YANKI

11. Bölüm: Gizemli Motorcu

𝐒𝐞𝐥𝐚𝐚𝐦𝐦𝐦.
𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝗼̈𝐥𝐮̈𝐦 𝐯𝐞 𝐲𝐞𝐧𝐢 𝐡𝐞𝐲𝐞𝐜𝐚𝐧𝐥𝐚𝐫𝐫𝐫.
𝐎𝐲 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐞𝐲𝐢 𝐮𝐧𝐮𝐭𝐦𝐚𝐲𝛊𝐧𝐧𝐧

"Aynen öyle" dedi annem olucak kadın. Selim Kurucu, yani babam yanımıza geldiğinde güldüm ve onada sarıldım. Sanırım bazı şeyler
düzeliyordu. Sanırım artık bi ailem vardı. Şuan sarıldığım ailem, Çınarla birlikte bana bakan ve bana hep bi kız kardeş olan Eda, onun yanında kardeşlerim olan Berkay, Çınar ve Kuzey. En sonunda ise bana gülümseyerek bakan Arlas. Sanırım en çok ona güveniyorum.

Geri çekildiğimde gözüme Serkan ilişti. Elindeki kadehi bi dikişti bitirip göz kırptı. Gülümsemekle yetindim.
Galiba tamamlanıyordum. Ailem ve sevdiklerim beni tamamlıyordu.

~~~~~~

Doğum günü partim bitti. Herkes evlere dağıldı. Çınar, Eda ve beni
eve bırakacaktı ama Arlas bana bi sürprizi daha olduğunu söylediği için onlarla gitmemiştim. Herkes parti yerinden ayrıldıkdan sonra bir tek ben ve Arlas kalmıştık. Az önce kalabalığın olduğu kapalı alan şuan bomboştu. "Ee Arlas sürprizin ne?" dedim. Güldü. Bense tebessüm ve merakla Arlas'a bakıyordum. Arlas elini arka cebine atıp bi anahtar çıkardı. Havaya kaldırdığında gözüm anahtarda takılı kaldı. "Deneme sürüşü?" dedi soru sorar gibi. Sürprizinin ne olduğunu anlamıştım.
Gülümsedim ve başımla onayladım.
"Hız sınırı?" dedim bende onun gibi. Benim gibi güldü. "Serbest" dediğinde elindeki anahtarı avucumun içine bıraktı ve önden ilerlemem için işaret etti. Güldüm ve hızlı adımlarla ilerledim. Çıkışa geldiğimizde
elimdeki otomatik araba
kumandasına bastığımda kilit açılma sesi duydum. İlk başta anahtarın Arlas'ın arabasına ait olduğunu düşünmüştüm ama şuan karşımda bambaşka bi araba vardı.

En çok beğendiğim arabalardan biriii. BMW. Ay ilk defa kullanıcamm.

Biran Arlas'ı unutup arabaya yöneldim. Rengi tam sevdiğim gibi beyazdı. "Ya Arlas yeni araban mı?" dediğim heyecanla. Arlas iki elini
ceplerine sokmuş şekilde gülerek yanıma geldi. "Düzeltme yapalım. Yeni araban" dediğinde biran duraksadım. Ne diyo ya bu.
"Anlamadım?" dedim garipseyerek.
"Neyini anlamadın basbaya senin araban işte" dedi. Bir arabaya bir Arlas'a bakıp duruyordum.

"Şaşırılacak birşey yok Gece. Doğum günü hediyen işte" dedi. Sanki arkadaşına sakız verir gibi rahattı. Adama bak ya. Tabi zenginlere hava hoş. Parayı ağaçtan topluyorlar sonuçta. "Olmaz Arlas ben böyle bi hed-.." dememle sözümü kesmesi bir oldu. "Sana kabul edermisin diye sormadık. Verilen mal geri alınmaz. Hediye bu itiraz istemiyorum" dedi. Gülümsedim. Gerçekten sanırım hayatımda aldığım en pahalı hediyeydi. Ön kapıyı açtım ve Arlas'a döndüm. "Yeni arabamla eve bırakayım mı seni, hem saat geç oldu. Gezme bir başına bu saatlerde sokaklarda" dedim alay ederek. Kuzey'in yokluğunu aratmıyordum resmen. Arlas benim gibi güldü. Bu sıralar fazla güldüğüne şahit oluyordum. Eskiden bu kadar gülmezdi. "Olur Gece Hanım" dedi gömleğini ilikler gibi yaparak. Ben o haline gülerken Arlas kapısını açtı ve bindi. Onun ardından bende bindiğimde bi kaç saniye Arlas'a bakıp önüme döndüm. Arabanın çalışma sesi bana zevk verirken Arlas kemerini takdı. "Kazasız belasız gidebilicekmiyiz şoför hanım?" dedi alay eder gibi. Gülerek göz devirdim.

O gece yaptığım kazadan bahsediyordu. Kaza hakkında konuşmuyorduk pek fazla. O yüzden dalgaya vurmayı tercih ediyorduk.

Arabayı çalıştırıp sürmeye başladığımda heyecandan ölmek üzereydim. Çok istediğim arabayı sürmekden ziyade yan koltukda oturan Arlas'ın gözleri üstümde olduğu için heyecan basıyordu.
Arabayı tek şeritli trafik ışıklarının olmadığı yola çevirdim. Orada sürerken hız sınırını aşabilirdim.
"Kaza?" dedi Arlas tek şeritli yola girdiğimizde. "Kontrol bendeyken kaza imkansızdır" dedim gülerek.
"Allah Allah. O gün arabada benim bilmediğim biri mi vardı?" dedi.
Ne demek istediğini anlamıştım.
Dalgaya vurup güldüm.
"O akşam kafam yerinde değildi biliyorsun. Ama bu akşam yerinde" dedim Arlas'a dönüp göz kırparak.
Arlas gülerken bende güldüm.