Don't let me down

24.

"Oke luister-" begin ik, ik voel de tranen al prikken in mijn ogen, maar iets in mij zegt dat ik Rob kan vertrouwen, ik weet dat ik hem kan vertrouwen, maar toch voelt dit vertrouwen op een andere manier. Rob pakt mijn handen vast, zijn handen zijn warm en zacht, waardoor mijn handen ook opwarmen. Hij houdt zijn hoofd een beetje schuin en kijkt me aan met een kleine bemoedigende glimlach. "Ik woon met mijn broers, Jesse en Jaïr, ik weet niet meer of ik je dat ooit heb verteld." ik laat een kleine stilte vallen en Rob knikt aandachtig. "Jaïr zit qua leeftijd tussen Jesse en mij in, Jesse is de oudste. Hij is gewoon niet altijd heel aardig voor me." ik merk aan mezelf dat ik steeds zachter begin te praten. "Waarom niet?" hij klinkt bijna verontwaardigd. "Hij heeft het een beetje overgenomen van mijn vader denk ik, maar het is alleen maar als ik slechte cijfers haal, te laat thuiskom, of als ik iets stoms doe of zeg of iets wat niet naar zijn zin is." 

"Wat- wat doet hij dan?" ik hoor dat Rob het eigenlijk niet durft te vragen, ik haal diep adem en begin met wat mijn vader deed "Mijn vader die- die sloeg me altijd en hij schopte me als ik slecht had gevoetbald ofzo of als ik slechte cijfers haalde." de tranen lopen over mijn wangen "Rustig aan lieverd, als je niet verder wil vertellen is het ook goed hé?" Rob knijpt zachtjes in mijn handen om me gerust te stellen. Ik schud mijn hoofd, nu wil ik eigenlijk mijn verhaal verder afmaken ook. "Mijn vader was eigenlijk altijd boos op me, ik was altijd de teleurstelling van de familie en alles was mijn schuld. Ik mocht ook niet te laat thuis komen en ik moest alles doen zoals mijn vader wilde, Jesse heeft dat een beetje overgenomen, maar het is zijn huis dus het is best logisch hoor." ik probeer het wat zachter te brengen door te zeggen dat het logisch is, dat is het ook....denk ik? "Nee Matt, dat is het niet, mijn ouders zijn ook wel eens boos op mij, maar ze slaan me nooit." zijn stem is kalm, maar bezorgd.

"Waar is je vader nu eigenlijk dan?" ik haal mijn schouders op "Geen idee, begin dit jaar is hij opgepakt volgens mij en toen moest ik noodgedwongen bij mijn broers gaan wonen, Jaïr woonde al bij Jesse." Rob knikt begrijpend "En je moeder?" ik slik een aantal keer, ik heb het nooit over mijn moeder. "Ehm, ja mijn- mijn moeder die-" ik barst in tranen uit en ik word direct in Rob zijn armen getrokken, hij legt een hand op mijn achterhoofd en met zijn andere hand wrijft hij over mijn rug, ik begin een beetje te trillen en voel een koude rilling over mijn rug gaan. Het voelt alsof ik niet meer in mijn eigen lichaam zit, het enige wat ik nog voel is de warmte van Rob. "Is ze er niet meer?" vraagt Rob voorzichtig, ik schud mijn hoofd terwijl mijn wangen helemaal nat zijn van de tranen. "Het spijt me zo Matt." ik hoor zijn stem trillen en een kleine snik er doorheen, ik trek terug uit de knuffel en kijk Rob aan, zijn ogen zijn helemaal rood, net als zijn wangen. "Waarom huil je?" vraag ik door mijn tranen heen. Hij haalt zijn schouders op, ik heb hem toch niet verdrietig gemaakt? Gelijk voel ik me schuldig. "Ik vind het zo erg voor je Matt, niemand verdient het om zo behandeld te worden." zegt hij zachtjes. Ik kruip weer terug in zijn armen.

Het voelt alsof iemand net een rugzak van honderd kilo van mijn rug heeft gehaald, ik heb namelijk nog nooit tegen iemand gezegd wat er thuis allemaal gaande was en wat er nu gaande is. "Ik ben trots op je dat je dit hebt verteld." zijn stem klinkt nog een beetje schor, maar het laat me een klein beetje glimlachen.  "Ik wil niet meer naar huis, ik wil bij jou blijven, voor altijd." Rob kijkt me aan met een lach door zijn tranen heen. "Maar wil je niet thuis zijn met kerst?" ik schud mijn hoofd "Ik ben dan toch alleen, Jesse en Jaïr zijn bij hun vriendin." zucht ik. "Mag ik hier blijven?" vraag ik nog een keer, maar dan iets zachter. Rob knikt "je mag hier komen en blijven zo lang en zo vaak je wilt." Ik geef hem een dankbare blik en leg mijn lippen op de zijne, ik proef het zout van zijn tranen, maar ik proef ook zijn glimlach. Het voelt alsof ik de loterij heb gewonnen.

------------------------------------------------------------------------------------------

Hier is deel 24 alweer, gaat best wel snel voor mijn gevoel.

Dankjulliewel voor al jullie support en lieve reacties :)

Zorg goed voor jezelf 💗

xx