She's my Uptown Girl (Stand Alone #2)

Chapter 27

Heir

Diretso ang tingin ko sa kalsada papunta sa mansion ng mga Villaverde. Matagal tagal na din ng huli kong makita si Tatay. Sa dami ng koneksyon nila at pera imposibleng hindi pa din maayos ang lagay niya matapos ang nangyaring insidente sa kampanya.

"Sigurado ka na ba dito?" marahang tanong ni Boss Eroz sa akin.

Mas lalo kong naikuyom ang aking kamao. Ang totoo ay hindi ko din alam. Masyadong mabigat ang dibdib ko, alam ko din sa sarili kong bugso lamang ito ng damdamin. Pero gagamitin ko 'tong pagkakataon para magkaroon ng lakas ng loob para lumapit sa mga Villaverde.

Ilang taon ko silang nakayang layuan, tiniis kong hindi humingi ng tulong sa kanila kahit anong mangyari.

"Ayoko lang na pagkatapos ng araw na 'to may pagsisishan ka. At baka masisi mo pa akong hindi kita pinigilan," sabi pa ni Boss Eroz na may halong biro.

Pansin kasi niyang masyado na akong seryoso, hindi na ako makapag-isip ng maayos dahil ang gusto ko na lang mangyari ay makaganti, ang maipamukha sa mga San Miguel na Villaverde din naman ako.

Marahan akong umiling. "Wala akong pagsisisihan," paninigurado ko sa aking kaibigan.

Marahan din siyang tumango. Dahil sa nakuhang sagot mula sa akin ay mas lalo niyang binilisan pagpapatakbo ng sasakyan. Naramdaman ko 'yon kaya naman nilingon ko sa siya.

Nagtaas siya ng kilay sa akin. "Bakit?"

"Bakit binibilisan mo?" tanong ko.

Nakita ko ang nagtatagong ngiti sa kanyang labi. Pilit niyang pinapagaan ang paligid. Alam kong gusto niyang kumalma ako para kahit papaano ay makapag-isip ako ng maayos.

"Para makarating tayo agad," pagdadahilan pa niya sa akin.

Bahagya akong kumalma. "Dahan dahan lang..." mahinang sabi ko, medyo nakaramdam pa ako ng hiya.

Ngumisi na siya ng tuluyan.

"Walang mabuting dulot ang padalos dalos na desisyon," pangaral niya sa akin.

Mas lalong bumagsak ang aking magkabilang balikat. Naramdaman ko na ding bumalik na sa normal na bilis ang pagpapatakbo niya ng kanyang sasakyan.

"Hindi na ako makapag-isip ng maayos. Para 'to sa asawa ko, para 'to kay Ericka..." pag-uumpisa ko.

Muli ko siyang nilingon para tanongin.

"Ikaw ba Boss Eroz kung para sa babaeng mahal mo hindi ka ba aaksyon agad? May oras ka pa ba para makapag-isip ng maayos kung nasa ganito ng sitwasyon?" tanong ko sa kanya.

Nakita ko kung paano sandaling tumulis ang nguso niya habang ang kanyang isip ay para bang tinangay na ng hangin sa kung saang malayong lugar.

"Depende..." mahinang sagot niya sa akin.

"Oh, di ba?" pagbibida ko sa kanya.

Sa tingin ko ay ganoon naman talaga. May mga pagkakataon talagang hindi ka makakapag-isip ng maayos. Gagawin mo na lamang yung mga options na sa tingin mo ay mas mabilis...mas madali.

Ilang taon pa ang lilipas para lang mapantayan ko ang yaman ng mga San Miguel. Kahit siguro araw-araw, bente kwatro oras akong magtrabaho ay maraming bigas pa ang kakainin ko, baka ugod-ugod na ako pag naabot ko 'yon.

Wala ng oras.

Isang punta ko lang sa mga Villaverde, kausapin ko lang sila ng maayos. Kailangan ko lang lunukin ang prinsisyo at pride ko, sa isang iglap ay kaya ko ng pantayan ang pamilya ng aking asawa.