Selam ben geldim, herkese keyifli okumalar.
Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen bir tane de olsa yorum yapalım olur mu?
Geciktiği için üzgünüm, sayfamdan duyuru yaptım ama sizleri bekletmek istemezdim.
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.
İnstagram: misi_deny
Bölüm şarkısı: Yirmi7, Muhtemel aşk.
Hiç canım acımadan
Aşık oldum sandım.
Dikenlerin üstünde
Bir tebessüm yüzümde...Muhtemelen aşk...
'BİTTİ Mİ SAHİ?'
"Gidiyorsun yani?" diyen İrem'in gözleri dolu doluydu. "Çıkıyorsun Kader, gerçekten çok mutluyum." yüzündeki gülümseme, gözlerindeki yaşa inatla daha da belirginleşti. Ağlıyordu evet ama mutlu olduğunu biliyordum, içeride yatma sebebimi bildikleri için çıktığıma seviniyorlardı. Kollarımı boynuna dolayıp sımsıkı sarıldım.
"Her şey için teşekkür ederim İrem." mırıldanışımla kollarını bana sararken iç çekti. Burada olduğum süre boyunca ne zaman moralim bozulsa hemen ranzanın yukarısından başını uzatıp kafamı dağıtmam için saçma sapan şeylerden bahsederdi. Ağlıyorsam yanıma uzanır ve sessizce dururdu. Yalnız olmadığımı hissettirmek için yaptığını biliyordum. Eğer ağlamamı kesmezsem bir süre sonra konuşmaya başlar ve yine çenesiyle dikkatimi o yöne çekerdi. Farklı biriydi, onu seviyordum.
"Üç aya kadar ben de çıkıyorum. Buluşuruz değil mi?" diye sordu.
Başımı salladım hızla. "Tabii ki buluşuruz, zaten şehir falan değiştiremem. Her hafta imza atmam lazım." onun hemen arkasında dikilen Zehra'ya baktım. "Zehra da çıkacak bir aya. Dışarıda sık sık görüşürüz."
İrem'le ayrıldığımda o da Zehra'ya baktı. "Kız gelsene ne bakıyorsun uzaktan uzaktan?"
Ona gözlerini deviren Zehra yanıma geldi. "Çıktığımda sana nasıl ulaşacağım?" diye sordu.
Kısa bir an düşündüm. Evet, bana nasıl ulaşacaktı sahi? Telefonum en son Gediz'in evinde kalmıştı tutuklanmadan önce. Şimdi neredeydi Allah bilir. Hızla bir kağıt kalem alarak Tuğba'nın telefon numarasını onlara verdim. "Eğer ulaşmak isterseniz Tuğba'yı arayın. O size benim yerimi söyler." dedim. Çıktıktan sonra yeni bir düzen kurmam lazımdı. Şu an nerede kalacağımı dahi bilmiyordum. Çalışmam da lazımdı ama sabıkalı olduğum için iş bulmam çok zordu. Bu yüzden iyi bir araştırma yapmam lazımdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÜVEYDA 'ZEYREK'
Fiksi UmumBelki de en zor olan şey işlediğim cinayeti annemin üzerine atmaktı benim için. O istemişti suçu ona atmamı ancak bu günahımın bedelini çekecek olan kişi olmasını değiştirmiyordu. Cinayeti işlerken duygusuzdum, tıpkı annem yaptı derken ki gibi.. Hes...