SÜVEYDA 'ZEYREK'

24. BÖLÜM

Selam, ben geldim. Herkese keyifli okumalar.

Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.

İnstagram: misi_deny

Bölüm şarkısı: Çağan Şengül, Çok yazık.

Beni anlamadın demeyeceğim, beni anladın.
Zaten en acısı da buydu,
Sen beni anladın,
Anladığın halde canımı yaktın...

'TUTUKLU!'

Gediz'e baktım. Derince çattığı kaşlarıyla bakıyordu ne yaptın, dercesine. Sanki anlamış gibiydi ama ihtimal vermek istemiyordu. Başını iki yana salladı, anladı benim yaptığımı fakat yapmadım desem inanacaktı sanki. Gözlerimi kapatıp açtım. Anladı, omuzları usulca çökerken pis olup olmadığını umursamadan önündeki tahta kısma tutundu. Dolan gözlerini görünce bakışlarımı ondan kaçırdım ve başımı öne eğerek kabullendim.

"Onu kalbinden bıçakladım."

Koca bir sessizlik vardı salonda. Kimse konuşmadı önce, ardından arkadan gelen sesle arbede yaşandı. Pars yerinden kalkarak ağzının içinde küfürler savururken bana doğru gelmeye çalışıyordu ama onu tutan memurlar, hakimin sözleriyle dışarı çıkardılar. Pars çıkınca tekrar sessizlik sağlandı. Sevdiğim adamın gözlerine bakamadım. Ama biliyordum, yıkılmıştı. Hakim devam etmemi istediğinde kuruyan boğazım yüzünden birkaç kez öksürdüm.

"Annemi kurtarmak için durdurmak istemiştim. Eğer bir şey yapmazsam o öldürecekti çünkü." derin bir nefes aldım. "Kimse dinlemedi beni, kimse annemin çığlıklarını duymadı. Biri yardım etse ben şu an yargılanmayacaktım." adalet yoktu, evet belki annem şikayet etmediği için bu hâle gelmiştik ama yine de biliyorlardı. Herkes biliyordu Demir Zarat'ın şiddet uyguladığını, annemin ne halde olduğunu görmüşlerdi ama ses çıkarmamışlardı.

Gediz'in sert yutkunuşunu işittim ancak bakmadım. "Annemi kurtarmak için yine olsa yine yaparım. Çünkü biliyordum, öldürecekti." herkes bana caniymişim gibi bakıyordu. Beni savunacak olan avukat bile tek kelime etmemişti. "Siz olsanız ne yapardınız?" diye sordum öfkeyle. "Anneniz gözünüzün önünde kemikleri kırılarak dövülürken ve neredeyse ölmek üzereyken siz olsanız ne yapardınız?" ellerimi yumruk yapıp duruşma salonundaki herkeste gezdirdim gözlerimi. "Ben annemin yataktan kalkamadığı günleri hatırlıyorum!" diye bağırdım. "Şimdi siz istediğinizi düşünün, istediğinizi yapın ama ben o an yine olsa yine yapardım."