Sıkıntıyla iç çekti genç kadın. "Şu köye eski çorapçı bile gelse evlencem!"
Sözcükler sihirlidir derler ve bazen söylediğin o söz senin kaderin olur. Fatma yaşadığı peş peşe acıların ardından ettiği o cümlenin gerçek olacağını nereden bilebilirdi ki?
Yine uzun bir ara oldu biliyorum ancak sınırlar dolmayınca bende sanki eskisi kadar ilgi yokmuş gibi hissediyor ve konsantre olup bir şeyler yazamıyorum. Umarım bu durum düzelir. Nasılsınız? ♥️
Fazla beklettim değil mi? ♥️
Bu biraz da sizin elinizde haberiniz olsun. 😉
Neyse birde bu bölüm sınır koymadan deneyelim. Ne dersiniz? 😉
Ama oy verip yorum bırakmayı ihmal etmek yok. 🙏🏻♥️
Hepinize keyifli okumalar diliyorum. ♥️🙏🏻
Görüşmek üzere! ♥️
Bölümü severek okumanız dileğiyle. ♥️🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sürpriz Misafir!"
Nihat'tan zorlukla kopmayı başardıktan sonra üstüne başına çeki düzen verdi Fatma ve hemen arkasından da çalan kapıya koşturdu. Onunla beraber Kerime Hanım'da hareketlenmişti ki, kaynanasıyla göz göze gelince gülmemek için kendisini zor tuttu genç kadın. "Bak gelinim."
Dedi sonrasında orta yaşlarında olan kadın toparlanarak. Fatma sessizce başını salladıktan sonra içinden, "ey gidi Kerime Ana" diye geçirmeden edemedi. Evin kapısını açtığında karşısında daha önce hiç görmediği bir kadın vardı. Elindeki bavulla gözüne çarptığı sıra karşısındaki hamile kadın çekingen bir tavırla konuşmaya başladı. "Nihat hocanın evi değil mi?"
Sükunet içerisinde başını "evet" dercesine salladı kadın. Diğer yandan da bu kadınla Nihat'ın ne işi olduğunu düşünüyordu ki, kocasının içeriden seslendiğini duydu. "Fatma'm geldiler mi?"
Fatma adama cevap vermeden kadına döndü. "Geç kardaş." Vardı bir durum belli ki nasıl olsa kadın içeriye girdiğinde anlarlardı öyle değil mi? Belki bir tanıdık, belki uzaktan bir akraba falan olabilirdi neticede. Çekingen duran kadın sakin bir şekilde içeriye girdiğinde Fatma ondan bavulunu aldı hemen. Nihat'ta meraklı meraklı salona girdiğinde gördüğü kişiyle dona kaldı önce sonrasında yeşil gözleri kadının üzerinde dolaştı! Yıllar geçmişti; epey uzun yıllar! Fatma bir kocasına birde hemen sağ tarafında kalmış olan ayaktaki hamile kadına bakıyordu.
"Gülfem" dedi adam dişlerinin arasından tıslarcasına bir tavırla. Şimdi adının Gülfem olduğunu öğrendiği kadın başını önüne eğip parmaklarıyla oynarken konuşmaya çalıştı. Kelimeler boğazında düğüm düğüm oluyordu. Şimdi şu an bu durumda olmak kadın için dünyadaki en zor şeylerden birisiydi hiç şüphesiz ki... "B..ben...",
"Evet sen?" Sertti Nihat, kızgınlığı bir metre öteden anlaşılıyordu. Doğrusu Fatma kocasını daha önce hiç bu kadar sert, ciddi gördüğünü hatırlamıyordu. Gülfem'i kolundan tutup "gel kardaş otur" dedikten sonra sedire oturturken Kerime Ana ile göz göze geldiler. Ortamdaki gerginliğin farkındaydı yaşlı kadın. "Hoş geldin kızcağzım."
