Isabelle Black ⚡

Voldemort

İki kız da birbirinden ayrıldı.Eskisi kadar mutlulardı.Eski günleri ve sıkıntılarını birbirlerine anlatıyorlardı.Birden kapı açıldı.Narcissa Malfoy:

-'Gel artık kızım,gitmemiz gerek 'dedi. Isabelle daha ne olduğunu anlayamadan odaya Bellatrix Lestrange girdi.Arkasındakilere bir şeyler fısıldıyordu ama adamların umrunda olmuyordu bile.

-'Daha çok bekleyemeyiz' dedi.Kıza tutundu ve cisimlendi.

Isabelle'in cisimlenmeden dolayı midesi bulanıyordu.Hala alışamamıştı ve alışması kesinlikle uzun sürecekti.Kafasını kaldırdığında yine o odadalardı.Bu malikeneye  ilk getirildiğinde geldiği ,ölümyiyenlerin korkudan tir tir titrerken korkmamış gibi gözükmeye çalıştığı oda .

Karşısında tahta benzeyen koltukta O vardı.Voldemort...

-Görmeyeli çok büyümüşsün,Belle dedi.Kızın kafası karışmıştı,Voldemort'la daha önceden tanışmış mıydı?Kız bunları düşünürken Voldemort:

-Hayır tanışmamıştık küçük kız çünkü akrabayız,dedi.

Kız ayağa kalktı .Karanlık Lord'a doğru kendinden emin adımlarla yürümeye başladı.İki basamaklı merdivende durdu ve eğildi.

-'Emrinizdeyim, lordum' dedi.Şimdi şaşırma sırası Voldemort'a geçmişti ve tüm ölümyiyenlere...

Tabi kimsenin fark etmediği bir şey vardı.Kız odadaki büyücülerin şaşkınlığından yararlanarak Voldemort'un ayağına yavaşça elini götürdü ve zamanın durmasını diledi içinden ,bu da kızın bir gücüydü işte.

Siyah dumanlar bu sefer genç bir adamı gösteriyordu.Uzun boyluydu, dalgalı saçları,beyaz teni ve yeşil gözleriyle oldukça farklıydı.Bu adam Tom Riddle'dı. Yanında erkeğe çok benzeyen  bir de kadın vardı.Karnı hafif şişikti.Elini karnına götürdü ve okşadı.

-Beni affedecek misin baba? dedi.Kadın bu soruyu sorarken hem çekiniyordu hem de yüzünde güller açıyordu,sanki ne hissedeceğini bilemiyordu.

-'Bir şartla dedi'adam,devam etti.

-O çocuğu yetimhaneye bırakacaksın hem de benim istediğime,dedi.

Kadın bu cevabı hiç beklemiyordu,gözleri dolmaya başladı, etrafında geçici bir süreliğine kırmızı ışık parıltıları beliriyordu,sonra saçları siyah-kırmızı rengini alıyordu ve kadın gözlerini kapatıp havalanıyordu.Kolunu öne götürüyor ve  içinde bir şey varmışcasına ellerini açıyordu.Etrafı sarı bir ışık kaplıyordu ve kadının eli bu ışığın tam kaynağıydı.

Hiç zaman kaybetmeden odasına çıkıyor bir büyüyle eşyalarını topluyor ve tekrar aşağı inip ,evin dışına çıkınca cisimleniyordu.Niye odasında cisimlenmiyor diye merak etti kız.Ancak kadının babası Tom Riddle'dı. Evin içinden cisimlenemiyordu,önce cisimlenme sınırını geçmesi gerekiyordu.Görüntü dağılırken hızla yerini bir başkasına bıraktı. 

Genç adam sinirden etrafındaki her şeyi yıkıyor ve duvarları yumrukluyordu.Evden çıktı ve cisimlendi.Geldiği yer çok ilginçti .Bir mağaraya benziyordu.İçeri girdi.Bedel ödemesi gerektiğini biliyordu.Tüm işleri halledince içeri girdi.Her şey sapasağlam yerinde duruyordu.Görüntüsü birden değişmeye başladı.Saçları dökülüyor,Gözleri kızarıyor ve burnu yok oluyordu.

Tom çığlık atmaya başlıyordu,bu değişim canını epey acıtıyordu.Yaşlı haline dönmüştü olması gereken haline...

Görüntü tekrardan değişti.Bavuluyla kaçan kadın bir binanın önüne geldi.Burası Grimmauld Meydanı 12 numaraydı,işte her şey burada değişmişti.