'BERDEL

-Ev-

Evimize geri gelmiştik.Burak'a ne olmuştu hiçbir fikrim yoktu,abimgil hiçbirşey söylemiyorlardı.Unutmaya çalışıyordum.Unutmak zorundaydım çünkü aklıma geldikçe üzülüyordum ve üzüntümü Baran'a da yansıtıyordum.

Yaşadıklarım sanki bir rüya gibiydi.Herşey üst üste gelmişti sonunda kurtulmuştum.

Sadece tek bir sorun kalmıştı o da Baranın yürüyememesiydi.Onunda zamanla başarırız diye düşünüyorum.Kötü bir sonuç alınmazsa tekrardan yürüyecek umarım..

'Berfin'

Baran odadan bağırmıştı ve koşarak yanına gittim.

'Sadık Abi'yi ara da bize ekmek alsın.'

'Tamam söylüyorum hemen.'

Sadık abiden ekmek isteyip yemeği hazırlamaya koyulmuştum.Baran yine kaçırılılmamda korkmuş olmalıydı ekmeği Sadık Abiye aldırdığına göre.Yani bir yandan da haklıydı bir daha öyle şeyler yaşamak istemiyordum.

Yemek yedikten sonra Baranla beraber dışarı çıkalım dedik ve Sadık Abiyi aradık.

Parka gitmiştik kahve ve tatlı alıp beraber yedik.Güzel bir gün geçiriyorduk ta ki abim arıyana kadar.Acilen ofisin deposuna gitmemiz gerektiğini söyledi ve Sadık abi bizi götürdü.

Baranla beraber asansörden aşağı indik.Kapılar açıldı ve kolları ile ayaklarıyla beraber duvar asılan Burak'ı gördük.

'A-abii.'

'Bu iti bulduk ve cezasını çektirmek için buraya getirdik' dedi abim.

Burakı öyle görünce ağlamaya başladım.

'Abi bırakın gitsin bak kendinide tehlikeye atma lütfen Dilanı ve bebeğinizi düşün bırak gitsin.'

Adamların hepsi silahlarını Burak'a yöneltmişti.

'Sana yaptıklarının hesabını verecek Berfin.'

'Abi bak unutalım dedik bu konuyu lütfen.'

Burak'ın ağzı bantlıydı sadece inilti sesleri geliyordu çünkü elleri ve kollarından duvara sabitlenmişti canı acıyordu biliyordum banada aynısını yapıp kırbaçlatmıştı.Sürünsün şimdi de köpek.Bunun acısı neymiş görsün bana yaptıklarını birer birer yaşasın.

'Berfin ve Baran'ı çıkarın ben bunun hesabını keserim şimdi.'

Baranla beni zorla dışarı çıkardılar ve kapılar kapandı tam o sırada bir silah sesi duyuldu.

'Abi hayır' diye çığlık attım umarım Burak'ı vurmamıştı çünkü Dilan ve bebeği vardı onları arkasında bırakamazdı,olamazdı.

Burak'ı kollarından tutup dışarı çıkardılar hiçbirşeyi yoktu abim korkutmak için sıkmış olmalıydı.

Sadık abi bizi eve götürdü tekrar.Çok korkmuştum ve yorulmuştum artık uyumalıydım.Saat erkendi ama uykum vardı.

'Baran bir isteğin yoksa uyuyalım mı?'

'Sen uyu Berfin ben biraz TV'ye bakayım.'

'Tamam o zaman hadi seni yatağa yatırayım.'

Baranı yanıma yatırdım ve yatağın hemen karşısındaki televizyonu açtım kumandayıda Baran'a verdim.

'Bir isteğin olursa beni hemen kaldır tamam mı'

'Tamam güzelim hadi sen uyu,dinlen.'

.
.
.

BARAN'IN AMELİYAT GÜNÜ

Sonunda o gün gelmişti ve Baran ameliyat olacaktı.Riskliydi ama o herşeyin üstesinden gelirdi beni bırakmazdı biliyorum.

Baranın ameliyata girmesine yarım saat kalmıştı ve narkoz vereceklerdi.

Narkoz almadan önce konuşmak istediğimi söyledim ve odaya girdim.

Baran'ın elini tuttum...

'Berfin korkulacak bir şey yok birtanem.'

'Hayır korkmuyorum beni bırakmazsın biliyorum'

Ağlamaya başlamıştım.

'Berfin ağlama nolur zaten bırakmayacağım seni.'

'Beraber başaracağız Baran beni bırakma tamam mı'

'Bırakmayacağım güzelim söz veriyorum bırakmayacağım.'

Hemşire içeri girdi.

'Berfin Hanım sizi dışarı alabilirmiyiz.'

'Evet çıkıyorum hemen'

Baranın alnına bir öpücük kondurdum.

'Başaracağız Baran'ım...'

Dışarı çıktım ve Baranı bi yarım saat sonra ameliyata aldılar.

Ağlıyordum çünkü korkuyordum ya birşey olursa birşey aksi gider de beni bırakırsa.Annemgil sakinleştirmeye çalışıyordular beni ama yapamıyordum sters,üzüntü,korku her kötü üzücü duyguyu yaşıyordum şuan.

1 saat olmuştu ve hâlâ çıkmamıştı benim de ağlamam durmamıştı.Gözlerimi kapatıp iyi şeyler düşünmeye çalışıyordum.

Gözlerimi açtığımda bir kargaşa vardı içeriye 2 doktor yanlarındada birkaç hemşireyle girdiler.

'Hastanın kalbi durmuş çekilin müdahale etmemiz lazım'

Diyip içeri girdiler.

'Anne Baran'a birşey mi oldu.'

Ağlıyordum.

'Nolur birşey olmasın'

Kapının önüne oturdum ve ağlamaya başladım.

'Kızım sakin ol birşey olmayacak.'

'Nasıl olmayacak anne duymadın mı kalbi durmuş dediler.'

*UZUN BİR SÜRE OLMAYABİLİRİM MALUM SINAVLAR BAŞLADI ÇALIŞMAM LAZIM.AKTİF OLAMAZSAM KB.*