Don't [H.S.]

*47*

«Είσαι σίγουρος πως θέλεις... ξέρεις να μου πεις... τα πάντα...?» ρώτησα και με κοίταξε ήρεμος. Έγνεψε και πείρε μια βαθιά ανάσα.

«Αυτό είναι το πρώτο μου σπίτι. Ζούσα εδώ μέχρι τα 17 μου. Εκείνη την περίοδο ήταν που ο πατέρας μου είχε μόλις φύγει από το σπίτι. Η αδελφή μου η Gemma, ναι έχω κιάλλη αδελφή που δεν την έχεις γνωρίσει... ήταν μικρή και σχεδόν στον κόσμο της. Δεν ενδιαφερόταν για το τι συνέβαινε μέσα στο σπίτι. Η μητέρα μου είχε μόλις διαγνωστεί, και τα οικονομικά προβλήματα πολλαπλασιάζονταν. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την δουλειά λόγω των θεραπειών που έπρεπε να γίνονται. Όσο για μένα, είχα θέματα στο σχολείο. Κάθε μέρα γυρνούσα σπίτι και ένας καβγάς ήταν η είδηση της ημέρας. Οι φίλοι μου ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι, και ήμουν τελείως μόνος μου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, τα χρήματα από τον τραπεζικό λογαριασμό μας είχαν τελειώσει... έπρεπε να κάνω κάτι. Δούλευα κάθε βράδυ σε ένα μπαρ, αλλά τα χρήματα ήταν ελάχιστα. Μίλησα στον Zayn... του ζήτησα την βοήθειά του.. ήμασταν φίλοι τότε. Με έφερε σε επαφή με τον Mike και τον Ian. Τότε είχαν μαζί την εταιρία. Μου εξήγησαν πως η δουλειά μου ήταν απλή. Και όντως έτσι μου είχε φανεί. Λίγο καιρό αργότερα, οι γιατροί είχαν χάσει τις ελπίδες τους για την μητέρα μου. Μου εξήγησαν πως δεν υπήρχε τρόπος να την σώσουμε. 8 μέρες αργότερα... πέθανε. Η Gemma έφυγε από το σπίτι. Δεν της έφτανα για να παραμείνει εδώ. Έλεγε πως το κλίμα ήταν αισχρό. Έχω να της μιλήσω από τότε. Αφού το σκέφτηκα λιγάκι, κατέληξα στο συμπέρασμα πως είχε δίκιο. Δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να μείνω μόνος μου σε αυτό το σπίτι. Μάζεψα μόνο τα ρούχα μου, και την επόμενη μέρα κιόλας αγόρασα το διαμέρισμα που μένω τώρα, απέναντι από το δικό σου. Οι δουλειά πια πήγαινε καλά. Δεν χρειαζόταν να δουλεύω στο μπαρ. Τα χρήματα που μου έδινε ο Mike έφταναν για να ζήσω, και με το παραπάνω. Τελείωσα το σχολείο, και εκείνο το καλοκαίρι γνώρισα την Spencer. Δεν ήξερε τίποτα, για την Gemma, τον πατέρα μου ή την μαμά μου. Νόμιζε απλά ότι ήμουν ένα αγόρι με οικονομική άνεση και χωρίς έγνοιες... δεν λέω, καλά περνούσαμε. Ένα χρόνο αργότερα, εμφανίστηκε από το πουθενά η Elena. Στην αρχή μου ήταν απίστευτα δύσκολο να την δεχθώ, αλλά ήταν η μόνη οικογένεια που μου είχε απομείνει. Την αποδέχτηκα και τώρα είμαστε όπως μας ξέρεις. Δεν μπορούν να καταλάβουν οι άλλοι, αλλά είμαστε πολύ κοντά. Είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που με καταλαβαίνουν. Και χαίρομαι που την έχω. Τέλος πάντων... λίγο αργότερα τα πράγματα στην δουλειά στράβωσαν. Έγινε μπλέξιμο με τον Ian και ο Mike τον έδιωξε θεωρητικά από την εταιρία. Είχα γίνει πια βοηθός του, το δεξί του χέρι. Με εμπιστευόταν στα πάντα. Κανόνιζα τα οικονομικά θέματα, και άλλα διάφορα. Εκείνον τον καιρό, η Spencer είχε αρχίσει να με ακολουθεί στο γραφείο, ήθελε να δει που πήγαινα. Τα έμαθε όλα από μόνη της... για να είμαι ειλικρινής όχι και τελείως μόνη της... ο Zayn της είπε ότι ξεπλένω βρόμικο χρήμα, και πως έχω μπλέξει με ναρκωτικά. Εκείνη τον πίστεψε χωρίς δεύτερες σκέψεις. Την ίδια μέρα, όταν γύρισα σπίτι, μου ζήτησε εξηγήσεις. Φυσικά τα αρνήθηκα όλα, δεν ήταν τίποτα αλήθεια. Μου θύμωσε και έφυγε από το σπίτι. Την ακολούθησα τρέχοντας προσπαθώντας να την πείσω για την αλήθεια. Καθώς έτρεχα στον δρόμο πίσω της, εμφανίστηκε από το πουθενά ένα κόκκινο σπορ αμάξι. Επιτάχυνε, και πήγε κατά πάνω της. Προσπάθησα να την κάνω να το καταλάβει... να την βοηθήσω.. αλλά δεν με άκουγε... και τότε ήταν που τελείωσε. Την είδα πεσμένη στον δρόμο μέσα στα αίματα. Την πείρα στα χέρια και την πήγα ως το αυτοκίνητό μου. Στο νοσοκομείο.. όταν φτάσαμε, οι γιατροί την πήραν αμέσως στο χειρουργείο, και ώρες αργότερα ενημερώθηκα πως η καρδιά της δεν άντεξε... είχε φύγει... και ήμουν ξανά μόνος μου...»

Συγγνώμη για το απότομο τέλος του κεφαλαίου, θα βγάλω σίγουρα επόμενο πολύ σύντομα!! Ελπίζω να είναι καλό... δεν ξέρω... Votes & Comments αν σας άρεσε... Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξή σας είναι πολύ σημαντικό για μένα♥

Σας αγαπώ όλες πολύ♥

~Sophia