The Governor's Son

Kabanata 54

Habang tinatahak niya ang direksyon ko. Hindi ko mapigilan ang samo't saring emosyon. Hanggang ngayon, hindi parin ako makapaniwalang ikakasal siya sa akin.

Una pa lang ay hindi na pumabor sa akin ang tadhana. Ngunit mas pinilit kong mahalin at manatili sa kanya. Siya ang pangarap ko. At tingin ko ay kung mawawala siya sa akin. Hindi ko iyon kakayanin. Pakiramdam ko ay yun na rin ang katapusan ko. Tiniis ko ang mahabang panahon para lang sa pag mamahal niya. Hanggang ngayon at natatakot parin akong na isang gabi ay bigla na lang mag laho ang pag mamahal niya sa akin. Dahil sa masakit na nakaraan. Ngunit hinding hindi ako mapapagod na hanapin at habulin siya kung nararapat.

Pinagmasdan ko ang natutulog na si Andra sa aking bisig. Isa akong g*go. Dahil ang sarili kong kapatid ang minahal ko. Pumikit ako ng mariin. Halos araw araw kong pinag dadasal na sana'y hindi na lang ako ang kapatid niya. Sana'y sa ibang estado kami nag kakilala.

Kung di tanggapin ng iba ang pagmamahalan namin na ito. Well I will fight for her. Kahit pa sa sarili kong ama. Ngunit sa kabilang banda ang Mama niya ang sumira sa pamilya ko. Pero winaksi ko ang pag iisip na iyon.

She's inocent, at wala siyang kasalanan sa kahat ng iyon. Hindi kasalanan ng anak ang kasalanan ng magulang.

"Sir, na tagpuan na namin si Mam Andra!" Sigaw ng coast guard na umiikot sa buong paligid.

Hinagkan ako nang matinding takot. Nang makita kong iangat siya sa ilalim ng tubig. Ang takot na kahit kaylan o isang beses ko lang naramdaman ay nilalaman na naman ako. Nanggigilid ang luha ko nang makalapit ako sa boat kung nasaan ang walang malay na si Andra.

Wala siyang tinamong sugat. Ngunit walang siya malay. Kaagad siyang binigyan ng pangunahing luhas. Halos matawag ko ang lahat ng puon, dahil sa takot.

"Please save her!" Nag mamakaawa kong sabi. Habang nasa gitna kaming ng dagat sa ilalim ng tulay ng dela rosa.

Walang tigil ang pag-pump sa dibdib niya. Nang ilang minutong walang pag babago. Halos sigawan ko silang lahat.

Hinawakan ko ang kamay ni Andra. Malamig na malamig iyon. Dahil sa matagal na pag kakalubog sa ilalim ng tubig.

Pumanatag lang ang puso ko nang makita kong unti-unti niyang idinilat ang mga mata niya. Ngunit ilang segundo ay pumikit na itong muli ng tuluyan.

Binuhat ko siya patungo sa yacht ni Khairro. Kita ko sa muka niya ang mga katanungan. Ngunit binaliwala ko iyon at isinakay si Andra sa loob.

Hanggang ngayon ay wala parin itong malay. Pero sabi ng mga nag rescue ay ayos naman ito. Siguro'y nahapo ang katawan. Tulog lang.

"Don't ever bring her Dela Rosa." Si Khairro. Habang minamando ang yatch.

"Wala akong balak na iuwi pa siya ruon." Ako. at inihilamos ang palad sa aking mukha.

Andra started her new life.. habang ako. Lagi nakabantay sa kanya sa malayo. Natawa ako sa sarili nang maalala ko ang ginawa nuon bata pa ako. At hindi ko akalaing uulitin ko muli sa kanya ito.

Pinag masdan ko siya sa malayo. Habang hirap na hirap ito sa pag tayo. Dahil medyo may kalakihan ang umbok ng tiyan niya.

Gustong gusto ko siyang lapitan. I want to be next to her. Habang ipinag bubuntis niya ang anak namin. Ngunit mas tiniis kong hindi siya guluhin. Dahil kung lalapit na naman ako sa kanya. Tiyak na guguluhin ni Daddy ng husto ang buhay niya.

"Stop asking about her. Mag papakasalan ko siya katulad ng gusto mo." Ako.

"Yes you should. Dapat lang nagawin mo iyon." Si Dad.

"Because that was your mother's last will. Ang makasal bago ma-mana ang kompanya." Segunda niya muli.

Natawa ako ng kaonti. Kaya't mapatingin sa akin si Tito David.