ACININ BEDENİ (DEĞİŞİM) /Gerçek Ailem Kurgusu

41

~Keyifle okumalar~

( ◜‿◝ )♡
...

~Hani kimsesizdi... Hani kimsesizdik...

İki Kader ortağı genç biri 18'ine beş gün kala diğeri 17 yaşında ailelerini bulmaları adalet miydi?~

Rüzgarda benim gibi tepkisiz duruyordu, ona sarılan kıza ardından yanına yaklaşan kadına ve en arkadan gelen, beni beş kuruş için o pisliğin pençelerine atan kadın, yetiştirme yurdu müdüresi.

Noluyordu burda bu kadının burda işi neydi??

Bu kız kimdi??

Ve en önemlisi niye benim Rüzgar gülüme sarılıyordu.

Sakin olll.

Sen karışma Ullannn!!

Rüzgarın yanına gidip ahtapot gibi onu sarmış olan kızı kolundan tutup geri çektim.

"Ayyy noluyor bee"

Boyu sırık olan, çırpı bacaklı kahverenginin en çirkin tonu olan yüzüne badana yapılmış kızın kolunu tutup çekince fevri biraz döndü.

Ben daha neler yapardım da neyse.

Sen kimsin ulan Rüzgar gülüme sarılıyon.

Çırpı bacaklı Raziyeyi kenera çekip Rüzgarın koluna girdim.

Rüzgar hala tepkisiz dururken ben karşımdaki para için vicadanını satan kadına bakışlarımı çevirdim. Yüzünde şaşkınlık ifadeleri vardı, beni böyle güçlü ve Rüzgarla görmüş olması ona şok etkisi yaratmıştı demek.

İnadına gözlerinin içine baktım o gece yalvaran gözlerlere bakan kız şimdi ona öfke ve kinle bakıyordu, o gece ona yalvaran küçük kız çocuğu yoktu artık karşısında bunu ona bakışlarımdaki karanlık ışıkla anlatıyordum.

Keskin keskin o zavallıya baktım , yıllar ona iyi gelmemiş belliki yüzünde şişkinlikler vardı, eskiden olan o alımlı fiziğiyle ağızları açık bırakan kadının fiziği resmen mutasyona uğramış gibiydi, sırma gibi sarı saçları tel tek olmuş dökülmeye hazırdı, gözündeki gözlüklerin altındaki mosmor olmuş torbaları iyice yaşlandığını gösteriyordu. Evet onun bana baktığı gibi dim dik ona bakıyordum. O eski kadın yoktu o eski Arzu Sezer yoktu artık karşımda.

Keskin keskin bakışlarımı yabancı kadının sesi böldü.

"Rüzgar oğlum konuşabilir miyiz??"

Kim lan bu kadın, niye ikide bir oğlum da oğlum.

Rüzgar anlamsız gözlerle bana baktı, haklıydı çocuk bir kadın ve çırpı bacaklı Raziye olan biri birden karşısına çıktı ve bunlarla artı yıllar önce birlikte kaçtığınımız yurdun müdürüde buradaydı.

Rüzgar şaşkın ve şok içinde etrafa bakıyordu, işte tam o an robot sesi gibi bir ses duyuldu tüm havalimanında.

"Dikkat dikkat!! tüm Şanlıurfa İzmir yolcuları dikkatine saat 18.30 uçağı olmusuz  hava şartları nedeniyle 19.00 alınmıştır, oluşan bu talihsiz durum adına sizlerden özür diler ve iyi uçuş geçirmenizi dilerim"

Rüzgarın yüz mimiklerinden anladığım kadarıyla bu uçakla gidecekti, uçağın iptal olması onu üzmüş gibiydi, bu karmaşadan giderek kurtulacağını sanmıştı belli ki.

"Senin gideceğin uçak mı??"

Rüzgar sorumu kısaca başını sallayarak onayladı, şuan her zaman yaptığımız gibi kimse yokmuş gibi davranmayı tercih etmiştik.