Don't let me down

4.

Als ik wakker word, voel ik een stekende pijn in beide benen, ik probeer op te staan maar de hele wereld draait. Ik zak bijna door m'n benen dus ik besluit weer te gaan liggen. Het voelt alsof ik ben overreden door een vrachtwagen en dat voelt niet heel best kan ik je vertellen. Ik besluit mezelf ziek te melden, wat via een app kan dus er hoeft gelukkig niemand toestemming te geven. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen, totdat mijn kamerdeur openvliegt "Matt moet jij niet naar school?" Jesse staat in de deuropening. "Nee, mijn lessen zijn uitgevallen." mompel ik. Ik hoor Jesse een 'hm' geluidje maken wat erop wijst dat hij er niks van geloofd, maar gelukkig laat hij het voor wat het is.

Als ik wakker word en op mijn wekker kijk, is het al 14:00 geweest, ik heb dus redelijk wat van de dag weggeslapen. Beneden hoor ik geschreeuw, nieuwsgierig loop ik naar de gang en ik ga boven aan de trap zitten. "Wat moet er nou van hem terechtkomen? Hij gaat nu ook al niet meer naar school!" hoor ik Jesse roepen. Gaat dit over mij? Vast niet toch? Ik wil de rest ook helemaal niet horen, dus ik ga weer terug naar mijn kamer. Ik start mijn pc op en besluit maar wat te gaan gamen. 

De dag vliegt voorbij en ik hoor Jaïr roepen dat we gaan eten. Met pure tegenzin sta ik op en loop ik naar beneden. "Aah daar ben je, je moet wat eten Matt." ik kijk wat rond alsof het de eerste keer is dat ik in mijn eigen huis kom. Ik kijk naar de pasta die op tafel gezet wordt. Daar zitten veel te veel koolhydraten in, echt niet dat ik dat ga eten. Ik pak een appel en loop langs Jaïr naar boven "heb geen tijd, moet wat inleveren voor school." lieg ik en ik sprint de trap op. Ik gooi de appel aan de kant. Dan vliegt mijn kamerdeur open-

Mijn kamerdeur vliegt open, mijn vader staat woedend in de deuropening. "Dacht je zomaar stil langs mij te kunnen komen?" ik krimp ineen als hij op me af stormt. "Sorry, ik had gewoon haast-" maar de eerste klap word al uitgedeeld. Tranen vormen zich weer in mijn ogen "Sorry daar koop ik niks voor." schreeuwt hij en meerdere volgen terwijl ik op de binnenkant van mijn wang bijt om geen geluid te maken.

-"Matthyas" ik word uit mijn gedachten gehaald door Jesse die in de deuropening staat. "Je gaat mee naar beneden en je eet gewoon met ons mee." zegt hij, Jaïr verschijnt naast hem in de deuropening "wat is er toch met jou gebeurd?" vraagt hij mij, ik kijk stilletjes naar de grond. "Hij eet niet meer omdat jij hem er altijd mee weg laat komen als hij niet eet!" roept Jesse in Jaïr zijn gezicht. "Oh dus nu is het weer mijn schuld? Volgens mij kan jij er dan ook gewoon iets van zeggen!" verdedigt Jaïr zich. Jesse schudt zijn hoofd "Ik ga hier niet weer over in discussie." Zo snel als mijn broers net in de deuropening verschenen, zijn ze nu weer naar beneden om daar blijkbaar alsnog een discussie te voeren, want het enige wat ik hoor ik geschreeuw. Ik doe mijn oortjes in en zet de muziek op zijn hardst en ga op mijn bed liggen. Ik staar wat naar het plafond en mijn ogen worden waterig, uiteindelijk val ik huilend in slaap.

***

Er is inmiddels anderhalve week voorbij, ik heb de afgelopen week alleen maar in bed gelegen. Tegen Jesse en Jaïr heb ik gezegd dat school steeds laat begon en dat ik daardoor pas weg hoefde nadat hun weg waren naar hun werk. Tuurlijk geloofden ze er niks van, maar ik kon mezelf er niet toe zetten om mijn bed uit te komen.

Vandaag moet ik er dan toch echt aan geloven, ik moet weer naar school, vandaag is de voorbereidingsweek op de eerste toetsweek van dit jaar. Welgeteld de eerste van de drie en de vierde is mijn examenperiode. Het interesseert me niet zoveel of ik dit jaar haal en het boeit mijn omgeving ook niet, maar ik heb geen zin in gezeik met de school. Volledig uitgeput met wallen onder mijn ogen, nieuwe sneeën op mijn armen en pure tegenzin stap ik uit bed. Ik kies een oversized hoodie om aan te doen, zodat mijn lichaam niet opvalt, hoe kan het dat ik na al dat niet-eten er nog steeds zo uit zie? Misschien moet ik ook maar weer gaan sporten, dan val ik veel sneller af.

Ik pak mijn fiets uit de schuur en ik fiets met harde tegenwind naar school. Ik heb hier toch zo geen zin in. Zal iemand zich zorgen hebben gemaakt om mij? Nee natuurlijk niet Matt, hou jezelf niet voor de gek. Toch hoop ik stiekem dat Rob zich afvraagt waar ik was. Waarom? Geen idee.

------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet niet zo goed wat ik van dit hoofdstuk van, maargoed we moeten het er maar mee doen :).

Hopelijk gaat het een beetje goed met jullie :)).

Zorg goed voor jezelf 💗.

xx