İmamın oğlu

4 •yılar sonra annem•

Herkese merhaba. Artık sınır belirlemek istiyorum.
2 vote 1 yorum.
Eğer gelemsede başka bir bölüm yayımlamıyacağım. Veeeee bu gün bölümü biraz uzatıcağım <3

Şimdiden, herkese ~iyi okumalar.

Annem, annem duruyordu karşımda canlı bedeniyle duruyordu.
Koskoca 12 yıl sonra karşımda duruyordu. 9 yaşımdayken terk eden kadın şimdi karşımda duruyordu. Ama sorun şu ki yanında, hayatımda hiç tanımadığım 46-48 yaşlarında adam duruyordu.

"Anne?" Dedim. Ama maalesef gözlerim dolmaya başlıyordu. "Dilek mi? Yoksa E-" diyecekken yanındaki adam konuştu "aşk'ım bu kim?"

"Kızım? Dilek senmisin?"

"Evet anne, evet benim 9 yaşında bıraktığın birtanecik kızın Dilek"

"Kızım" diyip kollarını boynuma sardı. Şu an ona kızmam gerekirken bende ona karşılık olarak sarıldım.
Çünkü 12 yıldır anne hasreti çekiyordum. Onu o kadar çok özlemiştim ki annem ilk 3-4 yıl gittiğinden beri hep babama; "annem nerde onu çok özledim" derdim.

Ama onu bulmuştum. Nasıl akıl edemeyip bu eve gelmedim bilmiyorum ama sanırım, babam onun burda olduğunu biliyordu. Çünkü hep, eski mahallemizi ziyarete gidelim dediğimde hemen konuyu değiştiriyordu. Bende bu mahalleyi yavaş yavaş unutmaya başlamıştım. Ama başka evim olmadığı aklıma gelince bu ev hemen geldi, aklıma.

"Canım kızım ne kadar da özledim seni"

"bu mu senin kızın?"

"Evet Halit bahsetmiştim sana"

Bu adama bendenmi bahsetmişti? Ne bahsetmiştik acaba. Merakıma yenik düşüp sordum.

"Ne bahsettin" diye sorunca hemen, az önce adının Halit olduğunu öğrendiğim adam cevap verdi.

"Ne kadar güzel olduğunu, çok güzel bir cisme sahip olduğunu söylemişti ama bu kadarını da beklemiyordum. Dimi Hacer?"

Annem kafasını saladı. "Haberin varmı?" Diye sordum dolu dolu gözlerle ona bakarak "neyden?"

"Babamın vefat ettiğini" dediğimde gözlerini kaçırarak kafasını saladı.
Halit denen adam ise yeri neşelendirmek için konuştu

"hadi o zaman uyuyalım hem Dilek bir güzel temizlemiş evi bak Hacer parlıyor parlıyor"

"Bir saniye sizin evde ne gibi bir işiniz vardı" dediğimde ikiside birbirine baktı sonra annem konuştu.

"Boş ver kızım biz onu yarın sabah hal ederiz"

"Aynen yarın hal ederiz sen git uyu, hem sen benimde kızım sayılırsın, deme annesi?"

Sanırım iyi bir adamdı, bana iyi davranıyordu ama ben, insanlara yavaş yavaş güvenen bir kız değilim.
Kesin bu işin altında bir iş var.

Kafamı ister istemez saladım.
Ve odama doğru ilerlemeye başladım.
İmam oğlu bana bilgi vermeyince internetimi harcayıp baktım internetten ve ezberimde olmadığı için bakarak okudum, söylediklerini yaptım. Allah (c.c.) için değerdi. O kadar huzurlu hisetiriyordu ki namaz kılmam. Artık hiç bir vakti kaçırmamak adına söz verdim kendime.

Odama doğru gidip açtım kapıyı. Kapıyı açtığımda ise dönüp onlara baktım. Annem bağcıklarını çözüyordu. O dama ise bana bakıp sırıtıyordu. Neden bakışları böyleydi bende bilmiyorum ama çok fazla rahtsız edici bir bakışlara sahipti.

İçeriye girip kapımı kilitledim. Böyle daha güvenli olmalıydı.
Demiştim size insanlara hızlı güvenen bir değilim. Bu işinde altında iş yoksa benimde adım da Dilek değil.