Belki de en zor olan şey işlediğim cinayeti annemin üzerine atmaktı benim için. O istemişti suçu ona atmamı ancak bu günahımın bedelini çekecek olan kişi olmasını değiştirmiyordu. Cinayeti işlerken duygusuzdum, tıpkı annem yaptı derken ki gibi..
Hes...
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.
İnstagram: misi_deny
Bölüm şarkısı: Cem Adrian, Keskin.
Esir kalbim kimse bilmiyor, Bir katilin elindeyim, Yenildim, yenildim, yenildim...
Bir yangındı bir ben yandım, Bile bile kandım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'ÖFKE'
Üzerime bir ceket almış, evden hiçbir şey demeden çıkmıştım. Murat hemen arabayı hazırlarken ona aldırmadan bahçe kapısına yöneldim. "Peşimden gelmeyin!" diye bağırdım. "Sakın peşimden gelmeyin yoksa içerideki patronunuz kriz geçirene kadar bütün çöpleri toplar, o eve yığarım!"
Murat duraksadı, Uğur ise sandalyeye geri oturdu. Gediz'in pislik takıntısını bildikleri için mi yoksa benim öfkemden korktukları için mi gelmediler bilmiyordum. Bomboş ve ıssız yolda hızlı adımlarla yürürken telefondan Beril'in adına tuşladım."Alo, Kader?" diye açtı telefonu.
"Müsaitsen beni almaya gelir misin?" sesim kısık fakat öfke doluydu.
"Tabii ki canım, neredesin?"
"Evden çıktım. Geçen sefer aldığın o ıssız yoldayım. Yürüyorum anayola doğru."
"Tamam ben geliyorum. Keşke evde bekleseydin, hava soğuk." dedikten sonra birkaç saniye duraksadı. "Bir şey mi oldu?"
"Geldiğinde konuşuruz." deyip kapattım. Hava soğuktu lakin bedenim öfkeyle harmanlanırkenüşüdüğümü hissetmiyordum. Üzgün müydüm, evet. Ancak üzüldüğüm için bile kızıyordum kendime. İnsan nasıl kırılırdı nefret ettiği birinin sözlerine?
Ben bundan dolayı da öfkeliydim. Bu suskunluğumun bir geri dönüşü olacaktı. Sadece bekliyordum. Orada ona cevap verebilirdim lakin bu hiçbir işe yaramazdı. Biliyordum. Bekleyecek ve onu beni kırdığı gibi kıracaktım! Canını yakmaktan çekinmeyecektim! Ben bana yapılanlara sessiz kalan biri olmadım hiçbir zaman. Kin tutardım, intikamımı alsam bile içim soğumazdı kolay kolay. O ruh hastasının bana söylediği her lafı bir bir yedirecektim geri!
