KIZIL ŞEYTAN (BERDEL)

BÖLÜM 30. "YENİ ÇİFT!"

Keyifli okumalar...

Oğuzhan Koç - Her aşk bir gün biter...

☆▪︎☆▪︎☆

"Meftun!" Genç kız annesini sesiyle gözlerini ovarak bakışlarını çevirdi. "Kızım kendine gel!" Sitemli sesi kulaklarına ulaşıyordu. Oturduğu sandalyeden hafifçe oynadı. Bir birine dolanmış siyah saçlarını hafifçe karıştırarak uykulu hali hala üzerinde iken mutfak kapısından ilerleyerek banyoya doğru ilerledi.

Tam girmişti ki kapalı gözlerinden dolayı görmemiş ve sertçe çarptığı bedenle bi anda irice açılan gözleriyle şaşkınlık içinde onu tutan adamın gözlerinin içine baktı. Sarı saçları ela gözlerinin üzerine dağınık bir şekilde düşmüştü. Çekik bir şekilde olan gözlerinin için de öylece şaşkın bir şekilde bakıyordu.

Hızla kendini geriye çekerek saçlarını gözlerinin üzerine indirdi. "Afedersiniz!" Kendini sakmalaya çalışıyordu çünkü yüzü hafiften şişmişti. "Meftun!?" Dedi genç adam şaşkın bakışların birde sesi eklenmişti. Meftun biraz daha kendini gizlemeye çalışmıştı. "Giray?" Dedi sanki şaşırmış bir şekilde ilk başta tanımasa da sonradan dikkatli bakınca tanımıştı.

"Senin burda ne işin var?" Şaşkınlığını biraz daha üstünden atarken sorusunu yenilemişti. Meftun utangaç bir şekilde yutkunarak bakışlarını kaçırdı. "Burda çalışıyoruz annem ile." Küçük bir açıklama yaparak Giray'ın ona bakan meraklı elalarına baktı. "Peki sen?" Diyerek bir soru da kendi yöneltmişti.

"Hazar'ın avukatıyım." Diyerke kısa bir açıklama yaptı. Meftun ile aynı okulda okuyorlardı. Fakat Giray ondan iki sınıf üstü idi ve çoktan mezun olmuş mesleğini eline almıştı. Okul arkadaşı sayılırdı ne kadar bir birileriyle sohpet dahi etmeseler arkadaş ortamında denk düşerlerdi. "Demek avukatsın! Ne mutlu sana..." Sesi buruk çıkmıştı.

Meftun'da elinden geldiğince okumuş fakat istediği mesleği eline alamamıştı. Ne kadar çaba gösterse de olmayınca olmuyordu bazı şeyler bu yüzden annesine yardım ediyordu konakta Harzemşahlara hizmet ediyordu. Giray'ı burda görmeyi beklemiyordu Hazar ile aynı sınıfta okuduklarını bildiği için ses etmemişti çarptığı sıra ona seslenmeden hiç tanıyamamıştı.

"Sen peki..?" Derin bir nefes alarak dikkatli bakışlarla Meftun'un gözlerinin içine baktı. Utangaç bir şekilde saçlarını yüzünü kapatmaya çalışsa da yeni uyandığı belli olan yüzü küçük bir çocuk misali tatlı gözüküyordu. Minik okka gibi bir burnu küçük hafif uzun çenesi onlara inat iri büyük zeytin misali gözlerinin kaçamaklığı...

"Meslek sahibi olamadım maalesef dediğim gibi burda annemin yanında yardımcı oluyorum. Aklımda şuan çalışmak yok!" Diyerek son cümlelerini bir bir sıraladı. Gerçektende burda Giray'ı görmek fazlasıyla onu şaşırtmış üstüne üstlük bu haldeyken görmesi de biraz utandırmıştı onu. "Çalışma gibi bir düşüncen olursa haberim olsun lütfen!" Meftun bakışlarını kaçırarak başını hafifçe aşağıya yukarıya salladı.

"Peki söylerim o zaman görüşmek üzere!" Diyerek bir adım atmıştı ki Giray'da aynı anda atarak onun önünde durmuştu. "Sana bişi soracağım?" Yutkunarak başını salladı tekrardan Meftun bu adamın onu bırakacağı yok gibiydi. "Sor!" Sesi kısık çıksa da meraklı gözleriyle arada kaçamak bir şekilde Giray'ın gözlerinin içine bakıyordu.

"Neden beni her gördüğünde ardına verilmiş gibi kaçıyorsun!" Meftun kirpiklerini kırpıştırarak Giray'ın gözlerinin içine baktı. "Ben mi senden kaçıyorum..." Sonlara doğru sesi kısılmıştı. "Senden neden kaçayım ki? Kaçmıyorum hemde hiç!" Saçma cümlelerin ardında kaybolurken dudakları yukarıya kıvrılmıştı Giray'ın yine yapıyor okulda olduğu dönemler de hep kaçıyordu ondan oysa Giray bilmediği bir şekil de daha fazla görmek istiyordu.