...
~Yorgunluk var üstümde, dinmeyen bir acı bitmeyen öfke ve herşeye rağmen eşsiz bir sevgim var...~
"Otopsi sonucu dahilinde alınan yanmış kül DNA'larından bulunan kalıntılar ile cesetler RAVZANUR CEVHEROĞLU, YAZGI CEVHEROĞLU VE UMUT AKYÜR'EĞE ait olduğu tespit edilmiştir."
Yıllardır dinlediğim ölüm haberimi bu sefer ben değil öldüm sanan sevdiğimle izliyordum...
Nefesi kadar yakındım, elimi uzatsam dokunurdum ama bilmiyordu beni...
Tanımıyordu beni...
Ben yok olmuştum onun için, ben onun için ölmüştüm...
Gizli gizli döktüğü göz yaşlarını sildi, elindeki resmime baktı, siyah saçlarıma ela gözlerime baktı... Derince bir nefes aldı, ben bildiği mezarımın soğuk mermer taşından tutunup çöktüğü yerden ayağı kalktı...
Sesizce çıkışa doğru yürüdü gidiyordu yine ağlayarak, 1,5 yıldır hergün bıkmadan gelip gittiği gibi...
Karşısına çıkmak istedim önüne çıkıp ben yaşıyorum Ateş demek istedim ama... Yapamadım...
"Alisa?"
Yabancı olan ama çok iyi bildiğim isimle sesin geldiği yöne baktım.
"Efendim Atakan?"
Evet Alisa bendim... Bir zamanlar Ravzanur olan ben artık Alisa'ydı.
"Yine mi, buraya geldin?"
İlk gelmiyordum kendi mezarıma. O yüzden sitemle konuşmuştu.
"Yine geldim Atakan."
Konuşmayı bırakıp ben bilinen mezara geldim.
Ravzanur Cevheroğlu
09.09.2006~09.09.2022
Doğduğu gün ölen Ravzanur...
Tuttum geçmişinimin yazılı olduğu soğuk mermeri, çötüm bedenim var bilinen taş yığını olan mezarlığın köşesine.
"Ravzanur... Kimsesiz biriydi o da. O gün bedeni ölmedi ama yıllardır kısık nefesle yaşayan ruhu öldü. Ama üzülmüyorum.Ravzanur'un yaşamı kimseye yar olmadı ama ölüsü kimsesiz birine mezar oldu."
Gözümden yaş geldi, silmeye gerek duymadım çünkü artık onların akması gerekti. Özgürce firar etmesi gerekti...
"Alisa, Yazgı eve gelmiştir gitmemiz gerekiyor."
Yalan söylüyordu, Yazgıyla konuşmuştum gelmemesine 5 saat vardı, amacı ağladığım için beni burdan uzaklaştırmaktı.
"Atakan, bırak yüzleşmem gerek, kaçmak istemiyorum artık, anlatmak istiyorum en azından ben bilinen mezarıma."
Sustu, başını eğdi beni mezarımla başbaşa bırakıp gözünün gördüğü bir mesafeye geçti.
Evet...
"Ravzanur, tanışalım mı?"
Salakça cevap bekledim mezarlıktan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACININ BEDENİ (DEĞİŞİM) /Gerçek Ailem Kurgusu
Genç Kurgu~Sessiz çığlıklarınında boğulan bir kız, küçük bir kız. Hayır!! Kitabımın karakteri değil, bu kız benim, bu kitabı yazan kızın sessiz çığlıkları. Sesiz çığlıklarınında boğulan birinin hayal dünyasında ki yaşattığı küçük bir hikaye. Nefesimin kes...
