Chapter 14
Pagka-gising ko, imbes na tignan iyong cellphone ko kagaya ng usual morning routine ko, pumasok muna ako sa CR para maligo. Para man lang mahimasmasan ako sa kung ano ang tunay na importante—ang midterms exam ko.
Habang nasa shower ako ay paulit-ulit kong kino-compute sa utak ko lahat ng nagastos ko sa law school. Ang mahal kaya ng tuition sa Brent! Sobrang sasama ang loob ko kapag may binagsak ako na kahit isang subject doon dahil ginto ang bayaran per unit. Ang mahal din ng mga libro.
Basta, ang mahal mag-aral sa law school, period!
Hindi ko afford ang distraction ngayon.
"Sila Mama?" tanong ko kay Mauve nang bumaba ako kasi nagugutom na ako. 'Di naman kasi ako nakapagdinner kagabi. Pinaka-dinner ko na 'yung beer na pinainom niya sa akin. 'Di man lang ako binilhan ng chichirya.
"Pinagdadasal tayo."
"Baka ikaw lang," sabi ko sa kanya tapos tinawanan ako.
"Okay lang 'yan, kapatid," sabi niya sa nang-aasaar na boses.
Binuksan ko iyong ref at saka naghanap ng pagkain na ready to eat na dahil wala ako sa mood makipag-asaran kay Mauve ngayon. Based sa timeline ko, dapat tapos na ako sa Obli ngayon kasi may ibang subject pa rin naman ako na aaralin.
"Di ako in denial, okay. Ayoko lang mag-isip ngayon. At capacity na ang utak ko," sabi ko bago pa kung saan-saan makarating ang usapan. Ang aga-aga pa, ito agad bubungad sa akin? Tss. Kung may pera lang siguro ako, matagal na akong lumayas sa bahay na 'to—tapos isasama ko na rin si Mauve dahil may konsensya naman ako kahit papaano. Don siya sa CR matulog.
"Okay," she replied. "Midterms mo na, noh?"
Tumango ako. "Sasabog na utak ko sa dami ng inaaral," sabi ko sa kanya. "Bakit ba ako nasa law school ulit?"
"Inggitero ka kasi. Nasa med school ako kaya gusto mo nasa law school ka."
"Syempre. 'Di pwede na ikaw lang papansin sa pamilya na 'to."
Inirapan ako ni Mauve pero 'di naman ako natiis kaya pinagluto niya pa rin ako. Tamad kasi akong magluto—halata naman dahil hanggang cup noodles lang ang kaya ng pasensya ko.
Sabay kaming kumain dahil based on routine, mamaya pa makakauwi sila Mama. Pinagluto ako ni Mauve ng fried rice, sunny side up eggs, saka spam. Akala mo Michelin chef siya dahil pinilit niya akong magpasalamat sa kanya sa pagluluto niya para sa akin.
"Si Atty. Marroquin nga mas masarap pa niluluto, 'di naman ako pinipilit magthank you."
Unti-unting ngumisi si Mauve. "Ikaw nagpasok d'yan kay Achilles sa usapan, hindi ako."
"Maka-Achilles 'to. 'Di naman kayo close."
"So, ano nga ang niluto niya para sa 'yo? Hotdog? Eggs?"
"Alam mo... Tangina mo talaga," sabi ko habang kinukuha ko iyong plato ko tapos naglakad na ako paalis dahil sa kwarto na lang siguro ako kakain ng umagahan.
'Good morning. Magrereview ba ngayon?'
Hindi ko alam kung bakit napa-hugot ako ng malalim na hininga nang mabasa ko iyong text ni Atty. Marroquin.
'Good morning, Attorney. Masakit ulo ko ngayon. Dito na lang ako sa bahay magrereview.'
Hindi naman masakit ulo ko... pero alam ko talaga na hindi ako makakapagfocus sa review kapag doon kami sa condo niya. Hindi na rin talaga kasi ako nakapagfocus kahapon pagkatapos niyang hawakan iyong kamay ko. Sinukat niya lang naman iyong height namin pero—ay, ewan! Basta mahal ang tuition sa Brent.
BINABASA MO ANG
Alter The Game
General Fiction(Game Series # 9) Mauro Eugenio dela Rama's life revolved around school and work. At times, he felt like drowning pero hindi siya pwedeng magreklamo kasi pinili niya naman 'yon. For him, he'd rather be exhausted with his 9 to 5 and 5 to 9 kaysa humi...