Don't [H.S.]

*33*

Ο Harry μου έκανε νόημα να απομακρυνθούμε από το τραπέζι που καθόμουν λίγο πριν με την Elena. Περάσαμε μερικές ακόμα καφετέριες και καθίσαμε στην προβλήτα. Πήγαμε ως την άκρη και καθίσαμε στο τέλος της. Τα πόδια που κρέμονταν πάνω από το κρύο νερό, ενώ τα δικά του κόντευαν μόλις να μπουν μες το νερό. Το φεγγάρι βρισκόταν σχεδόν από πάνω μας και τα μάτια του έλαμπαν με το φως του.

Τράβηξε τα μαλλιά του πίσω και προσπάθησε να ξεκινήσει να πει κάτι. Δεν μπορούσε να βγάλει λέξη από το στόμα του. Έβγαλε μια μεγάλη ανάσα από τον οργανισμό του, και κοίταξε το νερό. Προσπάθησα να πω εγώ κάτι, αλλά ούτε εμένα μου βγήκε. Τον κοίταξα έντονα στο πρόσωπο, θέλησα να τον κάνω να καταλάβει ότι τον κοίταζα. Αλήθεια όμως αυτό δεν γίνεται. Λίγο αργότερα, γύρισε προς το μέρος μου και με κάρφωσε με τα μάτια του. Έμεινε έτσι για αρκετή ώρα, ώσπου έκλεισε τα μάτια του. Σταύρωσε τα δάχτυλά του αφού ξανά άνοιξε τα μάτια του.

«Λοιπόν... όλα ξεκίνησαν πριν τρία χρόνια. Ήμουν σχετικά μικρός, και δεν είχα το μυαλό που έπρεπε. Η μητέρα μου περνούσε δύσκολα, μετά το διαζύγιο με τον μπαμπά μου. Το ίδιο δύσκολα περνούσαν και τα οικονομικά μας. Η Elena, είχε φύγει από την πόλη, μιας και έπρεπε να τελειώσει τις σπουδές της. Όλα στο σπίτι ήταν ένα μπάχαλο, και εγώ ακόμη περισσότερο. Μερικούς μήνες αργότερα, μάθαμε ότι η μαμά μου έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα. Τα λεφτά ήταν πάρα πολλά, και παρόλο που κατάφερα τον πατέρα μου να μας βοηθήσει, δεν ήταν αρκετό αυτό. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να βγάλω τα λεφτά των γιατρών, και γρήγορα. Έτσι, ο τότε φίλος μου, ο Zayn, με έφερε σε επαφή με κάποιον, που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημά μου. Μέσα σε μερικές μέρες είχα ήδη πιάσει δουλειά, και τα πράγματα είχαν αρχίσει να καλυτερεύουν. Τα χρήματα για το νοσοκομείο μαζεύτηκαν, και όλα με την μαμά μου πήγαν πολύ καλά. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανά έκανα αυτό που είχα αναγκαστεί να κάνω, αλλά στο μεταξύ χρειαζόμουν κι άλλα χρήματα. Είχα πιάσει δουλειά σε ένα μπαρ της γειτονιάς, αλλά δεν έφτανε. Οι φίλοι μου επέμεναν να συνεχίσω στην δουλειά. 'Έλα ρε, θα είμαστε και μαζί!!Να σπάμε και πλάκα!!' μου είχε πει ο Louis την πρώτη φορά που ρώτησα την γνώμη τους. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να μείνω στην δουλειά.»

«Τι, αυτό ήταν?? Και γι αυτό παθαίνεις κρίσεις πανικού??»

«Άσε με να τελειώσω!!»

«Καλά, συγγνώμη...»

«Πέρασε ένας χρόνος αφότου ξεκίνησα την δουλειά. Στο μεταξύ, γνώρισα μια κοπέλα. Spencer την έλεγαν. Μέσα σε μερικούς μήνες βρέθηκα μαζί της και φουλ ερωτευμένος. Το ίδιο και εκείνη. Μερικό καιρό μετά, έμαθε τα πάντα για την δουλειά μου. Αναγκάστηκα δηλαδή να της τα πω... είχε ακούσει ένα τηλεφώνημά μου και αν δεν της μιλούσα, θα τα μάθαινε όλα η αστυνομία. Λίγο καιρό μετά, το αφεντικό μου τα έμαθε όλα για εμένα και την Spencer, από τον μαλάκα τον Zayn, ο οποίος πίστευα ότι ήταν φίλος μου. Τα είπε όλα στο αφεντικό και μετά ανέλαβε να τακτοποιήσει το θέμα...» χαμήλωσε το βλέμμα μου και ύστερα με κοίταξε.

«Ε-εννοείς ότι... την σκότωσε...?» έγνεψε καταφατικά. «H-Harry... λυπάμαι... ειλικρινά...»

«Ναι...»

«Κ-και... τώρα γιατί μου τα λες όλα αυτά??»

«Γιατί... Γιατί Bella... είμαι ερωτευμένος μαζί σου!! Και θέλω να σε προστατέψω! Ο μόνος τρόπος να το κάνω αυτό είναι να σε κρατήσω μακριά μου!»

«H-Harry... δεν θέλω να μείνω μακριά σου!!»

«Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω να πάθεις ότι έπαθε και εκείνη... θέλω να ξεμπλέξω από όλα αυτά... για να μην είμαι απειλή για σένα... Αλλά μέχρι τότε πρέπει να μείνεις μακριά μου...»

«Harry όχι!!» σηκώθηκε όρθιος και ξεκίνησε να περπατάει προς το πάρκινγκ.

« HARRY!!!HARRY!!!HARRY ΑΠΛΆ ΆΚΟΥΣΕ ΜΕ!!» φώναζα πίσω του αλλά με αγνοούσε. Έτρεξα μέχρι το μέρος του, και τον άρπαξα από τον καρπό. Τον γύρισα προς το μέρος μου και τον κοίταξα στα μάτια. «Απλά άκουσε με!!Για μια φορά! Και μετά θα σε αφήσω ήσυχο!!» φώναξα. Εκείνος έγνεψε και εγώ συνέχισα. «Αν είναι να μην σε ξανά δω, πρέπει να σου πω την αλήθεια. Τόσες μέρες που δεν μιλούσαμε ήμουν ένα ράκος! Μπορεί να είχα τον Augustus αλλά αυτό δεν έφτανε. Σε έβλεπα συνέχεια στον ύπνο μου. Ήθελα να ανοίξει η πόρτα και να μπεις μέσα! Ήθελα να σου χτυπήσω το κουδούνι να σε δω! Ήθελα να σε πάρω τηλέφωνο! Να κάνω κάτι και να σταματήσω να απαγορεύω στον εαυτό μου να σε σκέφτεται! Ήθελα να τρέξω... να έρθω εκεί που ήσουν... και να σου πω την αλήθεια! Να σου ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου...» η τελευταίες μου λέξεις ήταν πιο σιγανές από τα υπόλοιπα. Χωρίς να χάσω χρόνο, τον τράβηξα προς το μέρος μου, και ένωσα τα χείλη μας.

VOTES&COMMENTS!!!!!!!!