49

1.3K 119 32
                                    


ERKEN BÖLÜM ATTIM EVET, SİZE DE HAKKIMI YEMEYİP OY VERİRSENİZ GÜZEL OLUR.

BAZEN ÇOK ÜZÜYOR BU ÇÜNKÜ OKUYORSUNUZ VE BENİM EMEĞİMİ GÖRMEZDEN GELİYORSUNUZ, BU RAMAZAN AYI HAK YEMEK İYİ OLMAZ.

İYİ OKUMALARR...

...

Ravzadan...

Ne??

Ne diyordu bu kadın kör mü oldum ben?

İçimdeki ürperti sesini Yazgının hıçkırık sesi böldü.

Bu çocuk neden ağlıyor bilmiyorum ama o ağlayışını duydukça yüreğim sızlıyordu.

Elimi karanlık boşluğa uzatım evet bundan sonra benle olacak o karanlık boşluğa gelişi güzel uzatım.

"Gel lan buraya sümüklü velet."

Olabildiğince gülerek konuştum, kimsenin üzülmesini istemiyorum.

Ne taraftan geleceğini bilmediğim için öyle boşlukta kalmış gibi elim havada beklerken, sağ tarafımdan boynuma sarılan biriyle ellimi sırtına koyup bende sarıldım.

Görmüyordun evet ama kokusunu biliyordum Yazgımdı.

"Ablamm..."

Boğuk sesiyle omuzuna gömdüğü başını kaldırmadan konuştu.

Sıkıca sardım kollarımı buna ihtiyacım ihtiyacımız vardı.

Yazgının hıçkırık sesi yükseldikçe yükselmeye başlamış, derin derin iç çekip ağlamaya devam ederken elimi saçlarına atıp sakinleştirmek için okşamaya başladım.

"Şşşt sakin ol."

Gözlerimin dolduğunda emindim.

Saçlarına küçük bir öpücük bırakıp, kollarımdan ayırdım onu.

"LAN MEYMUN, BURNUNU OMUZUMA SİLDİN DİMİ!!"

Odada bir kaç kıkırtı gelmişti.

"Körüm ama bilirim ben naptığını ayık ol."

Görmesemde yüzünde bir tebessüm oluştuğunda emin gibiydim.

EL yordamıyla Yazgının yüzünü tutup gözlerinden akan yaşı sildim.

"Üzülme olm hem kör olmak kötü mü?"

Benim için üzülüyordu, biliyordum.

"Hem sana bir sır vereyim, bazı yüzünü görmek istemediğim varlıklar vardı kolay oldu bu bana."

Ne kadar bu durumdan rahatsız olsamda benim derdim sorunum için küçük bir çocuğun üzülmesini istemezdim.

Yazgının hıçkırkları sakinleşmişti ama kaçacakmışım gibi ellimi sıkıca tutmuştu.

ACININ BEDENİ (DEĞİŞİM) /Gerçek Ailem Kurgusu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin