Don't [H.S.]

⭐27⭐

Harry's POV

Γαμωτο. Χθες βράδυ την είδα στον ύπνο μου. Ήταν στον καναπέ μου, και κοιμόταν. Είχε μια τρομαγμένη έκφραση στο πρόσωπό της. Την πλησίασα, και κάθησα δίπλα της. Της χάιδεψα τα μαλλιά. Θεέ μου αυτά τα μαλλιά. Πάντα τόσο απαλά και μεταξένια.(pantene χαχαχα) Το χέρι μου τοποθετήθηκε στο πρόσωπό της, την στιγμή που πετάχτηκε επάνω, και φώναξε 'ΜΗ!!'. Και τότε ξύπνησα. Ιδρωμένος και φοβισμένος. Τελείωσε. Πρέπει να της μιλήσω.

Ξημέρωσε δύσκολα. Περίμενα δίπλα στο παράθυρο της κουζίνας πολύ, για να δω τον ήλιο. Περιμένω την ώρα να πάει οκτώ. Θέλω να της χτυπήσω την πόρτα, για να την δω. Να της μιλήσω επιτέλους. Αλλά πρέπει να περιμένω.

.......….......

Οκτώ. Επιτέλους. Παίρνω τα κλειδιά μου και βγαινω στον διάδρομο. Πριν προλάβω να γυρίσω την πλάτη μου για να περπατήσω ως το διαμέρισμα της, άκουσα μια πόρτα να κλείνει. Γυρίζω το κεφάλι μου, και την βλέπω. Τα μάτια της έλαμπαν απο χαρά. Σήκωσα τα μανίκια μου, και καθάρισα τον λαιμό μου. Μου χαμογέλασε και έβαλε τα κλειδιά της στην τσάντα της.

"Καλή σου μέρα Harry." λέει και βάζει μια τούφα των μαλλιών της στην άκρη απο το πρόσωπό της.

"Και σε εσένα." είμαι πολύ αμήχανος και το έχει καταλάβει. "Πως είσαι?"

"Κ-καλα." πρέπει να μάθω τι έχει. Δεν μου λέει την αλήθεια.