Belki de en zor olan şey işlediğim cinayeti annemin üzerine atmaktı benim için. O istemişti suçu ona atmamı ancak bu günahımın bedelini çekecek olan kişi olmasını değiştirmiyordu. Cinayeti işlerken duygusuzdum, tıpkı annem yaptı derken ki gibi..
Hes...
Herkese selam, ben geldim! Satır arası yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. Lütfen bolca yorum yapalım.
Alıntılardan haberdar olmak istiyorsanız hesabımı takip edebilirsiniz.
İnstagram: misi_deny
Bölüm Şarkısı: Sezen Aksu, Son bakış
Aman aman, yandım aman. Kurşun gibi izler, Son bakıştaki o gözler Kaldı aklımızda.
Aman aman, acı yüzler. Kurşun gibi izler, Son bakıştaki o gözler Kaldı aklımızda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'PİŞMANLIK!'
DURUŞMA GÜNÜ
Titriyordu genç kız, baştan aşağı titriyordu. Bileklerine takılan kelepçeyi duruşma salonuna girdiklerinde çıkarmışlardı. İçeri giren avukatı hemen sol tarafta ona bakıyordu sakin ol, dercesine. Titrediğini fark etmişti Kader'in. Duyduğu adım sesleriyle genç kızın bakışları salonun kapısını buldu. Gediz, yanındaki avukatıyla içeri girdiğinde nefesini tuttu genç kız. Göz göze geldikleri an Gediz'in adımları kesilmişti. Kader baktı ona, inceledi adım adım. Kirli sakalı daha da uzamış fakat düzenliydi. Saçları eliyle şekil verildiğini belli ediyordu. Gözlerinin altı morarmış, akları kanlanmıştı. Zayıflamıştı, o da Kader gibi zayıflamıştı. Yine heybetli görüntüsünü kaybetmemişti ama yüzü çökmüştü. Yorgun ve çaresiz bakıyordu. Üstünde yine takım elbisesi vardı ancak kravat takmamıştı. Gömleğinin iki düğmesi açıktı. Başını onun boynuna gömüp nefeslenmek istedi, ne çok özlemişti... Şu an ihtiyacı olan tek şey o idi. Sadece Gediz'le hasret gidermek istiyordu doyasıya. Biliyordu, buradan çıkışı yoktu. Dönüşü olmayacak bir yola girmişti ve mahkumdu. Her ne kadar yeniden yargılansa da sonuç değişmeyecekti. Aralarında 10 adım vardı, ikisini de yıkan 10 koca adım...
Ne Gediz adım atabildi ne de Kader. Genç kız adım atmak istese de izin verilmeyeceğini biliyordu. Gerçi izin verseler de o adımı atmazdı, zira kırıktı. Her bir parçası savrulmuş, toplanamayacak kadar kırıktı hem de. Evet, delicesine özlemişti ancak fırsatı olsa bile ona sarılmazdı. Yaklaşmazdı. Tuttuğu nefesini usulca dudaklarından bırakırken bakışlarını zoraki çekti ondan. Kalbinin ısrarla çarpmasına karşılık dişlerini birbirine bastırdı. İstemiyordu, böyle hızlı atmasını ve Gediz'i görünce böyle delicesine özlem dolu olmayı istemiyordu.
