a little death-jeonglix ✓

X. anne

merhaba merhaba

iyi okumalar😽

- - - - -

Klasik rutinim hiç değişmiyordu her şeyim hep aynıydı, fark eden tek şey gittiğim çekimlerdi.

Yine bir fotoğraf çekimi vardı ve bugün enerjik hissediyordum bu çok güzel bir duyguydu.

Bir iki gün öncesinde Yeonjun'un dediği şey aklıma gelirken evden biraz daha erken çıkıp kafeye uğramak istemiştim, ama yine geç çıkmıştım.

Hızlıca evden çıkıp karşı binanın zemin katında ki kafeye geçmiştim, beklediğimden daha kalabalıktı.
"Bir tane iced americano alabilir miyim?" kasanın önünde arkadası dönük kişiye söylemiştim bunu, sanırım Yeonjun buralarda değildi.

"Hangi boy olsun?" diyerek dönen kişinin Yeonjun olduğunu görmemle şaşırırken onunda benden pek bir farkı yoktu.

"Orta boy... Seni görmeyi beklemiyordum, kasada çalışacağın aklıma gelmemişti." dediğimle gülümserken o da kafa sallamıştı.

"Daha kimse işe girmedi, o yüzden ben idare ediyorum. Bir de düşündüğümden daha fazla kişi geldi, acilen birileri işe girmeli." anladım dercesine kafamı sallarken tekrar konuştum.

"Benim biraz acelem varda, sonra tekrar konuşuruz olur mu?" mahçup şekilde söylediğimle hemen gülümseyerek kafa sallamıştı.

"Kusura bakma ben biraz geveze olabiliyorum." dediğiyle hızlıca makineyle ilgilenirken, ne oluğunu anlamadığım için sadece izliyordum.

"Hayır öyle düşünme seni dinlemek güzeldir eminim, sadece işe geç kalmak biraz sorun olabiliyor." gülüşünü duyduğumda benim tarafıma dönmüştü.

"Konuşmaktan seni bıktıracağımı düşünüyorum." diyerek kahveyi bana uzattığında gülümsedim.

"Bıkacağımı düşünmüyorum."

Parayı uzatıp iyi günler dileyerek ordan uzaklaşırken, kendimi daha iyi hissettiğime emindim.

Yeonjun, yargımı yıkmama yardım et.
Kimseye güvenememek artık çok yorucu oluyor.

- - - - -

2004, jeongin'

Oyuncaklarımla oynarken çok sıkılmıştım ama ne yapacağımı da bilememiştim, elimde olan oyuncak arabamı yere bırakıp annemi aramaya başlamıştım.

Odasına geldiğim annem aynadan kendine bakıp yüzüne bir şeyler sürüyordu ama ben ne olduklarını anlayamıyordum.

"Ne oldu?" aynadan görüp hemen bana dönmüştü, sesi sertti ve ben annemden çok çekinirdim.

"Ben şey, oyuncaklardan sıkıldım." dediğimde kaşlarını çatarak bakmıştı, canımın acımasını istemiyordum.

"Ne yapayım?" sert sorusuyla iyice korkarken birden duraksayıp tekrar konuştu.

"Çizgi dizi izler misin?" dediğiyle gülerek kafa sallamıştım. Çizgi dizi izlemem için izin almam gerekirdi çünkü sormadan açmam yasaktı.

Gülümseyerek önden aşağı indiğimde annemde gelmişti,  koltuğa oturdum ve annemin televizyonu açmasını bekliyordum ama annem bir an duraksayıp koltuktan oturan benim önüme diz çöktü.

"Şimdi sen düzgünce televizyon izleyeceksin ve sakın burdan ayrılmayacaksın tamam mı Jeongin?" neden ayrılamazdım ya susarsam?

"Neden ki?" dediğimle sinirlenen annemden çekinmiştim, bana vurmasını istemiyordum.