Isabelle Black ⚡

Bazı Anlaşmazlıklar

Bu bölüm uzun bir süre sonra geliyor. Son bölümü yayımladığımdan beri çok şey değişti ama hikaye aynı şekilde devam ediyor. Hepinize iyi okumalar dilerim!!

***

-"Sadece şunu söyleyebilirim ki Hermione kitaplarda Krum ile ilişkin eninde sonunda bitiyor; bir süre sonra sadece mektup arkadaşı oluyorsunuz. Onu kafana çok takma hem şimdiden onunla konuşursan bu Victor için daha iyi olur, anlarsın ya."

-"Ondan ayrılmamı mı söylüyorsun Daisy?"

-"Belki, belki de söylemiyorum." diye cevapladı Daisy.

***

Diagon Yolu

29 Ağustos 1994

Saat: 11.39 | Pazartesi

Kızlar çatlak kazanı girişlerini yapıp iki tane oda tutmuşlardı. Dumbledore'un onlara verdikleri kese ile tüm ödemeleri yapıyorlardı. Şimdi ise odalara çıkmış, eşyalarını yerleştirmiş ve yemek yemeye iniyorlardı. 

İkisi de yemeklerini alıp tabaklarını kaşıklamaya başlayınca bir süre sessizce etrafa bakındılar. Yemekleri biterken ve tatlı yemeye başladıklarında Isabelle ve Sophia yanlarında getirdikleri parşömen ve kitapları masaya koydu. Bir yandan tatlı yiyip bir yandan da o gün gidecekleri yerleri konuşuyorlardı. 

-"Bence ilk kazan almaya gidelim." dedi Sophia.

-"Neden ilk kazan alıyoruz?" dedi Isabelle.

-"Büyük olduğu için elimizde uzun süre taşıyamayız. Çatlak kazanın hemen dibinde zaten önce kazanı koyar sonra devam ederiz."

-"Önce mokeskin keseyi alırsak vakit kazanırız."

Isabelle, Sophia'ya yaklaşıp fısıldayarak devam etti.

-"Yeterince zamanımız yok zaten."

-"Tamam o zaman, bu seferlik senin dediğini yapalım."

Yemek yemeye devam ediyorlardı. 

-"Biliyor musun, senden nefret ediyorum."

Isabelle bir anda kaşığını masaya bırakıp ellerini masaya koydu.

-"Harry'e, Ron'a yaptıkların; onlarla dalga geçmen. Neden insanların onuru kırmakla, onlarla dalga geçmekle vaktini harcıyorsun ki Warroc?"

-"Canım istiyor, yapıyorum." dedi Sophia. "Sanırım sen fazla düşüncelisin Black. Onlar bir kere ağlarken seni teselli etti mi, seni korumaya çalıştı mı? Hiç sana arkadaş gibi davrandılar mı, ha? Sence de onlar için gelip burada bana sataşman çok saçma değil mi? Arkalarından çevirdiğin işleri ya da tuttuğun sırları bilseler seninle arkadaş kalırlar mıydı Black?"

Sophia'nın bu sözleri biraz tanıdıktı.

Isabelle kaşığı dik bir şekilde tutup masaya bastırdı. Boğazlarındaki damarlar belirginleşmiş, gözlerindeki öfke karşısındakini kasıp kavuruyordu. Sophia'nın da ondan bir farkı yoktu. Hala etraftaki kişiler yüzünden sessizce konuşuyorlardı. Sessizce ama öfkeyle. 

-"Evet Warroc. Onlar benim arkadaşlarım. Dediğin her şeyi ve fazlasını yaptılar. Tabi sen arkadaşın ne olduğunu bilmediğin için bunu anlayamazsın. Senin tek bildiğin kurnazlık, kötülük ve adilik. Hile yapmadan oyun kazanmanın ne olduğunu anlayamazsın sen. Ve evet benimle arkadaş kalırlardı."

Sophia bunun aksine bir şekilde 'hah' yapınca Isabelle'in öfkesi daha da köpürdü.

-"Evet kalırlar, anlamıyor musun? Sen mi benim arkadaşlarımı benden daha iyi tanıyacaksın? Şimdi yemeğini bitir ve Dervish&Banges'e gel."