Don't let me down

9.

Ik word wakker van de deurbel. Wie belt er nou weer zo vroeg aan? Ik kijk op mijn wekker, 8:00. Ik trek snel wat kleren aan en ik hoor Jesse ondertussen de deur open doen en tegen iemand praten. "Matt, het is voor jou, ene Robbie ofzo!" schreeuwt hij naar boven. Ik raak in de stress, waarom is hij hier? Ik pak mijn schooltas en loop de trap af. "Hey Matt!" hoor ik vanaf buiten, Rob zit op zijn fiets. "Wat doe jij hier?" vraag ik helemaal verward. Rob glimlacht "Je denkt toch niet dat ik iemand zoals jij naar school laat lopen?" Ohja, mijn fiets. Ik was eigenlijk al lang weer vergeten dat ik mijn fiets bij Robbie had laten staan. Ik bloos door zijn opmerking en krijg het warm. Matt doe normaal, je kent hem net een paar maanden.

Als we op school aankomen, is de rest van de jongens er al. Ik voel me nog steeds niet goed gemengd in de groep, maar al meer dan een paar maanden geleden. "Hoe gaat het met jullie deel van het verslag mannen?" Raoul kijkt naar Koen en Milo, waarmee hij in een groepje zit. "Kutzooi, ehhm." Koen lijkt het te zijn vergeten. "Ehh, ja nog niet begonnen man." lacht Milo. Raoul zucht en kijkt ons aan "En hoe gaat het bij jullie?" Ik kijk naar Rob "Wij zijn bijna klaar, maar dat komt omdat ik ook een fantastische partner heb." Hij legt zijn arm op mijn schouder en kijkt me aan. Hij glimlacht een geeft me een snelle knipoog. Ik voel mijn hart een slag overslaan. Niemand lijkt iets gemerkt te hebben want Raoul begint tegen Koen en Milo te vertellen dat ze snel aan dat verslag moeten beginnen.

****

"Matthy, ga je mee voetballen vanmiddag?" fluistert Rob, ik kijk zijn kant op "Heb je training dan?" Rob schudt zijn hoofd. "Met de andere jongens, gewoon beetje oefenen enzo." Ik denk na, ik kan helemaal niet voetballen en ik weet niet of ik überhaupt nog voetbalschoenen heb. Eigenlijk wil ik ook niet naar huis dus ik knik maar gewoon. Dit wordt een lange middag.

Ik ben eerst met Rob mijn voetbalkleren gaan halen en daarna zijn we naar zijn huis gegaan om mijn band te plakken. Nu zitten we op de fiets naar het voetbalveld, waar we om 15:00 met Koen, Milo en Raoul hebben afgesproken. Ik ben best wel zenuwachtig, omdat de laatste keer dat ik heb gevoetbald was toen ik 10 was.

We besluiten te beginnen met een potje latje trap, al snel merk ik dat de rest ook niet heel goed is, behalve Robbie. "Uitslover!" roept Koen terwijl we toekijken hoe Rob 4 van de 5 keer de lat raakt. "Hou je bek joh!" roept hij lachend terug. Dan ben ik aan de beurt, de eerste mis ik en ik hoor Koen lachen. Het maakt me ergens boos dus bij de tweede bal haal ik al mijn woede uit op de bal en ik raak de lat. Nu is Koen stil, ik grijns naar hem. De derde keer mis ik ook de lat en de vierde raak ik wel. Ik heb nog 1 schot. "Nou Koen, je eindigt wel ver onderaan met 1 raak schot en zeker als Matthy deze scoort." Milo lacht om zijn eigen statement. Ik focus me op de bal, ik wil deze absoluut niet missen, dan is iedereen teleurgesteld. Ik neem een aanloop en schiet zo gericht als ik kan op de lat en de bal knalt er hard tegenaan. Milo begint hard te lachen. "Nou, ik zou volgende keer even wachten met wie je uitlacht maat." Hij slaat zijn arm om Koen heen, die hem geïrriteerd aankijkt.

We besluiten daarna nog in teams tegen elkaar te spelen. Raoul en Milo tegen Koen, Rob en mij. Rob is de hele tijd hard aan het rennen, terwijl ik mijn plekje niet echt kan vinden. De eerste tegengoal van Raoul kan ik dan ook niet voorkomen. Ik zie Koen zijn hoofd schudden en hij speelt de bal naar Rob. Al snel is de stand 1-1 en we besluiten voor de winnende goal te gaan. "Matt, kom mee stukje naar voor." Ik volg Rob zijn aanwijzingen op en al snel krijg ik de bal in mijn voeten gespeeld. Ik heb geen idee wat ik moet doen, maar ik hoor Rob schreeuwen "Schiet maar!" ik doe precies wat hij zegt en ik schiet de bal in de verre hoek en hij belandt in het net.

Ik hoor Rob hard juichen en ik ren naar hem toe, ik spring in zijn armen en hij houdt me stevig vast. Voor heel even voel ik me blij, zo'n momentje wat ik maar zelden heb. Kon dit maar altijd zo zijn. Ook Koen komt naar ons toe gerend. "Hey lekker Matt, je bent echt best wel goed." Ik kijk hem verbaasd aan. Een compliment van Koen? "Sorry dat ik zo kut deed, je bent een toffe gozer man." Ik geef Koen een kleine glimlach. Ik hoop maar dat hij het meent. Als de andere jongens naar de fietsen lopen, slaat Rob een arm om mijn schouder. "Ik ben trots op je." fluistert hij in mijn oor. Ik voel vlinders mijn lichaam op z'n kop zetten. Misschien is het toch niet allemaal een act?

------------------------------------------------------------------------------------------

Jaja twee deeltjes vandaag :) Waarom? Omdat het vrijdag is dus daar had ik zin in.

Hoe was jullie dag?

Zorg goed voor jezelf 💗

xx