SÜVEYDA 'ZEYREK'

30. BÖLÜM

Ben geldim, herkese keyifli okumalar.

Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum canlarım. Lütfen oy vermeyi ve bir tane de olsa yorum yapmayı unutmayın olur mu?

Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.

İnstagram: misi_deny

Bölüm şarkısı: Perdenin ardındakiler, Gururum kadarsın.

Kaç kapı var daha yüzüme vuracağın?
Kaç kez ölüp yine sana uyanacağım?
Bilmem, ben üzülmem...

Birkaç konu var kendime danışacağım,
Gel yanıma cehenneme kucak açalım,
Lütfen bu kez düşünme.

Zulmüne gözümü yumup,
Sana kalbimi açıp
Canımı yakacağını bile bile
Kapına dayandım, gururum kadarsın...

'VAZGEÇMEM!'

Kanıyordu, yaram içten içe kanıyordu ama ben onu saramayacak kadar güçsüzdüm. Acıyan kalbime çarem yoktu, boğazım düğüm düğüm oluyor ve nefesimi kesiyordu. Kolları arasında tutuyordu bedenimi ancak ruhum ondan uzaktı. Farkında değildi, gözleri gözlerime baksa da yüreğimin ona ne kadar uzak olduğunu göremeyecek kadar kördü bu adam. Zaten ona olan aşkımı da görmemişti ilk. Hep oyun sanmıştı, bana silah çekerken bile öyle sanmıştı.

Kartal Gediz Zarat kalbimin katiliydi. Dudakları dudaklarımın üzerinde duruyordu öylece. Öpmedi, öpmesini de istemedim. O anki şaşkınlıkla kalakalsam da birkaç saniye içinde kendimi toplayıp geri çekildim. Kucağından atlarken öfke doluydum, elimi kaldırıp suratına attığım tokadı bile nasıl attığımı hatırlamıyordum o sıra. Nefes nefese, sinir harbiyle birkaç kez göğsüne vurdum yumruklarımı. "Ne yaptığını sanıyorsun sen?" titreyen sesime lanet ettim. "Ne işin var burada? Ne istiyorsun benden daha?" bileklerimi tuttuğu an hışımla geri çekilerek uzaklaştım. "Dokunma!" bağırışımla gözlerini kapattı. "Yaklaşma bana, dokunma, öpme, gelme!" omuzlarım çöktü yenilgiyle. Gözlerini açınca karşısında bir harabeye bakar gibi bakıyordu bana.

"Özür dilerim," dedi kanayan yarama zerre merhem olamazken. Pişmanlık dolu o iki kelimenin bende bir geçerliliği yoktu. "Özür dilerim Süveyda, biliyorum bir anlamı yok ama affet beni..."