Don't let me down

25.

Ik zit thuis op mijn bed, mijn rugzak ligt naast me, vanavond is het kerstavond. Afgelopen week ben ik nog een paar dagen thuis geweest, maar het grootste deel van de week bij Rob. Jesse was daar niet heel blij mee, maar sinds vanochtend is hij naar zijn vriendin toe, net als Jaïr, dit waren altijd de dagen die het gezelligste waren toen ik nog klein was, als mijn vader niet weer eens boos was dan. Rob heeft gezegd dat ik naar hem toe mag komen, dus dat ga ik dan maar doen. Ik weet alleen niet of zijn familie mij er wel bij wil hebben. Mijn vastberadenheid om bij Rob kerst te vieren, is in één klap weg, wat als ik weggestuurd word? Wat als ze het helemaal niet leuk vinden dat ik kom? De negatieve gedachten nemen de overhand 'je bent niet goed genoeg.' 'niemand wilt je hier.' 'het is allemaal een act.' ik heb weer de neiging om mezelf te snijden, ook al heb ik aan Rob beloofd het niet meer te doen. Ik loop alsnog naar de badkamer en pak een scheermesje, ik wil deze kutgedachten kunnen vergeten. Ik ga een paar keer met het mesje over mijn pols en er stroomt wat bloed uit, ik knijp mijn ogen dicht en de fysieke pijn neemt de overhand.

Ik dep het bloed weg met een doekje en daarna doe ik een trui aan met daaronder een t-shirt, aangezien het nogal koud is buiten. Dan stop ik wat kleren in mijn tas, gevolgd door mijn tandenborstel en de oplader van mijn telefoon. Ik pak mijn sleutels en dan loop ik mijn huis uit. De kou wordt extra benadrukt door de zachte wind die erdoorheen blaast. Ik loop met mijn tas op mijn rug en mijn handen in mijn zakken richting Robbie zijn huis. Nog steeds gaan er gedachten door mijn hoofd die zeggen dat ze geen zin in me hebben, maar ik vertrouw op Rob zijn woorden.

Als ik aanbel, is het zijn zus die open doet "Hey, Rob zei al dat je zou komen, gezellig dat je er bent!" ze glimlacht lief naar me, oké misschien vinden ze het toch minder erg dan gedacht? Maar misschien is dit alleen maar om sympathiek te zijn. Ik stap naar binnen en hang mijn jas aan de kapstok, waarna ik mijn schoenen uitdoe en ze netjes naast alle anderen zet. Dan loop ik naar de woonkamer, aangezien ik daar Rob zijn stem vandaan hoor komen. Een beetje nerveus loop ik binnen "Hee Matt, je bent gekomen!" Rob glimlacht breed en zijn lach laat mij ook lachen. Rob hangt een beetje op de bank en ik ga een beetje onwennig naast hem zitten, maar Rob slaat zijn arm om me heen en trekt me dichter bij hem, waardoor ik mijn hoofd op zijn schouder laat rusten. Zijn ouders zijn druk bezig in de keuken met het eten en op tv is een kerstfilm te zien, alles hier straalt rust en liefde uit. In de hoek van de kamer staat een grote kerstboom met cadeautjes eronder. Ook de rest van het huis is in een kerstthema versierd.

Rob zijn ogen zijn net als de mijne op de tv gefocust, totdat we horen dat het eten klaar is. Iedereen schuift aan en dan zie ik ook de vriend van Robbie zijn zus aanschuiven, ik ben dus gelukkig niet de enige die niet thuis is met kerst. Ik kijk vol verbazing naar de tafel die vol staat met eten "Gaat het Matt?" Rob kijkt me vragend aan terwijl hij vanuit zijn rolstoel op zijn stoel aan tafel kruipt. Ik knik "Ja- ja zeker." ik ga naast Rob zitten en kijk toe naar hoe de rest zich ook aan tafel setteld. Er staat een hoop vlees en wat groente op tafel, met wat stokbrood, een pan soep en nog veel meer. "Nou jongens, eetsmakelijk." zegt de moeder van Rob en iedereen pakt wat te eten. Ik heb geen idee waar ik moet beginnen, het is bij mij nooit zo uitgebreid geweest. Ik schep wat te eten op en er wordt onderwijl vrolijk gepraat over van alles en nog wat en ik lach om sommige dingen die gezegd worden. Ik krijg alleen geen hap eten door mijn keel, waarschijnlijk omdat mijn gedachten zeggen dat het niet mag. Dan voel ik een warme hand op mijn bovenbeen, ik kijk naar rechts en kijk in Rob zijn ogen "eet maar hoor." hij geeft me een knipoog, gevolgd door een glimlach.

