İmamın oğlu

2 •eski mahallem•

Çok çok özür dilerim bu bölümü çok geçiştirdim ama malum sınavlar başladı. Bu yüzden birazcık gecikti kusura bakmayın.

İyi okumalar ^^

Yavaş yavaş adımlarla eski mahalleme yürüyordum. Çok fazla heyecanlanıyordum acaba herkes aynımıydı yoksa değişmişlermiydi? Mahalleye ne kadar yaklaşsam kalbim daha da çok hızlı atıyordu.
Yeni gelenler oldumu yoksa gidenler mi? Kafamda bin soru varken mahalleye geldiğimi fark etmemiştim.

Bakışlarım mahelye gezinirken biri ile göz göze geldim. Simsiyah gözleri sanki bana tanıdık gelmişlerdi.
'Bir saniye yoksa bu halil mi?' Hep kavga ettiğimiz ve hep sinir olduğum? Ah! Evet, evet oydu.

"Dilek?" Diyip yanıma gelmeye başladı. "Kapandın mı?" diyince bozuntuya vermeden

"Yakışmış mı Halil?"

"Bok gibi" diyip güldü.

"Sinir şey nolcak"

"Niye geldin lan"

"mahalleme gelmezmiyim?"

"Yoooo"

"Üf seninle uğraşamam git işine" diyip ilerlemeye başladım. Ama o hâlâ arkamdan bağırıyordu.

"Üfff niye geldin yaaa" dedi sitemle. Ne kadar sinir bozucu bir çocuk olsa bile komik bir çocuktu hâlâ da öyle hiç değişmemiş.

Taşındığımızdan beri babamdan kalan tek evime gitmek için yavaş yavaş adımlıyordum. Bir kaç kişi gözüme takıldı çünkü onları ya hatırlamıyor yada tanımıyordum.

Artık o eve gelmiştim. Derin derin nefes alıp binaya girdim.
Acaba anahtar hâlâ koyduğumuz yerdemiydi?

Evden çıktığımızda, eğer evde kimse yoksa anahtarı oraya koyup çıkıyorduk. Çünkü yedek anahtar almıyorduk. Neden bilmiyorum ama annem yedek anahtar istememişti.

Kutuyu açtığımda yüzüme bir gülümseme oluştu çünkü hâlâ yerinde duruyordu. Hemen onu alıp anahtar yerine soktum ve kapıyı açtım.

Açar açmaz burnuma leş gibi bir koku geldi. Aslında heryeri toparlayıp taşınmıştık. Tamam 12 yıl içinde pislenebilirdi ama bu leş gibi koku ve bu evin hâli? Acaba biz çıkınca biri gelip soymuş olabilirmiydi?

Acayip çok kötü koku geliyordu yüzümü buruşturmamak elde değildi. Yüzümü buruştura buruştura eski odama gittim. O da diğer odalardan farksızdı. Her yer yıpranmış çok kötü kokuyordu.

"Madem bu evde yaşıyacaksın artık, temizleyelim öyle değilmi?" Dedim kendi kendime elerimi birbirine çarparak işe koyuldum. İlk yapacağım şey;

"BİSMİLAHİRAHMANİRAHİM" diyip işe koyulmamdı. Ama bir saniye ben, ne ile temizleyeceğim buraları? Bez, cif, deterjan, sünger vb. Şeylerin hiç birine sahip değilim nasıl yapıcağım?

Aklıma gelen şeyle gülümsedim.
Eğer fuat abi hâlâ bakkalda ise bana hoş geldin hediyesi olarak bunları verebilirdi öyle değilmi?

Hemen kapıya yönelip ayakkabımı giydim ve doğruca bakala yönelmeye başladım. Fuat abi babamın yakın arkadaşlarından birileriydi babamla iyi anlaşırlardı ve hep konuşurlardı tâki taşındığımıza kadar.