DemonxHuman

Chapter 30

Heinukel Aewe signaled us to prepare ourselves. Bigla kasing naging masama ang panahon kanina at nagkaroon ng matinding pagpagsak ng nyebe. Dalawang oras din kaming naghintay na huminahon ang kalangitan kaya ngiting langit siya habang taas-baba ang kaniyang dalawang kilay na nakatingin sa akin.

“Get ready. Aalis na tayo,” Heinukel Aewe added while checking outside, which was full of snow.

“That’s great! Gusto ko ng lumabas mula pa kanina,” ani Heinukel Moreen.

“Sa Fortaleza pa rin ba tayo tutungo?”

“Nope...” she emphasized the word ‘p’ before tapping my shoulder.

“Edi saan tayo pupunta?”

“Well, pupunta tayo sa Hamlet West.” I stop following her and think as I pull my bottom lip between my teeth. The place is unfamiliar to my ear.

Saan yon?

“Aewe! Ayusin mo ang pagpapatunaw sa lintik na mga nyebe,” may inis sa boses ni Heinukel Moreen.

Nagkatinginan kami ni Aren. Heinukel Aewe is melting the snow for us to have way. Naging hanggang tuhod kasi namin ang mga naipong nyebe sa daan. The snow melts as he lets off a tiny bit of fire. He continued to release his power for five minutes before stopping. Aren and I just followed them obediently. The frigid temperature of the weather has almost made my body stiff. I can feel like I can’t walk on my own because of tremors.

“I really hate winter!” Heinukel Aewe and Heinukel Moreen nagged simultaneously.

“Akala ko pupunta kayo sa Fortaleza para hanapin si Mude?” I maintain my eyes to observe the surrounding.

Halos wala akong makita kundi mga bundok ng nyebe. May iilan na tuyong punong kahoy pero ang kalahati nitong katawan ay natatakpan ng makakapal na nyebe.

“Na-locate na ni Ocuser ang lokasyon ni Mude kaya doon ang destinasyon natin,” balewalang sagot ni Heinukel Moreen habang nahuhuli kami sa paglalakad. “Don’t worry malapit lang iyon,” she glanced my face before she looked away.

Hinihingal akong napalunok dahil sa pagod. Pataas na hagdan kasi ang tinatahak namin na parte ng bundok at kailangan daw namin makarating sa tuktok. Hindi ko na maramdaman ang mga hita ko dahil mahigit isang libong hagdan ang nilakad namin. Pagkarating namin sa tuktok bumungad sa amin ang sinag ng araw mula sa silangan. Mula sa silangang bahagi ay isang matiwasay na lupain na sa tingin ko hindi naabutan ng taglamig na panahon. Habang sa kanluran na tinitingnan ni Heinukel Moreen ay halos pinagkait ng sikat ng araw dahil nangingitim ang kalangitan. Halos ang tanawin nito ay nakakatakot dahil sobrang taas ng mga bundok. Idagdag pa ang mga kakaibang puno dahil walang kakulay kulay. Parang mga patay dahil ang ilan ay kulay itim.

“Saan sa dalawa ang daan papunta sa Hamlet West.” Pakiramdam ko ayaw kong magkatotoo ang hinala ko.

“Relax Meil. Sa una lang nakakatakot ang daan patungo sa Grome,” Heinukel Moreen giggled but her tone has a little teased that make my nose sweat even though the weather is cold.

Oh... heaven and sky.

Wala kaming inaksaya at nagsimula kaming maglakad muli patungo sa kanluran. Kung gaano kami kabilis umakyat sa walang katapusang hagdan kanina ay kabaliktaran naman ngayon dahil halos ambagal namin dahil naging mabato ang daan pababa. May mga nyebe pa rin sa paligid na hanggang tuhod pero nawawala na ito at natutunaw ng kusa.

“Careful...” Aren whispered when I slipped. Tumango ako sa kaniya at kinuha ang kamay niya para maalalayan ako.

“This place is weird,” nasabi ko habang tinitingnan ang kapaligiran. Heinukel Moreen followed my sight then she raised her eyebrow.