SÜVEYDA 'ZEYREK'

33. BÖLÜM

Herkese keyifli okumalar.

Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum çitlembiklerim.

Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.

İnstagram: misi_deny

'BİR ADIM!'

Ondan uzaklaşıp lavaboya girer girmez çantamın içinden biber gazını çıkararak kapının arkasına saklandım. Birkaç dakika bile geçmeden kapı açılınca nefesimi tuttum. Karşımda gördüğüm beden kaskatı kesilmeme neden olurken biber gazı elimden kayıp gitti. Gördüğüm yeşil gözler ve yıldırım şeklinde elinin üstünü kaplayan dövmesiyle dikiliyordu karşımda. Demir Zarat'ı öldürdüğüm gün annemin aradığı ve daha sonra beni taksiye bırakan adamdı. Daha da tuhafı ise bu adamı Beril'in evinin orada da görmüştüm.

Beyaz teni, sarıya çalan saçlarını inceledim. Keskin yüz hatlarına bakarken o da beni inceliyordu. Kaşları yukarı doğru kalktı, dudağının bir köşesi havalandığında bana doğru yaklaşarak kısık sesle konuştu. "Merhaba kızıl."

"Sen?" afallamış tonda çıkan sesime karşılık bakışları kısıldı. Kendime geldim o an. Hırsla yakasına yapıştım. "Annem nerede?" Onu sarsarken zerre etkilenmeden dikilmeye devam ediyordu. "Siz kimsiniz ve annem şu an nerede?" yüksek çıkan sesimle kaşları çatıldı.

"Bağırma," derken fısıldıyordu. "Annen iyi, güvende." ellerimin üzerine ellerini yasladı ve yakasından kurtardı. "Sana ulaşamaz, her adımın takip ediliyor."

Ellerim iki yanıma düştü. "Ne demek bu?"

"Hem Kartal Zarat, hem polis, hem de..." sözünün devamını getirmedi. Kaşlarım sorgularcasına yukarı kalkarken devam etmesini bekledim ancak başka bir şeyden bahsetti. "Benden kimseye bahsetmemelisin."

"Beril nerede peki?"

"Güvende."

"Güvende olması yetmez!" diye çıkıştım. "Baştan beri yaptığı şeyleri anlamaya çalışıyorum, bana yardım etmesinin sebebi siz miydiniz?"

"Bu konuları konuşmaya gelmedim."

Sabrım taştı, sorduğum hiçbir soruya cevap vermeyecekti. "Ne zaman onları görebilirim?"