YANKI

2. Bölüm: İlk Tanışma

𝐒𝐞𝐥𝐚𝐦𝐦 𝐤𝐢𝐭𝐚𝐛𝐚 𝐝𝐞𝐯𝐚𝐦𝐦.
𝐈̇𝐧𝐬̧𝐚𝐥𝐥𝐚𝐡 𝐛𝐮 𝐤𝐢𝐭𝐚𝐩 𝐭𝐮𝐭𝐚𝐫 𝐲𝐚𝐚

𝐎𝐲 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐞𝐲𝐢 𝐮𝐧𝐮𝐭𝐦𝐚𝐲𝛊𝐧𝐧
𝐈̇𝐲𝐢 𝐨𝐤𝐮𝐦𝐚𝐥𝐚𝐫𝐫𝐫

Kendi kendime Kuzey'in adımı
nerden bildiğini düşünürken
Kuzey birden gülmeye başladı.
Anlamsız bi şekilde
Kuzey'e baktım.

"Eğlenceli kızsın sen sevdim seni" dedi gülmeye devam ederek.
"Adımı nerden biliyosunuz
Kuzey B-... Kuzey?"

"Genel yöneticiyim dedim ya,
sende bugün yeni gelen
tek kişi olduğuna göre
Gece Ural oluyosun" dedi
gülerek.

"İyide onca kişi arasında yüzümü
daha önce görmeden nasıl yeni
geldiğimi anladınız? Sonuçta şu
koca holding'deki herkesin yüzünü
ezberleyemezsiniz öyle değil mi?"
diye sordum anlamsızca.

"Zeki kızsın sen. Ama yeni geldiğini
anlamak için yüzünü daha önce
görmüş olmama gerek yok." dedi Kuzey. Anlamsızca "Neden?" dedim.

"Çünkü kim olsa senin şu koca binaya
bakışından yeni geldiğini anlardı
Gececik."
Gececik mi? O ne be. Ben
kendisine Kuzeycik diyomuyum
hiç? Allah'ım ya!

"Hadi gel seni Arloscuğumun yanına
götüreyim." diyerek dostca koluma
vurdu. "Arloscuğunun mu?" dedim
şaşırarak. O da kimdi ki?
Kuzey gülerek yürümeye
başladı. Mecbur onu takip edicektim.

Asansöre bindiğimizde dokuzuncu
kata bastı ve asansör hareket etmeye
başladı. İyide benim bahsettiği kişiyle
ne alakam vardı ve ben niye onun
yanına gidiyodum?

"Bak şimdi küçük sen bu Holding'in
sahibi Arlas Aksoy'un asistanısın" dedi Kuzey bi anda. Sanki ben
bilmiyodum. Te Allah'ım ya.
"Biliyorum" dedim kafamı
sallayarak.

"Doğal olarak sen sadece Arlos'un
dediklerini yapmakla sorumlusun."
dediğinde Arlos dediği kişinin
Arlas Aksoy olduğunu anladım.
Vay be, Arlas Aksoy'un en yakın arkadaşı ile şuan muhabbet ediyodum.

Dokuzuncu kata geldiğimizde
asansör açıldı ve içinden çıktık.
Kuzey bana işim hakkında
bilgi verirken nereye gittiğimizi
tam olarak bilmeden yürüyoduk.

Karşımıza bi kadın çıktı. Sanırım
buranın sorumlusuydu. Şöyle bi bakınca ne yalan söylim hiç ısınamadım. Zeynepmiş adı.

Kuzey Zeynep denilen kadından
bi kart alıp bana uzattı.
"Bu kat özel bir kat ve buraya
sadece belirli kişiler
girebilir küçük" dedi yanıma gelerek.

"Anladım" diyerek karşılık verdim.
Kuzey konuşmaya devam ederken
kanım iyice kaynadı Kuzey'e. İyi
çocukdu. Yan yana iki odanın olduğu
bir manzarayla karşılaşıncaya kadar konuştuk Kuzeyle.

"Evet küçük. İşte burasıda senin ve Arlos'un odaları." dedi bana dönerek.
Ne yani patronumla odalarımız
yan yana mı olucaktı! Bu çok saçma
ve insanın gerilmesine
sebep oluyor açıkcası.

Kuzey ilerleyerek sağdaki
odaya daldı birden. İnsan bi
kapıyı çalar. Ben olsam çok sinirlenirdim Kuzey'e.

Kuzey odaya daldığında kapıyı açık bıraktı ama ben girmedim.

"Naber Arloscuğumm" dedi Kuzey. Bi an gülesim geldi ama sustum. Arlas
Bey görebildiğim kadarıyla
başını bilgisayardan kaldırmadan
konuştu. "Ne var yine Kuzey?" dedi
sakin ve ifadesizce. Biraz gerildim
doğrusu. Tepki bile vermedi.
"Ay hayatım bak sana kimi
getirdim" dediğinde benden
bahsettiğini anladım ve içeriye
bakmayı kestim. Kuzey kapıya doğru geldi bana gel işareti yaptı.