Don't let me down

5.

Zodra ik mijn fiets in het fietsenrek zet, voel ik twee handen op mijn schouders "Hey, daar ben je!" hoor ik enthousiast. Heeft hij het tegen mij? Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Robbie "Ik begon me al af te vragen waar je gebleven was." hij glimlacht lief naar me. "Kom we gaan naar binnen, de rest is bij de kluisjes." zonder ook maar op antwoord te wachten, word ik aan mijn arm meegetrokken naar de kluisjes. Hij pakt mijn arm precies beet op de plek waar ik mezelf gisteren nog heb gesneden dus ik laat een pijnlijk piepje vrij. "Oh kut sorry, gaat het?" vraagt hij meteen alsof hij precies weet wat ik gisteren heb uitgespookt.

Als we bij de kluisjes aankomen, staat de rest daar inderdaad op ons te wachten "Yoo Matthy!" zegt Milo terwijl hij zijn jas in zijn kluisje staat te proppen. Koen staart me alleen maar aan "Ben je op vakantie geweest ofzo?" vraagt hij met zijn armen over elkaar. Ik kijk hem vragend aan. "Sommige mensen zijn wel eens ziek Koen." Rob slaat een arm om me heen en we lopen naar het lokaal. "Homoo." wordt er achter ons door Koen geroepen, ik kijk verschrikt naar Robbie maar die lijkt er geen probleem van te maken. "Ja dat wist je toch al." roept hij als statement terug, ik kijk achterom "Ja net als wij toch?" zegt Milo hard lachend terwijl hij een arm om Koen heen slaat en doet alsof hij hem gaat zoenen. "Nee, Milo donder op." Koen trekt zich weg uit Milo zijn greep en alle jongens lachen.

***

Onze laatste les van vandaag, Nederlands. We gaan zitten en de docent begint wat te vertellen over een verslag waar ik niks vanaf weet, ik kijk in paniek naar Rob die mijn blik direct begrijpt "We moeten vrijdag een verslag inleveren die je in duo's of drietallen hebt gemaakt." fluistert hij, ik knik begrijpend. "Wij doen het trouwens samen als je dat oké vindt? Milo, Koen en Raoul zijn met z'n drieën namelijk." Hij schenkt me een glimlachje en ik glimlach terug "Ja is goed." zeg ik dan, Rob zijn glimlach wordt groter en dan richt hij zich weer op de docent die uitleg staat te geven.

"Aangezien het dinsdag is en we nog maar 3 dagen hebben om iets van dat verslag te maken, zullen we er vanmiddag aan beginnen? We zijn toch vroeg vrij" stelt Robbie voor terwijl we naar de kluisjes lopen. Ik knik half luisterend en pak mijn jas uit mijn kluisje. "Bij jou of bij mij?" vraagt hij als we op de fiets stappen. "Wat?" ik kijk hem verward aan "dat verslag natuurlijk." grinnikt hij. "Oh euh sorry, bij jou als dat kan?" Rob knikt en samen fietsen we naar zijn huis.

We komen aan bij een groot vrijstaand huis wat je nog net geen villa kan noemen en ik neem even de tijd om het tot me te nemen. "Kom je nog?" hoor ik vanaf een van de garages waar Rob net zijn fiets heeft neergezet, ik loop met mijn fiets naar hem toe en zet die naast de zijne. In de garage zit een deur die naar de bijkeuken leidt. "Ma ik ben thuis!" roept Rob richting de woonkamer. We doen onze schoenen uit en lopen naar de woonkamer, waar een vrouw op de bank zit, zijn moeder dus. Ineens krijg ik een angstig gevoel omdat ik me bedenk dat ik me moet gaan voorstellen en als ik iets haat is dat het wel. "Ohja trouwens, dit is Matthy, een vriend van me." zegt Robbie al voordat ik iets kan zeggen "Nou welkom, wat gezellig dat je er bent!" zijn moeder klinkt enthousiaster dan mijn broers als ik thuis kom. Ik lach wat ongemakkelijk. 

"Wij zijn boven, we moeten iets voor school doen." roept Rob terwijl we de trap op lopen. Eenmaal boven aangekomen loopt Rob voor me uit naar zijn kamer, hij opent de deur en ik zie een kamer die minimaal 2x zo groot is als de mijne. Er staat een tweepersoonsbed en een groot bureau, aan de andere kant staat een grote kledingkast waar waarschijnlijk meer kleren in liggen dan ik en mijn broers bij elkaar hebben. Aan de muur hangen allemaal voetbalposters en ingelijste voetbalshirts, sommige met een handtekening. Er zijn nog wat planken en een kast met allemaal spullen en er staat nog een serieuze gaming set-up.

Ik blijf wat ongemakkelijk in de deuropening staan, niet wetende wat ik moet doen. Rob ploft neer op zijn bed en klopt naast hem "Kom maar zitten hoor, of liggen, wat jij fijn vindt." hij pakt zijn laptop uit zijn tas en ik ga naast hem op zijn bed zitten. Hij opent een Word documentje en kijkt me aan "Oke dus we moeten een verslag schrijven over een verslaving naar keuze." ik slik eventjes. "Ik dacht aan alcohol of drugs als onderwerp?" hij kijkt me vragend aan. Ik wil zeggen dat ik dat liever niet wil, maar ik durf niet tegen hem in te gaan. Wat als hij boos wordt? Straks wil hij het verslag niet meer samen doen. "Als je het niet wilt, mag je het gewoon zeggen hoor, je wilt deze onderwerpen niet of wel?" Hij kijkt me lief aan. Ik schud direct mijn hoofd "Nee ehh, liever niet." Ik bijt op mijn tong "Oke dan doen we een andere....over gamen?" stelt hij dan voor. "Ja, prima." zeg ik bijna onhoorbaar.

***

Een paar uur later hebben we al 2 hoofdstukken af en we lopen naar beneden, daar staat het eten op tafel. Ik loop naar de bijkeuken en ik trek mijn schoenen aan "Blijf je niet eten?" vraagt de moeder van Rob. "Ehh nee ik moet naar huis appte mijn broer net." lieg ik, ik wil niet perse naar huis, maar ik wil ook hier verder niemand tot last zijn. "Jammer, volgende keer dan maar?" ik knik en trek dan mijn jas aan "Eetsmakelijk!" ik steek mijn hand op en dan loop ik naar mijn fiets "Tot morgen Matt." ik glimlach door de bijnaam die hij mij geeft "tot morgen." Met nog steeds een glimlach stap ik op mijn fiets.

------------------------------------------------------------------------------------------

Ik heb eigenlijk niks te vertellen, hopelijk hebben jullie genoten van dit hoofdstuk :)

Hoe was jullie dag?

Zorg goed voor jezelf 💗

xx