Kötü Kızlar Ölmez

Bölüm 10

Garsonu çağırdı ve bir şeyler söyledi. 5 dakika içinde harikulade bir sofra kuruldu. Çeşit çeşit peynirler, zeytinler, jambonlar, reçeller, çörekler... Bu bir hafta içinde resmen kilo aldım.

Tıkabasa yedim. Ethan bana reçelli ekmek uzattı. Bir lokma daha yeseydim patlardım. Patlamak üzere bekleyen saatli bomba gibiydim. İstememe rağmen Ethan ağzıma tıktı. Hemen kalktım ve tuvalete koştum. Şunu söyleyebilirim ki pek iyi şeyler olmadı. Şimdi midenizi bulandırmak istemem. O yüzden konuyu değiştiriyorum.

Ethan tuvaletin kapısında beni beklemiş. Ben çıkar çıkmaz iyi olup olmadığımı sordu. Ben de "Senin yüzünden bu haldeyim!" diye çıkıştım. Bir anda yüzündeki gülümseme yok oldu. "Affedersin, Ethan..." ve yine o ukala gülümseme!

-Gidelim mi Amber?
-Gidelim Bay Ukala.
(Nihayet ukala olduğunu suratına söyleyebildim.)

Kapıdan çıktık ve yürümeye başladık. Derken uzaktan cırtlak bir ses "Ethan!" diye bağırdı. Ethan biraz etrafına bakındı ve "Nicolette!" diye bağırdı. Nicolette denen kız hemen Ethan'a sarıldı. S*rtük! Sen kim oluyorsun da Ethan'a sarılıyorsun? (Daha ne küfürler biliyorum da sizin duymanızı istemem.)"Ethancığım! Seni ne kadar özlemişim bir bilsen!" dedi şu Nicolette salağı. "Sono no kodor ozlomoşom bor bolson!" Nasıl sarılıyor bir görseniz. Resmen sülük gibi yapıştı Ethanıma. Bir dakika. Ethanıma? Saçmalama Amber!

Ethan da istemsizce "Ben  de" dedi. Demek ki o da hoşlanmadı bu durumdan. Hihihihi!

Ben: Ethan, kim bu kız?
(Kız dediğime şükredin.)
Ethan: Şey, o benim...
Nicolette salağı: Sevgilisiyim!
Beynimden kurşun yemişe döndüm! Sevgilin mi var Ethan!!!
Ethan: Ne sevgilisi Nicolette! Hala aşamadın mı? Biz ayrılalı neredeyse 6 ay oldu!
(Ohh, canıma değsin.)
Nicolette cadalozu: Ama ben seni çok seviyorum. Senin de beni sevdiğini biliyorum.
Ethan: Evet! Seviyorum. Ama sadece arkadaş olarak! Her şey bitti Nicolette!
Nicolette gerizekalısı: Bu yanındaki bip kim?
(Küfürleri bipleyeceğim.)
Ben: Sen kime bip diyorsun! Sensin bip!
Nicolette: Sen kim oluyorsun da bana bip diyorsun!

Ve sonunda dayanamayıp kıza daldım! O çakma sarı saçlarından sürükledim. Havada küfürler uçuşuyordu! Böyle ortamı özlemişim. Kaç gündür hep ladyler gibi yaşıyordum! Yaşasın kavga etmek!

Ethan: Kızlar! Durun!
Nicolette: Sen kimsin be!
Ben: Ben, ben... Ethan'ın sevgilisiyim!
Nicolette: Ne! Sevgilisi mi? Tamam Ethan, beni gerçekten unutmuşsun. Öyle olsun... Bir daha sakın beni arama!

Ağlaya ağlaya uzaklaştı. Ethan farketmeden ona orta parmağımı gösterdim. Gitti.
Ve merhaba ukala Ethan.

-Ooo... Demek sevgilimsin...
-Yerinde olsam fazla umutlanmazdım, Ethancığım.
-Neden? Kendi ağzınla söyledin.
-Seni şu salaktan kurtarmak için yaptım... Sen bununla ne kadar süre çıktın?
-Yaklaşık 2 yıl. Neden sordun?
-Hiççç... Merak ettim.
...
Neden ayrıldınız peki?
-Bu takıntıları yüzünden. Beni herkesten kıskanır, annem dışında yanımda olan her kadından rahatsız olurdu. Beni matematik öğretmenimiz Bayan Mitch'ten bile kıskandı ya! Nasıl ilişkimiz sürebilirdi ki? Neden sordun?
-Hiççç... Öyle sarılınca...
-Nooldu? Kıskandın mı?
-Yok be! Ne kıskanması! Seni mi kıskanacağım! Sana acıdım sadece.
-Neden?
-Bence nedeni gayet belli oluyor. Ayrıca çakma sarışın.
-Sen de öylesin!
-Hayır, yanıldın Bay Ukala! Ben gerçek sarışınım. Kanıtlarım istersen.
-Peki.
-Peki.

