YANKI

24. Bölüm: İhanet

SELAAMMM

YENİ BÖLÜMÜMÜZ İLE YİNE BEN YİNE BEN EKNDKSNSKNSS

KISA KESİYORUM BURAYI

OY VERMEYİ UNUTMAYIN :)

İYİ OKUMALARRRR

Yine ve yeniden yeşeriyordu hayatım. Tekrardan hayat buluyor, her şey yoluna giriyordu. Ailem ve arkadaşlarım yanımda, eskilerim ise çok uzaktaydı. Anılarımı ve geçmişimi bir rafa kaldırmış, kilidini de suyun en dibine fırlatmıştım. Benim için sadece gelecek vardı bundan böyle.

~~~~~~~

Güzel bir gecenin ardından misafirlerin çoğu gitmişti. Rüzgar'ın isteği üzerine Beliz ve Elif ile birlikte bizde kalacaklardı. Hedoş ve diğer çalışanlar misafirler için olan odaları hazırlamaya çıkmış, bende Beliz ve Elif'e dolabımdan eşofman takımlarımdan veriyordum.

"Yani, Serkan'ın bir ikizi olduğunu biliyorduk. Ama teyzemler seni başka bir aileye vermek zorunda oldukları için hiç görmemiştik"

Beliz'in dediğini başımla onaylayıp aynadan eşofman takımımı düzelttim. Üzerimi değişmiş, yatmak için hazırlanmıştım.

"Bugün ki kalabalığın da sebebi senin gelişini kutlamakdı işte. Serkan salağı söylemedi galiba sana"

Başımı hayır anlamında sallayıp sandalyeme oturdum ve yatağın üzerinde oturan Elif ve Beliz'e döndüm. Kapı tıklatılıp açılmış, Hedoş görünmüştü.

"Kızlar, odalarınız hazır. Yan yana iki oda. Başka bir şey istermisiniz?"

Beliz elini kaldırıp başını salladı. "Gerek yok Hediye teyze" dediğinde Hedoş başıyla onaylamış ve iyi geceler dileyerek kapıyı kapatıp çıkmıştı. Elif iki elini çırparak ses çıkardı ve hızla ayaklandı.

"Hadi bizde odalarımıza geçelim. Gece'de dinlensin."

Beliz başıyla onaylayıp ayaklandı ve iyi geceler dileyip odadan çıktılar. Az önce Beliz ve Elif'in oturduğu yatağıma yönelip sırtımı yatak ile buluşturdum. Komodinin üzerinde ki telefonuma uzandım ve ekranını açtım. Neredeyse gece yarısı olmuştu ama arayıp soran olmamıştı.

Arlas?

O bile aramamıştı. Hatta mesaj bile yazmamıştı. Şifremi girip telefonu açtım ve aramalara girip Eda'yı aradım.

Eda'mm Aranıyor..

Telefon bir süre çalmış, ancak açan olmamıştı. Mecbur kapatma tuşuna basıp son aramalardan Çınar'ı aradım ve bulduğum gibi aramaya tuşladım.

Çınar Aranıyor..

Üçüncü çalışta telefon açılmış, Çınar'ın boğuk ve uykulu sesi duyulmuştu.

"Ne var lan gece gece?"

Kimin aradığına bakmadığı çok belliydi. Bakmış olsaydı, bana olan küfürlerini adımla hitap ederek sunardı. Ancak öyle bir şey yapmamıştı.

"Çınar, rahatsız ediyorum. Kusura bakma. Şey, Eda'yı aradım ama açmadı. Senin yanında mı acaba?"

Sesim biraz çekingen çıkmıştı. Bir süredir Çınar ile pek muhattap olamıyorduk ve garip hissediyordum. O benim hep kardeşim olmuştu. Ve her zaman yanımdaydı. Sanki onu bu aralar çok boşlamışım gibi geliyordu.

"Gece?"

"Pardon ya öyle bağırmak istemedim. Sen olduğunu bilmiyordum."

"Sorun yok"