Alter The Game

Chapter 42

Chapter 42

Pakiramdam ko ay gumagaling na akong magdissociate. Sinabihan ako nung mga nag-iimbestiga sa kaso ni Papa na 'wag na muna akong pumasok sa school dahil delikado daw. Hindi pumayag si Achilles. Hindi ko alam kung maaamaze ba ako na sa dami ng nangyayari sa buhay ko, concerned pa rin siya sa edukasyon ko. Nagdemand siya na bigyan ako ng security papunta at pabalik sa school. Kaya naman kahit weird, may mga kasama ako sa school. Sa labas lang naman sila kasi bawal sila sa loob ng school. Sanay naman na iyong mga kaklase ko rito sa Brent. I mean, of course hindi kagaya nung akin na bigay ng gobyerno. Marami akong mayaman na classmate dito. May mga security details iyong mga 'yon.

"Thank you for making time," sabi sa akin ni Tito Francis nang maka-rating ako para sa admin investigation ni Papa. Sabi sa akin ni Achilles, good as dismissed na si Papa dahil sa laki ng eskando na ginawa niya—o ginawa ko. More for formality na lang daw 'to... saka sa mga kaso na isasampa sa kanya.

Gusto kong ma-guilty.

Gusto ko talaga.

Kaso... inisip ba talaga ni Papa na walang karma na dadating sa kanya?

Pero hindi niya rin siguro naisip na mismong anak niya iyong magiging karma niya.

Nagsimula na sila ng tanong sa akin. Nasagot ko naman lahat. Binigyan ako ni Achilles ng 'talking points,' pero hindi ko ginamit iyong mga 'yon. Hindi naman niya malalaman dahil ako lang mag-isa dito. Bawal si Achilles sumama sa akin sa loob kaya nasabi ko lahat ng gusto kong sabihin.

Siya na rin naman iyong nagsabi na magtiwala ako sa proseso...

Kaya heto—magtitiwala ako.

Sasabihin ko lahat ng alam ko.

"Iyon na po ba lahat?" tanong ko nang isang minuto na ang lumipas at wala na siyang follow-up question.

Marami akong alam sa mga kaso ni Papa... pero ang tinanong niya lang ay siguro iyong mga highlights—iyong mga malalaking kaso na talagang naging headline noon. Iyong mga kaso na malalaking tao ang involved.

Tumingin siya sa akin. Kumunot ang noo ko nung bigla siyang tumayo. Pinatay niya iyong camera na nagrerecord nung buong usapan namin. Suddenly, I was well-aware that we're in an enclosed space. Na naka-sarado iyong pinto at mga bintana.

Nag-iba bigla iyong pakiramdam ko.

"I will be very honest with you, Mauro," sabi sa akin ni Tito Francis.

Nanatili lang akong naka-tingin sa kanya. Biglang bumigat iyong paghinga ko kahit wala pa siyang sinasabi sa akin. Kilala ko si Tito Francis. Napa-nood niya akong lumaki. Minsan ay nakaka-sama ko pa siyang kumain sa bahay namin. Naka-punta na ako sa bahay niya. Ni-reto pa nga sa akin iyong anak niya na si Angeline.

Pero... parang iba na bigla ngayon.

"You can't say those things in the committee hearing."

Kumunot ang noo ko. "Po?"

"Iyong mga narinig mo sa usapan ng Papa mo? Hindi mo pwedeng sabihin sa hearing."

"Nasabi ko na po sa post ko 'yon."

Pinagsalop niya iyong mga kamay niya. "I know," sagot niya. "And you already got what you wanted. Natanggal na sa trabaho iyong Papa mo."

Napaawang iyong labi ko. "Sa tingin niyo po ba, iyon ang gusto ko kaya ginawa ko 'yon?"

Diretsong naka-tingin lang sa akin si Tito Francis. "Dahil 'to sa boyfriend mo, hindi ba?"

My jaw clenched. Sure, siguro nga ay nagsimula 'to dahil kay Achilles, pero dahil din 'to kay Papa. Buong buhay ko dala-dala lahat ng ginawa niya kahit wala naman akong kasalanan don. Kahit pa sabihin ni Achilles na ginawa lang ni Papa iyon dahil ano? Gusto niya ng mas malaking bahay para sa pamilya namin? Mas magandang buhay?