She's my Uptown Girl (Stand Alone #2)

Chapter 13

Tunay

Naging abala si ang buong bayan ng Sta. Maria para sa nalalapit na eleksyon. Napuno ang bawat kalsada ng mga poster at tarpauline ng mga nangangampanyan. Naging sanhi din ng traffic ang ilang kandidatong naglalakad para magpamigay ng papel na may mukha nila.

Nasabi na sa akin ni Ericka na magiging abala siya sa mga susunod na araw para tumulong sa pakakampanya ng kanyang ama. Nasa iisang partido lamang ang mga San Miguel at Villaverde, kaya naman kahit inabisuhan na niya ako ay hindi ko pa din ma-iwasan alalahanin na madalas silang magkakasama.

"Oh, bakit ang tamlay mo?" tanong ni Boss Eroz sa akin pagkapasok ko sa may rice mill factory.

Maagang pumasok ang lahat dahil sa dami ng trabaho. Madami ding delivery kaya naman buong araw kaming abala. Mas gusto ko 'yon, para naman hindi ko gaano mapansing wala si Ericka dito.

"Walang vitamin E," nakangising sagot ng isa sa mga kasama namin.

Ngumisi si Boss Eroz. "Wala nga pala si Ericka," pag-uulit pa niya.

Halatang nang-aasar na din. Alam naman talaga niya kung bakit ako matamlay kanina pagpasok ko, tinanong pa talaga ako. Bully din talaga, mabuti na lang at wala pa si Julio. Kung hindi ay pagtutulungan pa nila akong dalawa.

"Minsan kailangan niyo ding ma-miss ang isa't isa," sabi pa nung ka-trabaho namin.

Hindi na lamang ako umimik pa. Kahit naman nandito si Ericka at miss ko pa din siya. Paano pa kayang ngayong wala talaga siya. Dagdag pa sa isipin kong kasama niya ang Isaac na 'yon.

Alam ko naman, at halos ng lahat, na boto si Madam Estel dito para kay Ericka.

Puno at sunod sunod ang schedule ng delivery namin ngayong araw. Halos buong araw akong nasa labas kaya naman nagdala na kami ng mga gamit namin, mga pamalit na damit at baong pagkain kung meron man.

"Nagpadala si Boss Eroz ng pera para sa pananghalian daw," sabi sa amin ng isa sa mga katrabaho.

Natuwa ang lahat dahil sa narinig. Bihira ka na lang talaga makakakita ng Boss na totoong may malasakit sa mga trabahador niya. Sobrang swerte namin kay Boss Eroz, sobrang swerte ng mga taong malalapit sa kanya.

"Hindi ba luge si Boss Eroz dito? Halos libre na ang lahat para sa atin, hindi pa bawas ang sahod...sobra pa nga kung minsan," rinig kong pag-uusap ng ilan sa kanila habang naghahanap kami ng makakainan.

"Kaya nga mas lalo silang binibiyayaan...mababait kasi," sagot ng isa pa na kaagad ko namang sinang-ayunan.

"Swerte ng magiging asawa ni Boss Eroz."

Siguradong swerte talaga.

Sa huli ay kila Sanie kami na-uwi. Pagkapasok pa lamang namin doon ay nagtagpo na kaagad ang mga mata naming dalawa. Tipid akong ngumiti sa kanya, pero kaagad lang din siyang nag-iwas ng tingin sa akin.

Imbes na pansinin 'yon ay hinayaan ko na lamang. Baka wala lang sa mood si Sanie, sana ay hindi maalat ang sabaw nila.

Nang makakuha na kami ng mauupuan para sa aming lahat ay isa isa na kaming lumapit sa harapan para pumili ng ulam.

Habang nakapila ay napalingon kaming lahat sa labas ng makarinig kami ng ingay. Nakita namin ilang kumpol ng mga taong papunta sa malapit na open court.

"Anong meron?" tanong ilan.

"Andyan ang mga San Miguel at Villaverde, may pakain din ata..." Sagot ni Sanie sa amin.