⭐24⭐

1.4K 165 34
                                    


Ενημέρωση: Οι προτάσεις στις παρενθέσεις είναι τα σχόλια μου, ξέρω βλακεία αλλά έχει πλάκα να σχολιαζω τις ίδιες μου τις σκέψεις και ήθελα να τα μοιραστω μαζί σας

Είπα ψέματα στον εαυτό μου. Τόσο καιρό νόμιζα οτι είχα ξεπεράσει τον Augustus. Νόμιζα οτι μπορουσα να προχωρήσω. Νόμιζα οτι θα ήμουν εντάξει χωρίς εκείνον. Αν ήμασταν απλα φιλοι. Καλοί φιλοι. Θα μπορουσα να γεμισω το κενό με την φιλία. Αλλά αυτή τη στιγμή αποδεικνύεται οτι δεν ηταν ποτέ αρκετό. Μπορεί με τον Harry, να ένιωσαν κάτι πολύ, πολύ δυνατό. Αλλά ήταν απλά ένας ενθουσιασμός. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα παραπάνω απο το να πληγωθω. Ενώ με τον Gus... Είναι αλλιώς.  Κάτι που υπάρχει χρόνια. Δεν ήθελα να το δω. Το αγνοούσα. Αλλά τώρα είναι καιρός να δω την αλήθεια.

"Εντάξει." είπα όταν τραβηχτηκαμε.

"Τι εντάξει?"

"Ζήτησες ευκαιρία. Την έχεις." χαμογέλασε και με αγκάλιασε.

"Gus... Δεν μπορώ να αναπνευσω!"

"Σ-συγγνωμη, απλά... Χάρηκα πολύ και..."

"Είναι εντάξει."

"Λοιπόν, το παγωτό το φάγαμε."

"Ναι."

"Που πάμε τώρα?"

"Δεν ξέρω. Βασικά νυσταζω."

"Πάμε σπίτι σου τότε, και μέχρι να κοιμηθείς εγώ θα φτιάξω να φάμε."

"Οχ..."

"Εεεε τι??"

"Τίποτα... Απλά δεν θέλω να ψάχνω για γαζες... Δεν έχω κιόλας..."

"Μπράβο, ωραία ευχαριστώ πολύ...!"

"Καλά καλά ηρέμησε! Θα κοιμηθούμε, και μετά θα παραγγειλουμε."

"Σύμφωνοι."

Έμπλεξε τα δάχτυλά μας μεταξύ τους, και με πήγε στο αμάξι. Με βοήθησε να ανεβω, (τζιπ είναι αυτό, λογικό είναι να έχει μια δυσκολία) και μπήκε και εκείνος μέσα. Φτάσαμε σπίτι μου, και πείραμε το ασανσέρ για το διαμέρισμά μου. Βγαίνοντας απο την πόρτα, πέσαμε πάνω σε κάτι κούτες. Έπεσα στο πάτωμα, παρασύροντας και τον Augustus,(κρατιοντουσαν χερι χερι οποτε...) με αποτέλεσμα να πέσει πανω μου. Ξεσπασαμε σε γέλια, ο ένας πανω στον άλλο(βέβαια δεν τους ενοχλούσε..χαχα), ώσπου ακούστηκαν κάποια γνωστά, βαριά βήματα να έρχονται απο πίσω μας. Σήκωσα το βλέμμα μου, και τα μάτια μου συναντήθηκαν με αυτά τα χαρακτηριστικά πράσινα. Τα χείλη μου χωρίστηκαν απο έκπληξη. Σηκώθηκα γρήγορα στα πέλματα μου, και στάθηκα αμέσως όρθια μπροστά του.

Don't [H.S.]Where stories live. Discover now