AŞKA SÜRGÜN

26.BÖLÜM "HUZUR"

Selam :)

Yeniden bir aradayız, bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.

Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Sizinkileri de bekliyorum.❥

Bölüm sınırımız 900 oy ve 1500 yorum <3 lütfen sadece düşüncelerinizi belirten yorumlar yapın :)

Keyifli okumalar.♡

gizzemasllanInstagram: gizzemasllan

.

.

.

26. BÖLÜM "HUZUR"

Onunla konuştuktan, kötü her şeyi dışarıda bırakma kararı aldıktan sonra birlikte yemek masasını toplamıştık. İlk defa onunla kavga etmeden birlikte bir şey yapmak -bu yemek masası toplamak olsa bile- fazlasıyla hoşuma gitmişti.

İşimiz bitince ise yine birlikte salona geçmiştik ve bir süredir sessizce oturuyorduk. O önemli bir mesaj gelmiş olacak ki telefonuyla ilgilenirken ben de onu izliyor ve bir yandan da neden beni buraya getirdiğini anlamaya çalışıyordum çünkü gerçekten buraya nasıl geldiğimizi, ne ara geldiğimizi hiçbir şekilde hatırlamıyorum. Hatırladığım en son şey sahilde ağlamam ve onun yanıma gelmesiydi. Sonrası bomboş bir karanlıktı zihnimde.

Dayanamayıp "Sahi biz buraya neden geldik?" diye sordum, hemen yanımda oturan Pars'ın gözleri sonunda beni buldu ama cevap vermek yerine tekrar telefonuna döndü ve sanırım dakikalardır yazdığı mesajı gönderdikten sonra gözleri yeniden beni buldu.

İşi bitmiş olacak ki telefonunu cebine koyarken "Gerçekten hatırlamıyor musun?" diye sordu.

Başımı olumsuz anlamda salladım. "En son sahilde yanıma geldiğini hatırlıyorum sadece."

Tek kaşını kaldırdı. "Ciddi misin?"

Sanırım kendisiyle dalga geçtiğimi düşünüyordu. Acaba büyük bir şey mi olmuştu da hatırlamıyor olmam ona bu kadar garip geliyordu?

"Eve gitmek istemedin," dedi, kendimi biraz zorlayıp hatırlamaya çalıştım ama olmadı. "Adadaki evi sevmiyorsun, ben de seni buraya getirdim işte." Kendimi zorlamaya devam ettim ama ciddi anlamda söylediği şeylere dair hiçbir şey hatırlamıyordum.

"Gitmek mi istiyorsun?" Gelen bu soruyla düşünmek için yere çevirdiğim gözlerim yeniden onu buldu. "Gitmek istiyorsan gidebiliriz."

Bu cümle beni şaşırttı, normalde ne istediğimi pek de umursayan biri değildi çünkü. Onu ilk defa böyle görüyordum. Daha önce hiç bu kadar sakin ve anlayışlı biri olmamıştı ya da hep böyle biriydi ama ilk defa bu yanını bana da gösteriyordu.

Bunları düşünürken benden bir cevap beklediğini fark edip kendimi toparladım ve başımı olumsuz anlamda salladım.

"Hayır, kalmak istiyorum," dedim, beklediği cevap bu olmuş olacak ki memnun olurken onun bu hâli hoşuma gitti ve bulunduğumuz evin içine bakındım.

Gerçekten de kalmak istiyordum çünkü uzun süre sonra ilk defa kendimi bu kadar huzurlu hissediyordum, bu da kendimi iyi hissetmemi sağlıyordu ve ben bunu dile getirmekten hiç çekinmedim.

"Burası çok güzel, her şeyden uzak," deyip yeniden ona baktım. "Sevdim burayı, kalalım," dedim, arkama yaslandım.

"Kalalım bakalım," dedi, tebessüm ettim ona. "O zaman söyle," diye devam etti konuşmasına.