Na het eten worden er wat spelletjes gedaan en er worden kerstfilms gekeken, het is een gezellige chaos en een gevoel van warmte en geluk stroomt door mijn lichaam. Is dit hoe kerst altijd bij Rob is? Vroeger deden wij ook wel leuke dingen, maar vaak werd dat verstoord door wat woede-uitbarstingen van mijn vader. Ik lig op dit moment op Rob zijn borst naar de derde kerstfilm van de avond te kijken. Mijn ogen worden steeds zwaarder en het wordt steeds later op de avond. "Je bent moe hm?" hoor ik vanaf boven mij. Ik knik zachtjes en ik hoor Rob grinniken. 

Als we eenmaal boven zijn, wat even duurde, kruipen we direct in bed. Het licht van de maan schijnt door het raam naar binnen, ik help Rob met omkleden en dan doe ik ook een joggingbroek aan en Rob zijn hoodie die ik een tijdje geleden van hem heb gekregen, als ik weer naar zijn bed loop, kijk ik even uit het raam "Rob kom eens kijken." ik til Rob op mijn rug en hou hem stevig vast aangezien hij zich alleen maar met zijn armen vast kan houden.

"Hee het sneeuwt." zegt hij met een glimlach, samen kijken we een tijdje naar hoe de sneeuw naar beneden valt en het verlicht wordt door de maan. Het voelt zo magisch en het is alleen maar beter met Rob erbij. Dit is hoe kerst er ook altijd in films uitziet, een koppel die leuke dingen doet samen, gelukkig is met elkaar, de sneeuw die buiten valt terwijl ze samen in elkaars armen in slaap vallen. Dan voel ik Rob zijn hand op mijn wangen en mijn gezicht word langzaam naar die van hem gedraaid, de twinkeling die ik sinds het ongeluk al niet meer heb gezien, verschijnt in zijn ogen. Dan voel ik zijn warme lippen op de mijne, heel stabiel staan we niet, aangezien we elkaar vast moeten houden om niet om te vallen, maar dat maakt het toch ook wel weer speciaal. Na even breken we de zoen en Rob legt zijn hoofd op mijn schouder "Ik kan niet uitleggen hoeveel ik van je hou Matthy." zegt hij zacht "Ik hou ook van jou Rob, ik ben zo blij dat ik jou heb leren kennen." zeg ik en ik geef hem nog een kusje op zijn hoofd.

We hebben het bed weer weten te bereiken zonder onderweg te vallen en we kruipen diep onder de dekens, maar alsnog ben ik aan het rillen van de kou. "Kom hier." Rob trekt mij helemaal op zich en slaat dan zijn armen om mij heen "beter?" hij wrijft wat heen en weer met zijn handen om me op te warmen, ik knik en leg mijn hoofd op zijn borst, net als eerder vanavond. Ik hoop dat ik me vaker ga voelen zoals nu, geliefd en gelukkig.

------------------------------------------------------------------------------------------

Hadden we maar weer eens sneeuw met kerst, de laatste keer dat ik een sneeuwpop heb gemaakt, was denk ik in 2010 ofzo aangezien er sinds toen 1x per 5 jaar een keer sneeuw naar beneden kwam, maarhee, misschien dit jaar wel geluk :)

Zorg goed voor jezelf 💗

xx