Chapter 27
Ngayon lang ako sobrang na-stress sa recit. Dati naman ay kapag may bokya ako na recit, ang lagi ko lang naiisip ay sayang naman iyong binayad ko sa tuition kung sakali... pero hanggang doon lang iyon. Oo, sayang, pero hindi ganito iyong pakiramdam na para ba akong pinagbagsakan ng langit at lupa.
Fuck.
Simula ngayon, babasahin ko na lahat ng kaso. Hindi na pwede iyong ginagawa ko dati na 'bahala na si Lord.' Kasi ngayon, iba na. Hindi lang sayang iyong bayad ko sa tuition. Alam ko na gagawin 'tong dahilan nila Papa para sisihin si Achilles kahit wala naman siyang kasalanan sa pangit na recitation ko.
"Sipag, ah," kumento ni Tin sa akin dahil tuwing wala akong ginagawa sa office, hawak ko iyong codal o kaya nagbabasa ako ng case.
"Sorry. Busy ako. Naghahabol ng grades," sabi ko sa kanya nang makita ko sa peripheral vision ko na kakausapin niya na naman ako.
Sana hindi siya na-offend. May pagka-chismosa si Tin, pero ayos lang naman sa akin. Kung hindi din dahil sa kanya ay baka hindi ako tumagal dito sa trabaho kasi sobrang boring minsan. Pero wala akong oras ngayon para makipag-usap. Kailangan kong mag-aral.
Hindi na ako kinausap pa ni Tin. Sana talaga hindi siya na-offend kasi nang 4:30 pa lang ay nag-aayos na ako ng gamit. Saktong 5:00 ay umalis na agad ako para maka-punta agad ako sa school. Gamit ko na ulit iyong sasakyan. Para nga akong tanga nung una ko 'tong ginamit. Tinignan ko bawat sulok kasi baka may tracking device.
Paranoid na nga ata ako talaga.
Pagdating ko sa school, dumiretso ako roon sa may cafeteria. Wala ng masyadong tao roon dahil uwian na iyong mga college students. Tahimik lang akong nagbabasa ng codal dahil Obli naman iyong subject namin ngayon.
"Hey," sabi ni Niko nang maupo siya sa harap ko. "You want?" tanong niya sa akin nang makita ko na may hawak siyang slice ng strawberry shortcake.
Umiling ako. "Pero salamat."
"Okay," sabi niya.
Akala ko ay iiwan na ako ni Niko pero humingi lang siya ng disposable spoon tapos ay nagsimulang kumain nung cake. Napa-tingin ako sa kanya.
"Got this for Assia, but I don't wanna piss off Vito today so... I guess it's mine," sabi niya sa akin. Tumango lang ulit ako. "Oh, I'm sorry," dugtong niya tapos ay sinara iyong lalagyan dahil baka inisip niya na iniisip ko na istorbo siya. I mean... medyo. Pero hindi ko naman pwedeng palayasin lahat ng lalapit sa akin. Baka maging social paraiah naman ako bigla.
"No, okay lang," sabi ko sa kanya. "Alam mo ba kung pwedeng magvolunteer sa Consti?" tanong ko sa kanya. Kasi alam ko maraming connection 'tong si Niko. Baka lang alam niya. Kasi talagang nababagabag ako doon sa Consti 2 recitation ko. Kung iyon lang ang recit ko buong finals period, nakikita ko na agad na babagsak ako roon. 1/3 ng grade ko 'yon.
"Not sure... but I can ask around," sabi niya sa akin.
"Okay. Salamat."
Tumango lang siya ulit. "I have a lot of bad recits, too. I guess let's just do our best on our finals," sabi niya sa akin.
Okay din pala 'tong si Niko...
Lalo na nang sabihin niya sa akin na wala raw iyong prof namin ngayon pero may quiz daw. Naka-receive kasi siya ng text mula sa kung sino man. Sobrang thankful ko dahil sinabi niya 'yon. Kasi kung hindi niya sinabi, magfofocus lang ako sa bandang simula nung coverage tapos babasahin ko na lang habang ongoing iyong class iyong ibang topics. Pero ngayon na sinabi niya na may recit, babasahin ko na lahat.
BINABASA MO ANG
Alter The Game
General Fiction(Game Series # 9) Mauro Eugenio dela Rama's life revolved around school and work. At times, he felt like drowning pero hindi siya pwedeng magreklamo kasi pinili niya naman 'yon. For him, he'd rather be exhausted with his 9 to 5 and 5 to 9 kaysa humi...