Sıkıntıyla iç çekti genç kadın. "Şu köye eski çorapçı bile gelse evlencem!"
Sözcükler sihirlidir derler ve bazen söylediğin o söz senin kaderin olur. Fatma yaşadığı peş peşe acıların ardından ettiği o cümlenin gerçek olacağını nereden bilebilirdi ki?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıkıntı ile soludu genç adam ve elini karısının omzuna atıp kadının omzuna dökülen saçlarıyla oynayarak konuşmaya başladı. "Biraz sıkıntı çekeceğiz gibi duruyor Fatma'm..."
Bu kasabada ev yaptırmaya karar vermişlerdi kısa bir süre önce ve dolayısıyla da eskisi kadar rahat davranamayacaklardı. Biraz kemerleri sıkmaları gerektiğinin farkındaydı ikisi de. "Dişimizi sıkarız olsun varsın."
Ne günler geçip gideyri.
İşte bu konuşmadan sonra harıl harıl çalışmaya başlamıştı Fatma'da, Nihat'ta. Fatma el işleri yapıp satmaya başladı yeniden Nihat ise ek iş yapmaya başlamıştı. Her şeyi kendileri için yapıyorlardı. "Ana..."
Kerem sıkılmış şekilde yanına geldiğinde dikkatini oğluna verip elini yanağına götürdü ve okşadı. "Noldu aslanım? Söyle bakam anana ha?",
"Sıkıldım" diyerek omzunu silktikten sonra kadının kucağına çıkmaya kalkınca kucağına bıraktığı örgüsünü bir kenara bıraktı. Henüz yeni çorap örmeye başlamıştı Fatma. "Neden sıkıldın?",
"Agalarım benimle oynamıyo!" Murat ve Kemal artık neredeyse delikanlı oldukları için küçük çocuğa yüz vermiyorlardı. Kerem ise onların sürekli olarak kendisiyle ilgilenmesini istiyordu.
"İşim bitsin ben oynarım tamam?" Dediği gibi yanağına sıkı sıkı öpücükler kondurdu oğlunun. Kerem sıkıntı içinde oflayıp başını salladı ve annesinin kucağından kalktı. Odada koşturmaya başladığı sırada ise evin telefonu çalınca Fatma ayağa kalkıp telefona koştu. Telefonu açtığı gibi telesekreterden köyden telefon geldiğini öğrendi. "Kim acaba" diye homurdandıktan sonra hemen bağlamalarını rica edince fazla zaman geçmeden kulağına Mesude'nin sesi doldu.
