Don't [H.S.]

*19*

Κάθομαι στην κουζίνα ακόμα με την Elena. Αποφασίζουμε να βγούμε για να μπορέσω να ξεχαστώ λίγο από όλη την συζήτηση για τον Harry. Προτείνει να πάμε σε ένα μπάρ που έχει μερικούς φίλους γνωστούς, μιας και θέλει να μου γνωρίσει την παρέα της. Δέχομαι, και με βοηθάει να διαλέξω ρούχα. Καταλίγουμε σε ένα κοντό, μαύρο φόρεμα, με τις αγαπημένες μου κόκκινες γόβες. Κάνω τα μαλλιά μου μπούκλες και φοράω στον λαιμό μου ένα σημένιο κολιέ με το σήμα του άπειρου που μου είχε κάνει δώρο ο Augustus στα γενέθλιά μου την περασμένη χρονιά. Κοιτάζοντάς το με κάνει να θέλω να κλάψω, αλλά η Elena το βλέπει και μου βάζει τις φωνές λέγοντας μου ότι θα χαλάσει το μακιγιάζ που με τόσο κόπο έφτιαξε στο πρόσωπό μου. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητό της και κάθομαι στην θέση του συνοδηγού. "Είναι πολύ καθαρό." λέω πολύ σιγανά κάποια στιγμή. Νεύει σαν ευχαριστώ και μου χαμογελάει κοιτάζοντας στον δρόμο.

Όλη την διάρκεια της διαδρομής προς το μπαρ κοίταζα έξω από το παράθυρο. Σκεφτόμουν την ημέρα που μου είχε πει ο Gus πως είναι ερωτευμένος μαζί μου. Την αντίδραση του Harry. Με άκουσε. Του εξήγησα και φάνηκε να με άκουγε με ενδιαφέρον. Εκείνη την στιγμή νόμισα ότι πραγματικά νοιαζόταν για εμένα. Δεν ξέρω πώς μου είχε έρθει αυτή η ιδέα. Απλά μου ήρθε. Μετά από λίγο όμως, μου ήρθαν στο μυαλό οι συζητήσεις μου με τις φίλες μου, που έχουν πάει μαζί του. Πόσο τις πλήγωσε με την συμπεριφορά του. Περνούσε την νύχτα μαζί τους και το πρωί που εκείνες ξυπνούσαν έβλεπαν το κρεβάτι τους άδειο. Δεν πηγαίνει καμιά κοπέλα σπίτι του μετά από ραντεβού. Πάντα στα δικά τους σπίτια. "Για να μπορεί να μας παρατήσει το πρωί." θυμάμαι μια φράση της Alex. Γεμάτη θυμό και απογοήτευση που τον εμπιστεύτηκε. Δεν ξέρω αν θα νιώθω και εγώ το ίδιο δύο μέρες μετά. Ελπίζω πως όχι. Δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο να κάνω παρέα με την αδελφή κάποιου που θα μου είχε κάνει αυτά που κάνει και στις άλλες. Δεν λέω, μια νύχτα μαζί του είναι πολύ τολμιρό σαν ιδέα, αλλά ποτέ δεν ξέρω που θα καταλήξει το αυριανό.

"Φτάσαμε." μου λέει και με βγάζει από τις σκέψεις μου. Κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω τις σκέψεις. Γνέφω και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Την ακολουθώ στην είσοδο. Ο πορτιέρης την χαιρετάει με το μικρό όνομά της. Κοιτάζω με απωρία καθώς εκείνη του χαμογελάει και κοιτάζει προς την πόρτα. "Ο κύριος Styles ξέρει για την αποψινή σας έξοδο δεσποινίς Elena?" ρωτάει ο τύπος στην πόρτα. Εκείνη με δυσκολία συγκρατεί το γέλοιο της. Με κοιτάζει και βάζει την παλάμη της στο στόμα της. "John ο αδελφός μου δεν χρειάζεται να ξέρει τα πάντα. Δεν θα του πεις τίποτα για εμάς τις δύο όταν τον δείς. Έτσι?" του χαμογελάει. Γνέφει, και εκείνη μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω. Μπαίνουμε στον χόρο του μπαρ και εκείνη παραγγέλνει δύο ουίσκι. "Δεν μου πολύ αρέσει..." λέω αρκετά δυνατά για να ακουστεί μέσα στην μουσική και την φασαρία.  "Δεν με νοιάζει, απόψε θα πιείς." Γελάω και πίνω λίγο. Μου λέει πως θα πάει να χορέψει λίγο. Καθώς της γνέφω μου δείχνει έναν τύπο απέναντί μας. Πονηρή κοπέλα. Μένω μόνη στο μπαρ και κοιτάζω αυτούς που χορεύουν. Μέσα στον ιδρώτα. Οι περισσότεροι από εκείνους μεθισμένοι. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου στο θέαμα και χαμογελάω με την σκέψη. Εγώ μεθισμένη. Όχι. Δεν θα γίνει ποτέ. Έχω σωστά όρια. Ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομά μου από την άλλη άκρη του πάγκου. Γυρνάω και το στόμα μου χωρίζει στα δύο από την έκπληξη. Αποκλείεται. Πλησιάζω, και κάθομαι δίπλα. Είναι μεθυσμένος.