KIZIL ŞEYTAN (BERDEL)

BÖLÜM 6. "KIZIL ŞEYTAN"

Keyifli okumalar.

Yeni ve yepyeni bölüm. Bol yorum lütfen!

Şarkı ;
Sibel Can - Berivanım.

☆▪︎☆▪︎☆

Umudu tükenmiş bir insan yaşadığı hayattan zevk alır mıydı? Siz hiç hayattan ümidinizi tükettiğiniz yokluklar içerisinde kayboldunuz mu? Hazar ağanın yaşadığı duygu da tam da buydu..

Umudunun olmadığı, yerle yeksanlığın. Ve üzerine atılan toprakta boğulur gibiydi, nefessizlik çaresizliğin en dibinde yaşıyordu hayatından zevk almıyor, sessizce yokluğun içinde boğuluyordu. Umrunda dahi olmamıştı kız kardeşinin kaçması evlenmesi hayata dair bir yaşantı çabasında değildi.

Olup bitenlere de hiç ilgilenmemişti. Yoklukta boğulurken yaşamak için savaşmak ona çok anlamsız geliyordu. Hayata anlam yükleyen insanlar yaşardı. Bedeni yaşarken ruhu ölmüş bir adam olarak boştu onun için yapacağı küçük bir nefes almakta farksız değil gibiydi.

Hayata sadece nefes almak için var gibiydi.. Gerisi boş bir yaşantıdan ibaretti.

Saatlerce ne izlediğini bilmeden uçsuzluğun bucağı olmayan tarlara öylece dalmıştı. Ölümü bekliyordu varlığının bir önemi olmadığı, gibi yokluğunun da bir önemi yok gibiydi hayatta

"Hazar!" Kapı sesini duymayacak kadar dalan Hazar ağa yavaşça derin bir nefes aldı. Annesi gelmişti her gün olduğu gibi bugün de gelmişti.

Bu kadın hiç bıkmaz mıydı?

Solmaz hanım canından çok sevdiği oğlu için yapamayacağı şey yoktu. Fakat onun kollarını canı bağlamadığı süreçte çünkü canı bağlarsa kollarını yapacağı hiç birşey kalmıyordu. Çaba göstermesini ne kadar istese de oğlu sanki hayattan soyutlamıştı her gün olduğu gibi yine o pencereden öylece dışarıyı izliyordu. Elden ne gelirdi bu kadar çaresizlik onu yıpratıyordu.

Hazar ağa sandalyesinin düğmesine basarak yavaşça arkasını döndü. "Yetmedi mi... Hayata küstüğün. Bak evlisin artık! Karın var.. Hiç olmazsa onun için yaşa?" Yutkundu Solmaz hanım gözleri hafif bir kızarıklıkla kaplanmıştı.

"Anne! Lütfen.." Tanımadığı bir kadın için yaşayacak değildi.

Onu öldüren bir kadın iken başka bir kadın nasıl yaşatabilirdi?

Burukça gülümsedi. "Bir kadın öldürürken bir başkası nasıl nefes aldırtacak!?" Sesi fısıltılı döküldü dudaklarının arasından.

Yutkundu. "Hayatta her insanın karşısına yanlış insanlar çıkar, nu demek değildir. Ki hayattan kendimizi soyutlamamız, gerekir. Aksine buna rağmen, yaşamamız gerekir tekrar ayağıya kalkman ge-" Hazar ağanın yüksek sesiyle kesilmişti sözleri. "Ben mi?" Sertçe ayaklarına vurdu. "Bunlarla mı tekrar ayağıya kalkacağım." Kollarından bir anda destek alarak kendini kaldırdı.

Sertçe bedeni yere düşürdü. Solmaz hanım hızla koşarak oğlunun yanına çömeldi. "Bak gördün mü? Yürüdüm mü! Anne?" Solmaz hanım hızla başını sallarken gözlerinden durmaksızın akan yaşlara engel olamıyordu. "Yapma! Bunu her defasında kendine yapma! Bırak oğlum! Eline ne geçiyor.." hıçkırıkların arasında sessizce fısıldadı.

"Yapmayınca ne geçiyor. Neden yaşamaya devam etmeliyim anne?" Göğüsü hızla kalkıp inerken hırsından gözü kör olmuştu Hazar ağanın. "Bizim için yaşasan olmaz mı oğlum! Liya için çabalasan, sevmeyi denesen herkes gitmez.." Hazar ağaya sımsıkı sarılmıştı. Solmaz hanım Hazar ağanın bedeni yerdeyken kulaklarını annesinin sesi dolduruyordu.