AŞIK MAFYALAR

KRİZ

Tükeniyorum.

Beklemekten, sabretmekten , ağlamaktan, düşünmekten ...

İçiniz yanarken , etrafa  gülmeyi de öğretir hayat...
.

.

.

  Yine mi yanılacaktım ben  , bıktım tükendim beni sevgisine inandırıp terk edip giden insanlardan. Bir günüm de mi mutlu olmayacaktı benim neden mutluluğu bana çok görüyor bu hayat ? Neden herkes mutlu iken ben mutsuzum ?  Neden herkes yaşamak için can atarken ben ölüp gömülmek istiyorum ?  Hiç adil değil bu hayat .

Her nefes alışımda  nefret ediyordum kendimden . Benim canlarım o toprağın altında iken ben burada nefes alıyordum.
Nefret ediyorum bu hayattan. Keşke onların yerine ben ölseydim.
Bazen düşünmekten aklımı yitirecek gibi oluyorum . Herkes çok güçlü sanıyor beni , ama bilmedikleri bir şey var ben güçlü değilim. Ben güçlü olmak zorundayım. Mecburum...

Ben en sevdiklerim yüzünden hayatta küstüm.

Bir gün ben ölürsem uzak mezarıma beyaz güller bırakın . Kuşlar

selam getirsin diyarlardan toprağıma .  Bir gün ben ölürsem ,

beceremedi  ne yaşamayı ne de gülmeyi .

Bir gün ben ölürsem , gerçekleşmeyen hayallerimle gömün beni .

Özlemlerimle yüreğimdeki acılarla kalanlara gömün beni.

Kimsesizliğim ve  öksüzlüğümle .

Katili kim diye sorarlarsa , en sevdikleriydi diyin .

Öylece bırakın toprağa içimde kalanlarla .

Ve yaşayamadıklarımla .

Gömün Toprağa...

.......
 
Sabah gözlerimi yeni yeni doğan güneş ile açtım. 
Yorgundum, mutsuzdum, iyi değildim. 
Ellerimle gözlerimi ovalayıp yataktan çıktım. Balkon kapısına ilerleyip perdeyi çektim. Kapıyı açıp balkonumun muhteşem manzarasını izlemeye başladım. Hafif esen rüzgar beni çok iyi hissettiriyordu . Hala çok erkendi seher vakti idi.

Aklımı kurcalayan bir çok şey vardı. Elimle alnımı sıvazlayıp saçlarımı geriye attım.  Eğer burada daha fazla kalırsam daha fazla düşünecektim ve kafayı yiyecektim.

Güzel bir duş iyi gelecek diye düşünerek banyoya girdim.

Yaklaşık yarım saat sonra üstümdeki bornoz ile banyodan çıktım.
Saçlarımda ki havluyu açıp tarağı alıp saçlarımı yavaşça taradım.

Eskiden annemin saçlarımı incitmeden ve acıtmadan taradığı aklıma gelince gözlerimden bir yaş firar etti . O kadar çok özlemiştim ki ikisinde. Şuan en çok ihtiyacım olan şey annem ve babam dı .

Yüzümde oluşan buruk bir tebessüm ile aynada kendime bakıyordum . Acaba , acaba diyorum. Annem ve babam olsaydı nasıl bir hayatım olacaktı ? Eğer olsalardı ilerdeki  torunlarını göreceklerdi .  Belki.. belki de başka bir kardeşim de olacaktı. Ne çok isterdim bir kardeşimin olmasını .