In-Game Name [COMPLETED]

Ch. 36: Deadline of Chaos

Ch. 36: Deadline of Chaos

Senya's point of view

MALAMIG NA hangin ang sumalubong sa akin nang makarating ako rito. Kitang-kita sa kalangitan ang paparating na snowstorm at ang walang tigil na sigaw ng kulog at pagkidlat.

This is by far the most highest point of place, na narating ko. Nakikita sa lokasyong 'to ang buong bahagi ng syudad. I didn't know how but. This tower is only connected to the building where I just got in kaya gano'n. Kaya't hindi nakapagtatakang mas mataas ito kung ikukumpara sa kahit saang bundok ng buong lugar.

Pati ang malawak na gubat sa labas ng syudad, malinaw kong natatanaw at kung gaano kalayo ang susunod pang mga syudad mula rito.

Mga kapatagan at bundok sa malayong dako ng lupa. Nakapalibot ang tanawing ito sa akin at talagang hindi ko maiwasan sa sariling mamangha ng panandalian.

Hanggang sa natapos ang sight-seeing ko't tiningnan na rin ang isa sa lalaking nakatayo't nakatalikod sa akin. Malapit siya sa kabilang bahagi ng rooftop. Both hands gripping to the railings infront of him. Tinatanaw din ang kagandahan at lawak ng paligid na animo'y ayaw niya itong kalimutan kung saka-sakali mang ito'y maglaho.

"Your game is over, Lupin." saad ko't tinutok ang baril sa kaniyang direksyon. Limang metrong distansya.

"You knew all along that we are humans too, didn't you?" saad nito't humarap sa akin.

Umiling ako't marahang nagwika, "What's the point of knowing it or not in the first place. The fact that all of you are planning on a massive killing is reasonable enough that I am pointing a gun to your face right now. Who are you?"

"You just said it yourself. I'm a human."

"You're a monster! All of you." I exclaimed.

"Yes." sagot din nito't kumurba ang ngiti sa kaniyang labi't nagpatuloy. "Then what?...you found out we being human, what about then?...what are you gonna do about it? Kill us for justice, Captain? Save the world oh for goodness sak-"

"Enough talk." sabay ipinutok ang baril na direktang nagpatahimik sa kanya nang tumama sa noo nito ang bulusok ng balang nagpasabog din sa mismong bungo niya.

Nasandal siya sa railings at hindi na gumalaw pang napaupong nakasandal doon. Umagos ang dugo sa kaniyang damit hanggang sa sahig.

"Hanggang kailan mo balak magtago diyan?" sabi ko naman at lumingon sa gilid kung saan may kaunting pillar na pupwedeng pagtaguan ng tao.

Kunting katahimikan ang dumaan hanggang sa dahan-dahang magpakita ang natitirang admin, nakataas ang dalawa nitong kamay at halatang takot na takot sa akin. Mas lalo pa itong nanginig at namutla nang itutok ko ang baril sa direksyon niya.

"W-wait! Wait! Wait! Please. J-just let me talk for a second. Please." he pleaded, hands defending his face with the pointing gun towards him.

"No time." pero nang kakalabitin ko na ito, muli siyang sumigaw na talagang nagpatigil sa akin.

"How do you intend to stop the apocalpyse?!"

Napakunot ang noo ko. Hindi ako agad makapagsalita. Para kasing kahit alam ko ang paraan hindi ako sigurado kung tama ba talaga 'yon. Or he's just playing mind games to me and to stall time before the time ends.

Hanggang sa napansin ko ang pag-iiba ng ekspresyon sa mukha niya't napalitan ito ng ngiti ng isang demonyong tila may napansing katuwa-tuwa. "Oh hoh. You don't know. How unexpected for a clever guy like you, Captain? I'm truly, truly disappointed. Truly!"

I exhaled. "I know how to stop it."

"Oh you did? How then? How can you stop it? Tell me." he whispered, with balling eyes and a mischievous, challenging smirk, staring straight at me with confidence. Para bang may nabuo biglang pag-asa sa mga mata niya't kailangan niya lang itong ilaro sa mas maayos na paraan.