"ဗ်ာ.."
"ဟုတ္တယ္ မင္းကိုလႊတ္မလို႔"
"ဟာ.. အေဖကလည္း ကြၽန္ေတာ္အဲ့ကိုမသြားခ်င္ဘူး"
သူဝိရသည္ သူ၏အေဖဦးေက်ာ္ႏွင့္ စကားေျပာေနျခင္းသည္..။ သူဝိရမွာ အသက္သုံးဆယ္ရွိေတာ့မည္..၊ ယခုခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္မျပဳရေသးတာမို႔ ဇနီးေလာင္းရွာဖို႔ရာ ႐ြာဘက္ကို အလုပ္ကိစၥဟုအေၾကာင္းျပၿပီး အတင္းသြားခိုင္းေနသည္..။
"ေနာက္ပတ္ၾကရင္ အေႏွာင္းေလးကို အိမ္ျပန္ေခၚမလို႔ပါဆို..၊ အေဖအဲ့ကိုသြားခိုင္းရင္ အေႏွာင္းကိုမေတြ႕ရေတာ့ဘူးေလ"
"အေႏွာင္းေလး? ဘယ္သူလဲ"
"ဟဲဟဲ.. ေမ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕သမီးပါ အေဖမျမင္ဖူးဘူးမလား"
"ဘယ္သူေနေနထားလိုက္ မင္းအဲ့ဆီသြားကိုသြားရမယ္"
"မသြားခ်င္ဘူး အေဖရာ"
"မင္းသြားရမယ္ ဒါေနာက္ဆုံးေျပာတာ မင္းထပ္မျငင္းနဲ႔ေတာ့"
"သြားလိုက္ပါ သားရာယ္.. ျပန္လာမွပဲ အေႏွာင္းေလးကိုသြားေခၚေအာင္ ေနာက္မက်ေသးပါဘူးကြယ္"
"သြားဆိုလည္း သြားတာေပါ့ဗ်ာ.. အခုအေႏွာင္းဆီ ခနသြားဦးမယ္"
"ေအးပါ ကားကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္းေနာ္ သားေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ အေမ"
အခန္းျပဴတင္းေပါက္ဝယ္ လက္ကိုေမးေထာက္ခါ ၿခံထဲရွိ ႏွင္းဆီခင္းမ်ားကို ေငြေႏွာင္းေငးၾကည့္ေနသည္..။ လဝန္းငယ္မွာ ေတးသံသာသီဆိုရင္းႏွင့္ ပန္းပင္မ်ားကို ျပဳစုလ်က္ရွိ၏..။ အိမ္ေရွ႕မွ လူေခၚသံၾကားေတာ့ သီဆိုေနေသာေတးသံသာကို ရပ္၍ လုပ္လက္စမ်ားကိုလည္း ထားကာ အိမ္ေရွ႕ဘက္သို႔ သြားလိုက္ေလသည္..။
"အိမ္ရွင္ဗ်ိဳ႕.. အိမ္ရွင္.."
"လာပါၿပီရွင့္"
(ဟင္.. ဟိုေန႔က မမေလးကိုလာရွာတဲ့တစ္ေယာက္ပါလား)
"ဒီေန႔အေႏွာင္းေလးအိမ္မွာရွိလားဗ်"
သူဝိရကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ေၾကာင္ၾကည့္ေနေတာ့ အေမးကို လဝန္းငယ္မၾကားလိုက္မိပါေခ်။
YOU ARE READING
ငွေသွားရာ ကိုယ်လိုက်မယ် (Completed)
Ficción General[ started date: 12 september 2023 ] [ ended date: 12 april 2024 ]