Eğer ileride çocuklarımız olursa ve bize "Babamla nasıl iletişim kurdunuz?" diye sorarlarsa "Peki." deriz herhalde. Ben ne diyorum ya? Çocuk falan. Şimdiden hayallere başladım. Ben kesin aşık oldum. Uff! Artı bu soru nasıl bir soru "Babamla nasıl iletişim kurdunuz?" İyice saçmaladım.

Gerçek evim olmayan evime doğru yürümeye başladık. Bütün yol boyunca tek kelime etmedik. Nihayet ağzındaki baklayı çıkardı:

-Yarın, sen, ben... Şey... Eeemm...
-Evet?
-Yarın birlikte kaykay kayalım mı?
-Olur... Saat kaçta?
-İki olur mu?
-Olur. Saat ikide pistin orada buluşuruz.
-Peki.
-Peki.

Beni o çatlak kadının evinin önünde bıraktı. Eli ceplerinde yürümeye devam etti:

-Hoşçakal Bayan Huysuz!
(Bayan Huysuz mu? Görürsün sen!)
-Hoşçakal Bay Ukala!

Acaba Ethan'ın soyadı Ukala falan mıydı? Bu sorunun cevabını nereden öğreneceğimi biliyorum! Instagram'ı bulan kişiyi Tanrı korusun!

Takipçiler. Bu değil, bu da değil, aha! Adı... Ethan Ballinger! Amber Ballinger? ÖYK!
Ve... Ethan yüzünden hayali balıklarım öldü. Bu çocuk bu balıklara ne oluyor demiyor mu? İşi gücü benimle takılmak! Okula da mı gitmiyor? Doğru ya! Hazirandayız. Okullar biteli birkaç hafta oldu.

Aklıma başka bir şey takıldı. Ethan'ın ailesinin geçirdiği trafik kazası, acaba nasıldı? Gazete parçasını detaylı okuyamamıştım. Bir şekilde onu ele geçirmem lazımdı. Ya da internet ne güne duruyor?

O muazzam kahvelerin satıldığı kafeye yakındım. Biraz yürüdükten sonra içeri girdim ve 6 dollarıma kıyıp bir kahve aldım. Wi-Fi'ya girer girmez ilk olarak Wi-Fi'yi kim bulmuş diye baktım ve sonuç beni şaşırttı! Hedy Lamarr adında bir kadın bulmuş! Kadınların bir zaferi daha!

Benim feminist olduğumu biliyor muydunuz? Tabi birçoğunuz çıkışacaksınız: ERKEK DÜŞMANI! Hayır, erkek düşmanı falan değilim. Ama maalesef birçok beyinsiz insan feministlerin erkek düşmanı olduğunu düşünürler. Oysaki feministler erkeklerle kadınların eşit olduğunu düşünmektedirler. Ben de bu kanıdayım. Tabiki kadınların daha üstün olduğunu düşünen ve erkeklerden nefret eden kadınlar da yok değil. Ama bunun için her feministe "ERKEK DÜŞMANI" denmesi çok yanlış bence. Katılanlar?

Ve... Konu iyice sapar. Nerede kalmıştık? Evet! Ethan hakkında araştırma yapacaktım! Internete tıpkı o gazete haberindeki gibi "Noel'de Trafik Kazası" yazdım. Önümde tonlarca sayfa açıldı. "Ballinger" kelimesini gördüğüm bir sayfaya girdim. Haberde şunlar yazıyordu:

"31 Aralık 1998'de iki araç Cansas eyaletine giderken çarpıştı. Alkollü sürücü Molly Wollf (23) diğer araçta bulunan Alexander Ballinger (36) Oliver Ballinger (9) ve araçta bulunan köpek hayatını kaybederken aynı araçta bulunan Gloria Ballinger (32) ve Ethan Ballinger (9) ağır yaralandı. Ethan Ballinger'ın durumu kritik."

Bunu okurken içim parçalandı. Ethan'ın hayatı da 1998'de kararmıştı. Aynı benim gibi.