...
Yazılan kadere boyun eğmiş, herkesin hayatımızdan gişidlerini unutmaya çalışmış çoçuklardık, biz anne kokusundan uzak kalmaya mahkum tutulmuş iki kişiydik.
Rüzgarın annesinin elini sıkıca tutup içeri girmesiyle şaşırmadım değil, eğer o kadın annesiyse...
Kadının yüzündeki kocaman gülümsemenin gerçek olduğuna inancım yoktu, şuan o kadının saçını başını yolup 'yıllardır nerdeydin' demek geçsede içimden. Rüzgarın yüzündeki gülümseme için içimdeki fırtınaları dindiriyordum.
"Kızım hadi gidyoruz" dedi kadın Rüzgarın elini tutarken.
Ortamda kendimi kasada para ütü olarak verilen 25 kuruş gibi fazlalık hisetiğim için çantamı alıp yolcuların oturduğu koltuklardan geriye çekildim.
Sözde Rüzgarın kardeşi olan çırpı bacaklı Raziye ve maymun sureti olan Arzu oturdukları yerden kalkıp, çantalarını kollarına taktılar, çırpı bacaklı Raziye hızla gelip Rüzgar gülümün koluna girdi ve sevimsizce sırıttı.
Azru yılanın bakışları hala bendeydi, küçümseyici bakışları ve sahte sırıtmasıyla bana bakıp o da ayakta duran sonradan gelme annesi, çırpı bacaklı Raziye ve Rüzgara yaklaştı.
"Bir kafe yada oturabieceğimiz bir yere gidip konuşlım."
Arzuya 'hayırdır sen ne ayaksın dayı' bakışı attıp önüme döndüm.
Rüzgarın 'Olur tamam' dediğini duyunca başımı camdan çevirip dışarıyı seyretmeye başladım.
Benim varlığımı ne zaman hatırladır acaba yada beni hatırlar mıydı artık??
Ailesi kardeşi var artık napsın beni, napsın Ravzayı.
Camdan dışarıdaki insanlar izlerken koluma dokunulmasıyla başımı çevirdim.
"Ravza kuşum, hadi gidiyoruz."
Rüzgar kolumu tutmuş gözlerimin içine bakıyordu, Rüzgarın beni unutmazdı ki, unutmadı da.
"Bende mi geliyo-"
Azıcık naz iyi olur.
"Saçmala tabiki sende geliyorsun."
Tabi bende geliyorum, Rüzgarın kolunu sıkıca tutup önden çekiştirip arkamdaki Arzu ve çırpı bacaklı Raziye'ye hava ata ata yürümeye başladım.
Çatlayın Rüzgar gülüm benim.
Müsait bir kafeye gelip bahçedeki masaya herkes oturup birinin konuyu açmasını bekliyorduk.
Kimse konuşmaya başlamayıncan, büyüklük yapıp ben konuştum.
"Rüzgarın annesi olduğundan emin miyiz?"
Kadın bana ters bir şekilde bakıp ardından sahte bir tebessüm etti.
"Tabiki eminim, emin olmasan asla oğlumun karşısına çıkmazdım" dedi.
Bu Arzuda burda olduğuna göre demekki Rüzgarı bırakan o anne olmaya layık olmaya kadın bu.
Rüzgara bakıp tepkisini ölçtüm, sorularımın devamını duymak ister mi?, yoksa susmamı ister diye.
Rüzgar sormak istediği soruları duymuş gibi memnundu, yüz mimiklerinden anladığım kadarıyla.
"Neden şimdi, neden yıllar sonra geldiniz?"
Sorularımı duyunca yüzünde ilk bir nefret bakışı ardından sahte gülümseme sergiliyordu, iyi oyuncu olduğu söylenmedi bu kadının.
"Sen herşeye böyle burnunu sokar mısın??"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACININ BEDENİ (DEĞİŞİM) /Gerçek Ailem Kurgusu
Jugendliteratur~Sessiz çığlıklarınında boğulan bir kız, küçük bir kız. Hayır!! Kitabımın karakteri değil, bu kız benim, bu kitabı yazan kızın sessiz çığlıkları. Sesiz çığlıklarınında boğulan birinin hayal dünyasında ki yaşattığı küçük bir hikaye. Nefesimin kes...
