The Governor's Son

Kabanata 29

"Sumilong na tayo, Andra...." Banayad na sabi niya. Pero ang mga bisig ay nanatiling nakayakap sa akin. Upang hindi ako mabasa ng ulan.

"No!" Iyak ko ay sinuntok ang dibdib niya ng paulit-ulit.

Patuloy ang lagaslas ng luha ko. Habang ang asul na mga mata niya ay nakapirmi ng titig sa akin. Nang tingalain ko siya. Matadaya ang tadhana. Bakit sa sampung taong iyon ay hindi ko nagawang mag tanim sa kanya ng galit. Kahit pa minsan na niya akong pinalaruan sa mga kamay niya.

"This is too much. let's go home." He pleaded. Naramdaman ko ang mainit niyang kamay sa aking pisngi.

Hinalops niya iyon na mas lalong nakapag pahikbi sa akin.

Kita ko ang pamumula ng kanyang mata. Habang nakikipag tagisan sa akin. Unti-unting nadudurog ang puso. Tila pinipiga iyon sobrang sakit.

"This is too much Persues! Oo sobra na ito. Sobra na ang ginawa ng Daddy mo sa pamilya ko!" Sigaw ko sa kanya.

Nanatiling tikom ang bibig niya. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko napatuloy ang hampas sa dibdib niya. Naramdaman ko ang init ng palad niya sa pangalawang pag kakataon. Sa pangalawang pag kakataong iyon muli niya akong sinakop ng yakap.

"I didn't mean to hurt you this much.."

"Alam kong napakahirap na patawarin ako at wala akong masabi kung gaano ako nagsisisi." Mahinahing sabi niya. Habang ang yakap niya ay patuloy na nag papainit sa nanlalamig kong balat.

He hurt me and it cause me to hate myself too, pinaikot niya ako at yun ang hindi ko mataggap. Nahulog ako sa pag ibig niya nawalang kasiguraduhan at ang masakit dun ay kapatid ko siya.

"Y-you.. have no idea how much pain you've caused me.." nang hihinang sumbat ko sa kanya. Kahit pa di na ako makagalaw sa yakap niya.

"Bakit?!" Humahagulgol na tanong ko sa kanya.

"I thought I could take revenge.. pero hindi iyon ang nangyari, I fell for you so hard." Aniya.

Itinulak ko siya. Dun lang ako nakawala ng sabihin niya iyon. Tila ba nanghina siya ng banggitin niya iyon. Kita ko ang gulat sa kanyang mga mata. Tila ba may nasabing mali. Ngunit napalitan ng takot ang gulat na iyon.

Napahilamos ako sa aking kamay ng sabihin niya na naman ang salitang iyon.

"I'm tired of loving you from afar... God knows how much i tired." Aniya.

Napailing ako at bumagsak ang mata sa lupa. Para saan ba talaga ang mga luhang kumakawala na ito? Para ba ito sa pag ibig na naputol o para sa pag ibig na mali na gustong ipilit?

"The last time you left, I almost wrecked my life." Nanghihinang sabi niya.

Ngayon ay pangalawang beses ko dudurugin ang puso niya. Makikipag laro ako sa apoy ng pag ibig niya. I can use this weakness of him.

Kinain ko ang distansya namin dalawa. Kita ko ang pag sunod ng mga mata niya sa ginawa ko.

"Give me all the evidence about your father Zeus Calderon." Ako.

Natigilan siya sa sinabi kong iyon. Pumatak ang ulan sa kanyang maharlikang mukha. Ngunit ang ekpresyon nito ay biglang nag bago.

"You expect me to say yes?" Tanong niya. Walang emosyong ang mga mata niya ng mahanap ko iyon.

Napalunok ako ng sariling laway ng napatingala ito at ibinagsak ang tingin sa aking muli. Gumalaw ang Adams apple nito sa bawat  lunot na pinapakawalan niya. Tila ba napalitan ng iritasyon ang lahat.

Bahagya akong natawa. " I know, you can't." Puno ng dismayang sabi ko.

"Alam mo na ang kahinaan ko. Now you expect me to say YES." Si Persues.

Lumayo siya sa akin. Nahimigan ko ang paghinga niya ng malalim. Tila ba pinigtas ko ang natitira niyang pasensya. At ngayon ay tila sasabog na ito.

"Bakit ba inasahan ko pa. Ama natin siya at alam kong ang katulad niya ay hindi mo ilalaglag dahil sa kanya kalumaki." Ako. At umaba tatalikuran na siya.

"Now you hurt me in your drastic way?" Aniya ng mahuli niya ang braso ko na nag ambang tumalikod.

Kita ko ang pahihina sa kanya mga mata. Kung hindi lang umuulan ay iisipin kong umiiyak siya. I think he was just holding himself. Tingin ko ay may sasabihin pa siyang iba.

"This all you want?" Tanong niya.

"You used me back then, it's unfair if you don't—."

"Yes!" Sigaw niya. Halos lamunin ang sistema ko ng boses niya na iyon.

"I will give you all the evidence.."

"Ibibigay ko sayo ang lahat, kapalit ng pagmamahal mo."

"Isn't that very selfish?" Bahagya itong natawa. Sa huling sinabi.

"Bakit ngayon mo lang naisip ang lahat ng iyan? Puwede mo gawin yan nuon pa! Alam mong ang ama mo ang may sala kung bakit nadudusa si Mama. Bakit ngayon lang? Dahil iniisip mong mag papatawad pa ako at makukuha mo iyon kung makukuha mo ang loob ko? You fucked me. Kahit alam mong mag kapatid tayong dalawa!"

Binitawan niya ako. Kita ko ang pag yukom ng kamay niya.

"I didn't have enough power back then. To help you. Gustong gusto kitang tulungan. Pero mas inisip ko mas mapapahamak ka kung gagawin ko iyon ng di pinag iisipan ang lahat."

"When you fell off this f*cking bridge. Ang pag ligtas lang sayo ang nagawa nuon. Masakit sa aking iwan ka sa dalampasigan ng walang malay."

"But I have no choice but to do that thing." Nanghihinang sabi nito.

"For god sake. Hindi tayo mag kapatid." Madiin sabi niya.