Sıkıntıyla iç çekti genç kadın. "Şu köye eski çorapçı bile gelse evlencem!"
Sözcükler sihirlidir derler ve bazen söylediğin o söz senin kaderin olur. Fatma yaşadığı peş peşe acıların ardından ettiği o cümlenin gerçek olacağını nereden bilebilirdi ki?
Bölüm gününde bölümü yazıp yayınlamış olmanın mutluluğu içerisinde olarak sizleri bölümle baş başa bırakmak istiyorum. ♥️🙏🏻
Bu arada sizlerde lütfen bölümlere oy verip özellikle yorum yapmayı ihmal etmeyin. Yorumlarınız, düşünceleriniz benim için çok ama çok önemli. (Bölüm yayınlamak için sınır koymak istemiyorum.)
Görüşmek üzere. 🫶🏻♥️
Hepinize keyifli okumalar diliyorum. ♥️
Bölüm içerisinde yetişkin içerik barındırmaktadır! Hepinizin bilgisine! ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Arzuyla Harmanlanmak!"
Mesude ve Fatma gelenleri aynı anda gördüklerinde rahat bir nefes aldılar kendi kendilerine. Kızların her ikisi de ister istemez heyecan yapmışlardı haliyle. Mesude kulağına eğildiğinde gözlerini gelmekte olan adamdan çekip arkadaşını dinlemeye çalıştı Fatma. "Ne kadar yakışıklı olmuşlar."
Mesude kendince bir itiraf yaparken, Fatma kalbindeki çarpıntı ile savaşmanın derdindeydi şimdi. Belki de henüz ilk defa baş başa şekilde yan yana gelecek olmalarının heyecanı vardı üzerinde genç kadının. Nihat'ın da zaten ondan arta kalır bir yanı yoktu. İç savaşı devam ederken Memduh ve Nihat neredeyse diplerinde bitmek üzereydi. Kızlara önce başlarıyla selam verdikten sonra belli belirsiz de bir gülümseme gönderdiler. Fatma, bu adamın gözleri gözlerine değince bambaşka bir kadına dönüyordu deyim yerindeyse. Başlarda her ne kadar adını koymak istemese de "aşk" denen şeye düştüğünü anlamaya başlamıştı. Aşktan başka bir şey değildi bu; daha önce asla böyle olmamıştı. Bundan neredeyse emindi. "Merhaba" diyen sesleri duydukları anda içlerinin eridiğini hissetti kızlar.
"Merhaba" dediler daha sonrasında da aynı anda. Genç adamlar kızlara gülümsedikten sonra Memduh, Mesude'ye yaklaştı ve narin bir dokunuşla kadının elinden tutup onunla beraber yürümeye başlarken Nihat'a döndü daha sonrasında da ona göz kırpıp konuştu. "Aga biz biraz yürüyeceğiz.",
"Tamam Memduh kardaş." Mesude ile ikisi yürümeye başladıkları sıra, Fatma ile Nihat'ta ağacın altında yan yana bir şekilde oturuyorlardı.
"Nasılsın?" Diye sordu aralarındaki o büyük sessizliği bozarak Nihat. Kendisinde de kadında da büyük bir sessizlik vardı; ikisi de utangaç bir tavra bürünmüşlerdi belki de ilk kez yan yana geldiklerinden olsa gerekti bu.
"İyiyim sen?" Varla yok arası bir sesle adama yanıt verdiğinde gülümsedi Nihat. Bu kadının bu halleri ona göre dünyanın en güzel hallerinden biriydi. Utanmak kadar güzel şey var mıydı ki? Bazen hiç şüphesiz ki, utanmak bir erdemdi.
