Don't [H.S.]

*32*

Harry's POV

Είδα τον Niall να κλείνει το κινητό του και να με κοιτάζει αμήχανα. Μου χαμογέλασε ψεύτικα και εγώ πήγα πιο κοντά του. Βρισκόμασταν ακόμα μέσα στο βανάκι του Mike, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να προσέχω τι λέω. Ο Niall έκανε πιο πέρα για να μπορέσω να καθίσω άνετα δίπλα του. «Τιι?» ψιθύρισε μετά από λίγο. Τον κοίταξα στα μάτια επίμονα για να καταλάβει ότι δεν παίζω. «Ποιος ήταν στο κινητό?» είπα σχεδόν από μέσα μου. «Η Bella.» είπε μόνο με τα χείλη του-χωρίς να ακουστεί ήχος-.Τα μάτια μου πλάτυναν, και τα χείλη μου χωρίστηκαν. «Δεν πιστεύω να της είπες για...» είπα πάλι σιγανά. Εννοούσα την δουλειά που μόλις είχαμε τελειώσει. «Είσαι τρελός?!» είπε. Εγώ του έκανα νόημα να ηρεμίσει για να μην μας πάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του και πρόσεξα να μπαίνει στις σημειώσεις. Πληκτρολόγησε κάτι, και ύστερα το έβαλε στα χέρια μου.

'Μου ζήτησε να την συναντήσω.' Έγραφε. Η αναπνοή μου επιταχύνθηκε και οι παλάμες μου ίδρωσαν.

'Ξέρει ότι είμαι μαζί σου?'

'Ναι, της το είπα, δεν άκουσες το τηλεφώνημα πριν?'

'Όχι ιδιαίτερα...'

'Δεν έχει πρόβλημα με το γεγονός ότι θα έρθεις μαζί μου. Είπε πως θέλει να μιλήσετε για κάτι που έγινε νωρίτερα σήμερα το απόγευμα.'

'Ναι, σωστά, είναι και αυτό.'

'Harry, δεν έχω καλό προαίσθημα για αυτό. Σαν να μην θέλει να μου μιλήσει εκείνη... δεν ξέρω. Απλά μου φαίνεται παράξενο...'

'Γιατί αυτό?'

'Όταν ερχόμουν να σε βρω, συνάντησα την Bella και την Elena.Η αδελφή σου έκλαιγε, και λογικά θα ξέρεις γιατί.'

'Βασικά ναι.'

'Πες!'

'Μαλώσαμε... και ανέφερα-βασικά μου ξέφυγε- η ιστορία η δική σας...'

'HARRY!!!'

'Είπα, μου ξέφυγε...'

'Πάντως εμένα μου είπε ότι ήταν πολύ καλά...'

'Ναι, και την πίστεψες, όρσε μαλάκα Niall!'

'Δεν την πολύ πίστεψα αλλά φαινόταν πειστική...'

'Τέλος πάντων, πρέπει να πάμε να την συναντήσουμε...'

Bella's POV

«Μπράβο, καλά τα κατάφερες, θα έρθει εδώ. Εγώ όμως τώρα θα φύγω και καλά να περάσετε!» φώναξε και σηκώθηκε από την θέση της.

«Elena κάτσε κάτω μην γίνει χαμός εδώ πέρα μέσα!!» ούρλιαξα. Όλοι οι πελάτες του μαγαζιού γύρισαν προς το μέρος μας με γουρλωμένα μάτια. «Δ-δεν είναι τίποτα, συγγνώμη.» είπα κοκκινισμένη και ξανά κάθισα στην θέση μου.

«Είδες με τις χαζομάρες σου?» μου ψιθύρισε.

«Εσύ φταίς! Με τις βλακείες που λες, και κάνεις, καλά να πάθεις, έγινες ρεζίλι!»

«Ποια μιλάει. Elena, κατάλαβέ το, αν δεν μιλήσετε τώρα, δεν θα το κάνετε ποτέ!»

«Δεν θέλω να μαλώσουμε πάλι, κάθε φορά αυτό γίνεται. Χάνω την ψυχραιμία μου, και όλα πάνε σκατά.»

«Ε, ωραία. Τώρα να μην την χάσεις την ψυχραιμία σου.»

«Θα κάτσω να μιλήσουμε, αν μιλήσεις με τον Harry.»

«Τ-τι να πω εγώ μαζί του?»

«Bella, και ας μην το παραδέχεσαι, φαίνεται. Σου αρέσει και σταμάτα να το αρνείσαι.»

«Να σου θυμίσω ότι δεν είμαι μόνη μου έτσι. Ο Augustus έχει φύγει, εκτός πόλης για μερικές μέρες. Αυτό είναι όλο.»

«Ναι, καλά. Μαζί του είσαι επειδή δεν έγινε κάτι όταν το ήθελες. Και επειδή ο αδελφός μου έκανε μια μαλακία και ήταν εκείνος εκεί σαν φίλος, εσύ τα μπέρδεψες και γι αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.»

«Καλά. Εντάξει μπορεί και να έγινε έτσι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι....»

«Ναι, καλά. Αυτό σημαίνει και λέγε εσύ.»

«Elena, ήρθεε!!» φώναξα και σηκώθηκα πάνω για να αντικρίσω τον Niall και τον Harry. O Harry είχε ένα παράξενο βλέμμα, αλλά δεν ήταν πάνω μου. Ήταν πάνω στην αδελφή του και στον Niall. Οι οποίοι είχαν φρικάρει και οι δύο. Έκαναν σαν να είχαν δει φάντασμα, παρόλο που πριν από μια ώρα είχαν ξανά δει ο ένας τον άλλο.

«Λοιπόν, εγώ να σας αφήσω, έχετε πολλά να πείτε.» είπα και σηκώθηκα από την θέση μου.

«Δεν είναι ανάγκη!!» φώναξε η Elena.

«Elena, κάτι υποσχέθηκες.»

«Και εσύ.» μου είπε αποφασιστικά.

«Ν-ναι. Harry δεν πάμε μια βόλτα? Νομίζω ότι μου χρωστάς κάτι...»

«Ναι, σωστά είναι και αυτό. Θα σας βρούμε μετά.»