Sıkıntıyla iç çekti genç kadın. "Şu köye eski çorapçı bile gelse evlencem!"
Sözcükler sihirlidir derler ve bazen söylediğin o söz senin kaderin olur. Fatma yaşadığı peş peşe acıların ardından ettiği o cümlenin gerçek olacağını nereden bilebilirdi ki?
Bu arada bölümlerden önce yayımladığım alıntılardan memnun musunuz?
Aslında alıntılar için niyetim instagramdan yayın yapmaktı ama oraya uçan pek olmadı (teessüf ediyorum) ondan dolayı burada yayımlamaya karar verdim bende.
Görüşmek üzere okurkuşlar! 🧡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bebek...
Minicik bir can neredeyse ellerine doğmuş sayılırdı. Canından bir candı işte; küçücüktü ve yumuk yumuktu. Hayran hayran bebeğe bakmadan edemedi Nihat. Kardeşinin, Gülfem'inin canından candı işte! Hem zaten dünyada bir bebekten daha güzel, daha özel ne vardı ki? İşaret parmağıyla yavaşça küçük bebeğin yanağını okşadı. "Pamuk kızçe! Dayısının güzeli."
Dayı olmuştu; evet! Hem de kız dayısı! Hep bir kız evladı olsun istemişti ancak şimdi bu duyguyu minicik olan yeğeni sayesinde biraz olsun tadıyordu. Gülfem ağabeyine ve kucağında duran kızına buruk bir gülümsemeyle baktı. Bebeğinin doğuşu bir nebzede olsa Nihat'ın kendisine karşı yumuşamasına olanak sağlamıştı. Nihat kendisine döndüğünde yutkunarak ağabeyine baktı bu sırada yakışıklı adam konuşmaya başlamıştı bile. "Güzel kızçemizin adı ne olacak Gülfem?"
İç çekti kadın bunu aslında çok düşünmemişti lakin hoşuna giden bir isim vardı. Kocası olacak olan adamın fikrini almaya dahi gerek duymayacaktı. Madem o adamla ilgili kendince bir karar vermenin eşiğine gelmişti işte o zaman biraz da olsa kendi bildiğini okumalıydı öyle değil mi? Bunda kesinlikle hiçbir zarar olmazdı. Saçlarını kulak arkasına kıstırdı ve dudaklarını ıslattıktan hemen sonra mırıldanarak konuşmaya başladı. "Ahsen..."
Evet, bebeğinin adını Ahsen koymak istiyordu. Nihat gülümsedi kucağındaki bu güzel şeye kesinlikle yakışacak en güzel isim buydu.
*Ahsen: çok güzel, en güzel.
"Tam da benim yeğenime yakışacak isim. Çok isle değil mi Fatma'm?" Bu kez karısına dönüp konuştuğunda Fatma gülümseyerek başını salladı ve hemen ardından kocasına yaklaşıp onun kucağından bebeği aldı.
"Azcık da ben seveyim dadayı mari aldın bırakmeysin." Gülfem ve Nihat aynı anda birbirlerine güldüler.
"İngem doğru diyo ağabey." Fatma kucağına aldığı gibi bebeğin başındaki minik şapkayı düzeltti. Birkaç sarı saç teli gözlerine doğru yine düşünce "İpek saçlı kız seni" diye mırıldanıp bebeğin kokusunu içine çekti. Gerçekten mis gibi bebek kokusunu özlediğini hissediyordu. Nihat, "bize de şöyle güzel bir kızçe gerek" dediğinde gözlerini büyüterek adama baktı.
