...
Hacerin anlatımıyla...
Not:Ravzalar konağa gelmeden önce.
Bir yıldız kaydı bugün çok kişi dilek diledi...bir yağmur yağdı bugün çok kişi yağmurla ağlad...
Ama bir ateş düştü bugün sadece masumlar yandı...
Acıyan saç diplerimi sızlayan kaşımı ve içime akan kanın sebebi olan dudağımın kenarındaki yarayı hiçe sayarak ayağı kalkmaya çalıştım.
Yine öfkesini benden çıkarmıştı, yine herkese dolup dolup sonunda nedensizce bana vurmuştu.
Kim mi??
Abi denecek kadar şahsiyeti olmayan abim Cafer...
Suçum gerçekten eşi Aytenin sevdiği yemeğin bugün yapılmamasımıydı.... Yoksa yine başkasına yetmeyen gücü banamı yetmişti.
Saçlarım öyle çekmiştiki saç tellerim yerlere savrulmuştu...
Ağrılara sızlayan bedenimi sonunda yerden kaldırıp kendimi dışarı attım.
Mutfakta akşam yemeğini hazırlarken Ayten gelmişti, yemeklere bakıp gitmişti, bense hiç bir şeyden habersizce yemeği yapıyordum taki arkamdan bir elin saçkarımı tutup beni sürüklemesine kadar...
Saçlarımdan sürükleyip beni bu karanlık odaya getirdi, küçükken de bu odaya gelirdik o zamanlar saklambaç oynarken beni saklayan abim şimdi bu odaya beni dövmek için getirdi...
Tüm öfkesini benden çıkardı ve gitti...
Bense yine ve yine sustum...
...
Üzerimdeki eski paçavra elbiseyi çıkarıp buz gibi akan suyun altına girdim...
Su bedenimi ıslatırken göz yaşlarım suya karşıp akıyordu...
Bitmedi mi benim hattamın cezası...
Daha ne kadar bedel ödemeye devam edicem, daha ne kadar sessizce köşelerde ağlayıp olmayacak şeyler ümit edicem...
Ben mutlu olmayacak mıyım??
Ben bunları hak ettim mi??
Düşünüyorum o adamı kızıyla birlikte mutlu gördüğümden beri düşünüyorum, ben bunları hak ettim mi diye??
Evet ben bunları hak etmişim galiba...
Sevdiğim adamın başkasıyla evlenmesini, ailemin bana sırt çevirmesini...Ve her gün eziyet çekmeyi...
Ben hakettim ya Umut...
Odamı haketti???
Onu bu hayata mecbur eden bendim, belki babası bilseydi kızına baktığı gibi onada bakardı, oda mutlu olurdu belki ben hayatında olmazdım ama mutlu olurdu...
Beni neden kimse hayatına sığdıramadı, koşkoca hayatlarında bana bir köşe veremediler, onu geçtim beni kalplerine bile almadılar.
Yazardan...
Umut hıçkırıklarında boğuluyordu...
Annesi onu bu dünyada bırakmıştı beklide.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACININ BEDENİ (DEĞİŞİM) /Gerçek Ailem Kurgusu
Teen Fiction~Sessiz çığlıklarınında boğulan bir kız, küçük bir kız. Hayır!! Kitabımın karakteri değil, bu kız benim, bu kitabı yazan kızın sessiz çığlıkları. Sesiz çığlıklarınında boğulan birinin hayal dünyasında ki yaşattığı küçük bir hikaye. Nefesimin kes...
